Ο Αμερικανικός Στρατός εξετάζει την περικοπή οπλικών συστημάτων και όχι ανθρώπινου δυναμικού…

Ο Αμερικανικός Στρατός εξετάζει την περικοπή οπλικών συστημάτων και όχι ανθρώπινου δυναμικού, στην προσπάθειά του να περικόψει τις δαπάνες του κατά 2 δις δολάρια το 2012, σύμφωνα με τον Υπαρχηγό του, σε ημερίδα που διεξήχθη στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (CSIS) στην Ουάσιγκτον.

Σύμφωνα με τα όσα ανέφερε στην ομιλία του ο στρατηγός Πήτερ Τσιαρέλι, ο Στρατός είναι ο κλάδος με τις περισσότερες αμοιβές σε προσωπικό, αλλά το να περικόψει κανείς μια ταξιαρχία φαντάζει μια απλή λύση, αλλά όχι επιχειρησιακή. Ουσιαστικά μειώνει τη μαχητική ισχύ στο όνομα των περικοπών, δημιουργώντας έτσι προβλήματα.

Στόχος του Αμερικανικού Στρατού είναι να μπορέσουν οι στρατιώτες που στέλνονται για ένα χρόνο σε εμπόλεμες ζώνες, όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν, να μένουν για διάστημα δύο ή τριών ετών στο σπίτι τους, πριν την επόμενη αποστολή.

Έτσι τα «θύματα» των περικοπών είναι ορισμένα από τα εξοπλιστικά προγράμματα, όπως για παράδειγμα το υψηλού κόστους Non-Line Of Sight Launch System. Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα είναι το γεγονός ότι οι επιχειρησιακές ανάγκες είναι πιεστικές και αναγκάζουν τις Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ να προβαίνουν σε άμεση αγορά συστημάτων χωρίς περαιτέρω διαδικασίες αξιολόγησης κόστους αρχικής απόκτησης και κύκλου ζωής, με αποτέλεσμα πολλά απ’ αυτά να αγοράζονται σε υψηλές τιμές ή η συντήρησή τους να κοστίζει μεγάλα ποσά.

Το defence-point.gr με αφορμή τη συγκεκριμένη είδηση δεν μπορεί παρά να προχωρήσει σε ορισμένες επισημάνσεις οι οποίες μπορεί να ενοχλήσουν κάποιους αλλά δυστυχώς, κατά την άποψή μας, αποτελούν μία αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα.

Τις τελευταίες δεκαετίες, δεν υπήρξε ποτέ Έλληνας υπουργός Άμυνας ή ελληνική κυβέρνηση που να έθεσαν το θέμα των αμυντικών δαπανών σε σοβαρή συζήτηση. Η υποτιθέμενη σοβαρότητα εξαντλούνταν πάντα σε λαϊκίστικα επιχειρήματα, που βασίζονταν στην άγνοια των πολιτών και στην παλαιάς κοπής ρητορική και στερεοτυπική άποψη, ότι θα περικοπούν οι αμυντικές δαπάνες προς όφελος της Παιδείας και της Υγείας.

Με άλλα λόγια, οι εθνικά επικίνδυνοι ανευθυνο-υπεύθυνοι που χειρίζονται τις τύχες του έθνους μας τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια έθεταν το ανύπαρκτο, αντιεπιστημονικό, μη παραγωγικό και σε τελική ανάλυση ηλίθιο δίλημμα «βούτυρο ή κανόνια»…

Ας υπενθυμίσουμε λοιπόν πως όταν οι πολιτικοί άνδρες που ψηφίζει ο ελληνικός λαός δουν τα δύσκολα αναφορικά σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας προχωρούν σε αφορισμούς και ψευδοδιλλήματα του τύπου: «η Κύπρος είναι μακριά», «ή παίρνουμε την σημαία ή κάνουμε πόλεμο», «ή αποσύρουμε τους πυραύλους ή κάνουμε πόλεμο», «ή δίνουμε τον Οτσαλάν ή κάνουμε πόλεμο», «και τι θέλετε να κάνουμε; Πόλεμο;» «είστε εθνικιστής, είστε φασίστας», «σιγά στρατηγέ μη γίνει πόλεμος» τώρα τελευταία δε μας έχουν προκύψει και διλλήματα οικονομικού τύπου «ΔΝΤ ή καταστροφή»…

Θα μπορούσαμε δε να σκεφτούμε πως όλα τα παραπάνω «εμπνευσμένα» συνθηματικού τύπου διλήμματα έχουν την … ρίζα τους στο «ελευθερία ή θάνατος»…

Είναι σαφές πως η πολιτική μας ηγεσία με συνθήματα του τύπου «μαύρο ή άσπρο» δεν περιγράφει την πραγματικότητα μίας κατάστασης που αντιμετωπίζει η χώρα απλά υποκρύπτει την πραγματικότητα της ποιότητας των κυβερνόντων μας, οι οποίοι στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι ανίκανοι και στην χειρότεροι είναι επικίνδυνοι. Η συγκεκριμένη δε συνθηματολογία, είτε μας αρέσει είτε όχι, καταδεικνύει και την εθελοτυφλία και τον στρουθοκαμηλισμό των Ελλήνων οι οποίοι τους ψηφίζουν και «βολεύονται» και αυτοί με το να «θέλουν» να πιστεύουν αυτό που τους σερβίρεται… με άλλα λόγια η πολιτική ηγεσία των Ελλήνων αντιστοιχεί ακριβώς στον ψυχισμό του λαού τον οποίο κυβερνά (ή κυβερνούσε μέχρι που ήρθε το ΔΝΤ).

Τα όσα αποκαλύπτονται για τις μίζες και τις σπατάλες στον τομέα της Υγείας (την οποία το ΔΝΤ την θεωρεί ως το κύριο ζήτημα που συμβάλλει στο οικονομικό πρόβλημα της χώρας), το γεγονός ότι η Παιδεία έχει αφεθεί μεταξύ άλλων στα χέρια ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΩΝ βανδάλων (είτε «φοιτητών» είτε «καθηγητών») οι οποίοι πλέον δεν βγάζουν από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια ούτε επιστήμονες ούτε και Έλληνες, κάτι το οποίο είναι και αντισυνταγματικό, κάνει τις μίζες στα εξοπλιστικά προγράμματα απλά «πταίσματα». ΠΡΟΣΟΧΗ! Δεν εννοούμε πως είναι η μίζα στα εξοπλιστικά δεν είναι θέμα για να πάνε πίσω από τα κάγκελα κάποιοι απλά υπογραμμίζουμε πως ο τομέας της Άμυνας είναι αυτός που βάλλεται περισσότερο από τον καθένα και επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί ως ο «αποδιοπομπαίος τράγος» του δομικού προβλήματος που αντιμετωπίζει το Ελληνόφωνο προτεκτοράτο που θέλει να αποκαλείται ως Ελλάδα.

Τώρα λοιπόν το δίλημμα «βούτυρο ή κανόνια» δεν υπάρχει αφού το σύνθημα είναι «ούτε βούτυρο, ούτε κανόνια»…

ΠΗΓΗ