Tου Παντελη Μπουκαλα

Εντάξει. Με την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων έγιναν κάπως βιαστικά τα πράγματα, μπήκαν ταυτόχρονα χιλιάδες άνθρωποι στο Διαδίκτυο και μπλόκαρε το σύστημα, που ήταν ήδη υπερφορτωμένο από την ηλεκτρονική διαβούλευση του πρωθυπουργού με τους πολίτες (η άμεση δημοκρατία σαν καρικατούρα).

Με τον ΑΜΚΑ, ωστόσο, τον Αριθμό Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης, και ικανός χρόνος προεργασίας υπήρχε και συρροή χρηστών στο Διαδίκτυο δεν παρατηρήθηκε.

Κι όμως, τα προβλήματα, παρ’ ότι δεν έδωσαν πρωτοσέλιδους καταγγελτικούς τίτλους και δεν έγιναν αφορμή για χλευαστικά σχόλια στα τηλεδελτία, κάθε άλλο παρά λίγα είναι.

Το καταλαβαίνεις συζητώντας με δικούς και φίλους. Εντάξει, σου λένε, να μην έχουμε σοβαρή κοινωνική ασφάλιση τώρα που όλα καταρρέουν, επειδή πολλοί προσπάθησαν να φέρουν τα πράγματα ώς εκεί. Αλλά να μην έχουμε καν τον αριθμό της, έτσι για παρηγοριά; Και να περιπέσουμε σε ανυπαρξία;

Σταχυολογώ: Υπάρχουν άνθρωποι που διαθέτουν ήδη δύο ΑΜΚΑ· έναν τους τον γνωστοποίησαν επισήμως στο ασφαλιστικό τους ταμείο κι ένα δεύτερο τον εντόπισαν μόνοι τους στο Διαδίκτυο, στην ειδική ιστοσελίδα. Ποιος ισχύει άραγε; Ποιος αποφασίζει αν ισχύει ο πρώτος ή ο δεύτερος; Και μήπως υπάρχει μέριμνα να αναγνωριστεί ένας πλασματικός χρόνος, άνευ τιμήματος σε όποιον πετύχει και τρίτον ΑΜΚΑ; Πρόβλημα δευτέρου τύπου: Πολλοί δεν μπορούν να εντοπίσουν πουθενά τον αριθμό τους, κι ας τρέχουν από ΚΕΠ σε ΚΕΠ, κι ας δοκιμάζουν δύο και πέντε φορές στο Ιντερνετ. Τι θα κάνουν, λοιπόν, από βδομάδα, που δεν θα μπορούν να πάρουν τα φάρμακά τους άνευ ΑΜΚΑ, όπως λένε τα Ταμεία; Θα καταφύγουν στους φαρμακοπρομηθευτές των κρατικών νοσοκομείων με την ελπίδα ότι θα φανούν και απέναντί τους τόσο γενναιόδωροι όσο στάθηκαν απέναντι στο καταχρεωμένο ΕΣΥ;

Προσωπικώς, και με βάση το χαρτί που επισήμως και υπευθύνως μου δόθηκε από το ΚΕΠ της γειτονιάς μου, διαθέτω μεν ΑΜΚΑ (που μια τον βρίσκω στο Iντερνετ, μια τον χάνω), φέρομαι όμως ως κάτοικος μιας οδού και μιας συνοικίας των Αθηνών την οποία ουδέποτε δήλωσα, για τον απλούστατο λόγο ότι ουδέποτε έμεινα εκεί. Τι γραφειοκρατικές εμπλοκές ενδέχεται να αντιμετωπίσω στο μέλλον, αποφεύγω να το σκέφτομαι· υποθέτω ότι όπως έγινα δημότης Αθηναίων αναγκαστικά, επειδή έτσι με έγραψαν κατά λάθος σε κάποιο ληξιαρχείο κι ο μόνος τρόπος να διορθώσω τα πράγματα ήταν να συμμορφωθώ με το λάθος, διορθωτής άνθρωπος, και να μεταφέρω μερίδες και δικαιώματα, έτσι θα αναγκαστώ να μετακομίσω στην οδό (ευτυχώς όχι της Αναπαύσεως) στην οποία η γραφειοκρατία αποφάσισε ότι διαμένω. Αλλά ας μην γκρινιάζω. Φίλος και κουμπάρος μου έλαβε υπηρεσιακώς μια κλήση για παράνομο παρκάρισμα με το δίκυκλό του σε μια πόλη της Ελλάδας όπου δεν έχει πάει ούτε στον ύπνο του. Βρήκε, βέβαια, το δίκιο και την ησυχία του: πλήρωσε τα σαράντα ευρώ. Πού να τρέχει από την Αθήνα στα Τρίκαλα για εξηγήσεις, ένας μετανάστης του μεροκάματου;

ΠΗΓΗ