Αν και στην Ελλάδα έρευνες δείχνουν ότι ο εθελοντισμός δεν είναι τόσο διαδεδομένος σαν στάση ζωής, συγκριτικά με χώρες του εξωτερικού, βλέπουμε ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα και ιδιαίτερα μετά τις καταστροφικές φωτιές του 2007, το ενδιαφέρον των Ελλήνων όλο και μεγαλώνει.

Από τη Ζάκυνθο μέχρι το Νυμφαίο της Φλώρινας, από την Αίγινα μέχρι τις θάλασσες της Κρήτης, από τις Σέρρες μέχρι τον Ταΰγετο, από τις Πρέσπες μέχρι τη Γιάλοβα της μεσσηνιακής Πύλου, και από την πολύπαθη Ηλεία μέχρι τα δάση της Αττικής, εκατοντάδες άνδρες, γυναίκες, έφηβοι και παιδιά προσφέρουν κάθε χρόνο -περισσότερο τους καλοκαιρινούς μήνες- εθελοντικά τις υπηρεσίες τους, σε μια προσπάθεια προστασίας του περιβάλλοντος αλλά και του τόπου τους γενικότερα.

Ε θελοντισμός και Περιβάλλον, δύο λέξεις με ιδιαίτερη σημασία, που η μία συμπληρώνει την άλλη, που η μία έχει ανάγκη την άλλη. Δυο λέξεις που τα τελευταία χρόνια, ευτυχώς, φαίνεται να μας απασχολούν όλο και περισσότερο.

Αν και στην Ελλάδα έρευνες δείχνουν ότι ο εθελοντισμός δεν είναι τόσο διαδεδομένος σαν στάση ζωής, συγκριτικά με χώρες του εξωτερικού, παρ’ όλα αυτά βλέπουμε ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα και ιδιαίτερα μετά τις καταστροφικές φωτιές του 2007, το ενδιαφέρον των Ελλήνων για τον εθελοντισμό όλο και μεγαλώνει, ενώ η συμμετοχή τους σε εθελοντικά προγράμματα Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, συλλόγων και εταιρειών, όλο και αυξάνει. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στις πυρκαγιές το καλοκαίρι του 2007, περίπου το 13% των ανθρώπων που εργάστηκαν για την καταστολή τους ήταν εθελοντές.

Π αράλληλα όμως με τον οργανωμένο εθελοντισμό, παρατηρούμε και την άνθηση δημιουργίας Κινήσεων Πολιτών σε επίπεδο γειτονιάς, οι οποίοι διεκδικούν ελεύθερους και αναξιοποίητους χώρους που κινδυνεύουν να πέσουν θύματα του μπετόν και των συμφερόντων και παλεύουν για να κρατήσουν ζωντανό ένα κομμάτι πράσινο στις γειτονιές τους. Η δύναμη του εθελοντισμού φαίνεται και σ’ αυτή την περίπτωση, αφού πολλές φορές τέτοιες ομάδες τα έχουν καταφέρει και έχουν μπλοκάρει ειλημμένες αποφάσεις της πολιτείας.

Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η εθελοντική προσφορά, ειδικά όταν αυτή στηρίζεται σε πάθος ψυχής και ανιδιοτέλεια, λειτουργεί ως μοχλός πίεσης στις κυβερνήσεις. Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει με την άποψη ότι η κοινωνική συμμετοχή μπορεί να δώσει λύσεις σε περιβαλλοντικά ζητήματα και όχι μόνο.

«Χωρίς τους εθελοντές μας θα ήταν αδύνατον να προστατέψουμε τις 2.500-3.000 φωλιές, που καταγράφονται κάθε χρόνο στη Ζάκυνθο, την Πελοπόννησο και την Κρήτη», σημειώνει ο διευθυντής του ΑΡΧΕΛΩΝ (Σύλλογος Προστασίας της Θαλάσσιας Χελώνας) Θόδωρος Μπένος-Πάλμερ.

«Οι εθελοντές αποτελούν τη ζωτική δύναμη της Ορνιθολογικής Εταιρείας και χωρίς αυτούς το έργο της θα ήταν πολύ δυσκολότερο, ίσως και ανέφικτο», τονίζουν οι υπεύθυνοι της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας.

Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι τι κάνει η πολιτεία για να στηρίξει και να ενδυναμώσει τον εθελοντισμό, ποια είναι τα μέτρα που παίρνει για να ενθαρρύνει εθελοντικές οργανώσεις, τοπικές κοινωνίες και πολίτες για να αναλάβουν πρωτοβουλίες περιβαλλοντικών δράσεων; Τη στιγμή που οι ίδιοι οι πολιτικοί συχνά-πυκνά τονίζουν την ανάγκη υπάρξής τους; Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, σε συνέντευξη Τύπου στις 19 Μαΐου είχε δηλώσει: «Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαία η ενεργοποίηση του εθελοντικού δυναμικού της χώρας. Δεν έχουμε ούτε μέρα να χάσουμε, ούτε έναν εθελοντή να χαραμίσουμε».

Ο σοι, πάντως, ασχολούνται με τον εθελοντισμό και με το εθελοντικό κίνημα υποστηρίζουν ότι στη χώρα μας απουσιάζει μια συνολικότερη πολιτική τόνωσης του θεσμού, όπως π.χ. θεσμοθέτηση νομικού πλαισίου για τον εθελοντισμό και την προώθησή του, κίνητρα για την κινητοποίηση μαθητών, φοιτητών, πολιτών, ενημέρωση για την ιδέα του εθελοντισμού, ανάλογη προβολή της κ.ά.

«Ο εθελοντισμός είναι φιλοσοφία ζωής, είναι θέμα παιδείας και κουλτούρας», υποστηρίζει ο εθελοντής πυροσβέστης Μάκης Τσιουγκρής και τονίζει ότι η πολιτεία είναι αυτή που πρέπει να στηρίξει έμπρακτα τον θεσμό, να τον προβάλει προς τα έξω, να αρχίσει ενημέρωση από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, έτσι ώστε τα παιδιά να αποκτήσουν εθελοντική παιδεία».

Τ ο περιβάλλον δεν έχει ανάγκη από βαρύγδουπες εξαγγελίες και προγραμματισμούς, έχει ανάγκη από πρωτοποριακές δράσεις και πρωτοβουλίες, έχει ανάγκη από ανθρώπους που επιθυμούν να δουλέψουν για την προστασία του, χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες και ανταγωνισμούς. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους εθελοντές. Το ζητούμενο είναι, λοιπόν, η ευαισθητοποίηση και η ενεργοποίηση αυτών των ανθρώπων. πηγη