Όλα δείχνουν ότι το Ιράν είναι αποφασισμένο να γίνει, αργά ή γρήγορα, η δέκατη πυρηνική δύναμη. Ακόμη και αν χτυπηθούν τελικά οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, η χώρα αυτή μοιάζει αποφασισμένη να επιμείνει και να επιτύχει τους στόχους της, έστω και με καθυστέρηση κάποιων ετών. Αυτό θα αποτελέσει μια διπλωματική ήττα για τις ΗΠΑ, καθώς και πλήγμα στο γόητρο τους.
Έτσι, η επόμενη πενταετία αμφότεροι κίνδυνοι συμβατικού και πυρηνικού πολέμου στη Μέση Ανατολή θα ενταθούν. Σήμερα δεν φαίνεται μόνο δύσκολη η ανάσχεση του Ιράν αλλά είναι σχεδόν σίγουρο ότι ένα πυρηνικό Ιράν θα είναι περισσότερο επιθετικό και αδιάλλακτο. Παράλληλα, μετά την είσοδο του Ιράν στην πυρηνική λέσχη, οι επαναστατικές ομάδες του αραβικού κόσμου και ο φανατικός ισλαμισμός θα ενισχυθούν.
Το Ιράν είναι μια ιδιόρρυθμη και πολύ ενδιαφέρουσα χώρα. Αντιδρά στην παγκόσμια πολιτισμική εξάπλωση των ΗΠΑ και είναι μια σύγχρονη θεοκρατία με επαναστατικά χαρακτηριστικά και επαναστατική πολιτική ιδεολογία, που παράλληλα επιδιώκει πρακτικές σκοπιμότητες. Ο ιδρυτής και θεωρητικός της Ισλαμικής Δημοκρατίας αγιατολλάχ Ruhollah Khomeini διατύπωσε μια ιδιόρρυθμη πολιτική θεωρία που αντιλαμβάνεται τον κόσμο ως πεδίο αντιπαράθεσης καταπιεστών και καταπιεζομένων, ενώ θεωρεί το Ιράν ως τη χώρα που θα απαλλάξει τον κόσμο από την αδικία. Πρόκειται για αντιλήψεις που ξεκινούν από τη σιιτική ισλαμική κοσμοαντίληψη.
Οι Δυτικοί παρατηρητές θεωρούν το Ιράν ως την παράδοξη και ανεξήγητη επιβίωση μιας παρωχημένης θεοκρατίας που επιδιώκει φανατικά να εξαγάγει τη σιιτική επανάσταση στις γύρω χώρες. Ωστόσο, το ίδιο το Ιράν έχει κάθε λόγο να αισθάνεται απειλούμενο, πολιορκημένο και ανασφαλές. Στο κάτω-κάτω είναι οι δυτικές δυνάμεις αυτές που υπέθαλψαν την ιρακινή (και σουννιτική) επίθεση κατά του Ιράν και οι ΗΠΑ αυτές που δεν δίστασαν να επέμβουν δυναμικά στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Έτσι, ο πυρηνικός εξοπλισμός του Ιράν θεωρήθηκε ως απαραίτητο αμυντικό συμπλήρωμα κατά τις προεδρίες του Rafsanjani και του Muhammead Khatami, ενώ σήμερα o πρόεδρος Ahmadinejad και η επαναστατική Φρουρά δεν κρύβουν ότι επιδιώκουν την κυριαρχία του Ιράν στον Περσικό Κόλπο, παρά την παρουσία του 5ου αμερικανικού στόλου, ο οποίος ελλιμενίζεται στο Μπαχρέιν και παρά την ισχυρή παρουσία των ΗΠΑ στις βάσεις τους στο Μπαχρέιν, στο Κουβέιτ και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αλλά και παρά την παρουσία πανίσχυρης μοίρας αεροπλανοφόρων στον Ινδικό Ωκεανό . Το Ιράν δεν επιδιώκει την εισβολή σε γειτονικά εδάφη, φιλοδοξεί όμως να καταστεί η καθοριστική δύναμη στην περιοχή και να εξασφαλίσει το θεοκρατικό καθεστώς του Κομ .
