Πολλοί ακόμα απορούν για ποιο λόγο έγινε η Διεθνής Οικονομική Κρίση. Ποια είναι τα αίτιά της.  Πόσο θα διαρκέσει. Τι κατάληξη θα έχει. Στα τελευταία 100 χρόνια, οι οικονομικοί κύκλοι ήταν αναπόσπαστα συνδεδεμένοι με τον πόλεμο.

Όταν οι οικονομίες ‘φούσκωναν’ και οι άνθρωποι πολλαπλασίαζαν την ευμάρεια, κατά κανόνα με στρεβλό τρόπο ερχόταν ο μεγάλος ‘διορθωτής’ ο πόλεμος.

Κάθε 30 με 40 χρόνια ένας Παγκόσμιος Πόλεμος διόρθωνε τα πάντα – την λανθασμένη ανάπτυξη, την υπερδιόγκωση ορισμένων τομέων, τη διαφθορά, τις ανισότητες κλπ. – μέσω της καταστροφής.

Ο Παγκόσμιος Πόλεμος ισοπέδωνε τα πάντα και έτσι οι άνθρωποι μπορούσαν να ξεκινήσουν να κτίζουν τον κόσμο από μηδενική βάση.

Έτσι λειτούργησε και ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Και στις δύο περιπτώσεις, μετά την καταστροφή υπήρχε μια υγιής(;) πανομοιότυπη αναπτυξιακή πορεία και στη οικονομία και στη κοινωνία.

Μόνο που το κόστος ήταν τραγικό.

Εκατομμύρια θάνατοι ως πληρωμή για την διόρθωση των μέχρι τότε λαθών και για την χάραξη μιας νέας  υγιούς πορείας (της ίδιας της προηγούμενης δηλαδή.)

Αν μετρήσουμε τώρα 40 χρόνια μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο,  φτάνουμε στα τέλη της 10ετιας του ’80 όπου δειλά-δειλά αρχίζουν και τα διεθνή οικονομικά προβλήματα (τα ίδια λόγω της φύσεως του αναπτυξιακού μοντέλου.)

Παίρνοντας μια ανάσα δεκαετίας εξαιτίας της πτώσης του υπαρκτού Σοσιαλισμού, τα οικονομικά προβλήματα φούντωσαν εδώ και μια δεκαετία σε όλα τα μήκη και πλάτη του ανεπτυγμένου οικονομικά κόσμου.

Ο ανεπτυγμένος κόσμος αφού δεν καταστράφηκε για να ξαναναπτυχθεί, ακολούθησε λόγω αδράνειας μια πρωτόγνωρη προδιαγεγραμμένη πορεία όπου είδαμε πρωτόγνωρα οικονομικά φαινόμενα με κυρίαρχα τα ‘αεριτζίδικα’ χρηματοοικονομικά προϊόντα σε μια μοναδική προσπάθεια  διατήρησης του ρυθμού αύξησης του πλούτου.

Παράλληλα, η μη καταστροφή και αναδημιουργία του ανεπτυγμένου κόσμου έδωσε την δυνατότητα στο να αναπτυχτεί οικονομικά ο τρίτος κόσμος (βλέπε Ασία, Λατινική Αμερική, ακόμα και Αφρική) ο οποίος δεν θα μπορούσε διαφορετικά να αναπτυχθεί αφού στη περίπτωση καταστροφής και αναδημιουργίας του ανεπτυγμένου κόσμου η παραγωγή  δεν θα μετακόμιζε στον τρίτο κόσμο.

Αυτό έχει οδηγήσει σε έναν μεγάλο και ακήρυχτο πόλεμο μεταξύ του ανεπτυγμένου και το αναπτυσσόμενου οικονομικά κόσμου όπου ο δεύτερος σιγά-σιγά θα πάρει τη θέση του πρώτου.

Στο πόλεμο αυτό οφείλονται οι ‘απώλειες’ που ζει σήμερα ο Δυτικός κόσμος. Μειώσεις μισθών, μειώσεις συντάξεων, απώλειες εργασιακών κατεκτημένων, ανεργία.

Η φτώχεια όμως βγάζει στην επιφάνεια και τις κρυμμένες έχθρες μεταξύ των χωρών  του ανεπτυγμένου κόσμου. Σ’ αυτό οφείλονται οι υποβαθμίσεις, οι όροι δανεισμού και τα φαινόμενα αλληλοεξόντωσης που παρατηρούμε.

Τουλάχιστον σ’ αυτό τον μεγάλο Γ’ Παγκόσμιο πόλεμο που ζει ο πλανήτης δεν υπάρχουν θύματα από όπλα. Τουλάχιστον προς το παρόν…

Πέτρος Δίπλας

ΠΗΓΗ