Ένα πυρηνικό Ιράν θα επιδιώξει να περιορίσει την παραγωγή πετρελαίου των γειτόνων του με σκοπό να τους αποδυναμώσει, αλλά και θα επιδιώξει να αποθαρρύνει τις ΗΠΑ από το να επεκτείνουν την παρουσία τους. Η ενδεχόμενη επέμβαση του ιρανικού καθεστώτος στην παγκόσμια ισορροπία των πετρελαίων είναι, λοιπόν, πολύ πιθανή και βέβαια πολύ επικίνδυνη. Επιπλέον, ένα πυρηνικό Ιράν θα αποκλείσει την πιθανότητα εισβολής και κατοχής των εδαφών του. Οπωσδήποτε οι διάφορες εξτρεμιστικές ομάδες θα επιδιώξουν τη συνεργασία με το Ιράν, που όμως το ίδιο δεν θα διακινδυνεύσει έναν πυρηνικό πόλεμο. Είναι βέβαιο ότι, μετά την πυρηνικοποίηση του Ιράν, το Ισραήλ θα βρίσκεται με μία αεροπορική πυρηνική δύναμη να ίπταται μονίμως για να μπορεί να χτυπήσει μέσα σε λίγα λεπτά και μάλιστα οι Ισραηλινοί θα έχουν το κίνητρο να χτυπήσουν πρώτοι. Επιπλέον, χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και η Τουρκία θα αναγκασθούν, αργά ή γρήγορα, να γίνουν μέλη της πυρηνικής λέσχης. Γι’ αυτό τα οφέλη για το Ιράν από την πυρηνικοποίησή του φαίνονται μάλλον ισχνά, τόσο ώστε να είναι πιθανό να καταλήξει το Ιράν σε αποτέλεσμα αντίθετο από αυτό που επιδιώκει.
Σε κάθε περίπτωση, τα σχέδια για κατάργηση των πυρηνικών όπλων θα παραπεμφθούν στο μακρινό μέλλον, ενώ οι ΗΠΑ θα αναγκασθούν να αναθεωρήσουν το πυρηνικό τους πρόγραμμα. Είναι μάλιστα πιθανό ότι το αμερικανικό πυρηνικό οπλοστάσιο θα πάρει νέα μορφή. Αλλά και η πυρηνικοποίηση του Ιράν, όσο και αν οι ΗΠΑ θέλουν να την εμποδίσουν, εξυπηρετεί ως ένα βαθμό τα γεωπολιτικά τους σχέδια, αφού δημιουργεί αξεπέραστες αντιθέσεις μεταξύ Αράβων και Ιράν και καθιστά την παρουσία και την επί διαιτησία των ΗΠΑ απαραίτητες.
Η πυρηνικοποίηση του Ιράν μπορεί ακόμη να επηρεάσει και τους ελληνικούς αμυντικούς σχεδιασμούς, αν η Ελλάδα βρεθεί στο βεληνεκές των περσικών βαλλιστικών συστημάτων και, ιδίως, αν η Τουρκία θεωρήσει το πυρηνικό Ιράν ως αφορμή για να γίνει και η ίδια πυρηνική δύναμη. Αλλά και η ελληνική γεωπολιτική σημασία θα αναβαθμισθεί, ενώ η Ελλάδα και η Κύπρος θα δεχθούν από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ προτάσεις συνεργασίας .

«…αν η Τουρκία θεωρήσει το πυρηνικό Ιράν ως αφορμή για να γίνει και η ίδια πυρηνική δύναμη»…
Η Τουρκία θα προσπαθήσει να γίνει πυρηνική δύναμη ανεξάρτητα από το αν γίνει το Ιράν ή όχι. Αυτό είναι δεδομένο, όπως δεδομένο είναι ότι θα επιδιώξει να τεθεί επικεφαλής ενός ενοποιημένου Ισλάμ – μέσω συνομοσπονδιών και συμμαχιών – τα επόμενα χρόνια. Και πραξικόπημα να κάνουν οι στρατηγοί στην Τουρκία, το πολύ που θα υπάρξει θα είναι μια μικρή χρονική καθιστέρηση στις επιδιώξεις της.
Θα τα καταφέρει; Άγνωστο, όμως είναι πιθανό ότι σε σημαντικό βαθμό το Ισλάμ θα ενισχυθεί.
Οι χώρες της Δύσης, διαβρωμένες ηθικά και πολιτισμικά, δρώντας σε πολλές περιπτώσεις σαν να ντρέπονται για τις χριστιανικές τους καταβολές κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Κατά τη γνώμη τους ο μόνος κίνδυνος είναι το «φονταμεταλιστικό ισλάμ» και πιστεύουν ότι μπορούν να το ελέγξουν, ποντάροντας σε ελεγχόμενα καθεστώτα και σε εθνικές διαφορές. Προφανώς δεν έχουν καταννοήσει ότι στο μουσουλμανισμό η εθνικότητα δεν παίζει ρόλο, ότι στόχος είναι το χαλιφάτο.
Παράλληλα, οι μουσουλμανικές κοινότητες στη Δύση διεκδικούν όλο και περισσότερα δικαιώματα, στρέφονται όλο και περισσότερο σε ένα πιο αυστηρό – για να μην πούμε φανατικό – ισλάμ και δε διστάζουν να συγκρούονται με τα κράτη στα οποία διαβιούν. Οι κάτοικοι χωρών όπως το Βέλγιο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Μ. Βρεττανία και πλέον και οι ΗΠΑ διαπιστώνουν, κάθε μέρα που περνάει μια «αφύπνιση» των μουσουλμάνων.
Ενώ όμως, οι κάτοικοι των Ευρωπαϊκών κρατών άρχισαν να τα ζουν αυτά εδώ και μια δεκαετία περίπου, οι κάτοικοι των ΗΠΑ είναι «καινούργιοι στο άθλημα» – περίπου ένα με ενάμισυ χρόνο. Το γεγονός αυτό όπως και η μεγάλη γεωγραφική έκταση των ΗΠΑ, και κυρίως το ότι νοιώθουν ασφαλείς ανάμεσα σε δυο μεγάλους ωκεανούς, τους κάνουν να μην αντιλαμβάνονται ακόμη τον κίνδυνο, ενώ οι Ευρωπαίοι ήδη παρακολουθούν με ανησυχία.
Όσο για τις κυβερνήσεις των χωρών της Δύσης, αυτές πράγματι ζουν στον κόσμο τους. Την πραγματικότητα θα την αντιληφθούν όταν θα δουν τη διπλωματία τους να καταρρέει, όσο θα κατηγορούν ο ένας τον άλλον – όπωε εσχάτως οι ΗΠΑ την Ευρώπη για τη «στροφή της Τουρκίας». Και οι ΗΠΑ θα διαπιστώσουν ότι τα συμφέροντά τους σε πολλά σημεία του κόσμου θα έχουν πληγεί ίσως ανεπανόρθωτα, ενώ η απομόνωση των ωκεανών ίσως δεν προστατεύει επαρκώς.
Εκτός αν ξυπνήσουν από το λήθαργο και δουν την πραγματικότητα…
ΙΩΑΝΝΗΣ
Με ή χωρίς πυρηνικό Ιράν η Τουρκία θέλει να γίνει πυρηνική δύναμη με το άλλοθι πάντα της ενέργειας.
Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς!
Θα τολμήσουμε να κάνουμε οτι προσεχώς θα κάνει το Ισραήλ???
Δε νομίζω !!!
ΙΩΑΝΝΗΣ = ΕΒΡΑΙΟΣ !