Τις ευθύνες του Κώστα Καραμανλή, σ’ ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά και ποινικά σκάνδαλα της διακυβέρνησής του, «δείχνει» το 40σέλιδο κατηγορητήριο σε βάρος του διευθυντή του πρωθυπουργικού του γραφείου, Γιάννη Αγγέλου«Ασκούσες άτυπα τα καθήκοντα του διευθυντή του πολιτικού γραφείου του πρωθυπουργού κατά παραχώρηση από τον ίδιο τον πρωθυπουργό», αναφέρεται στο κατηγορητήριο κατά Αγγέλου Το «κατηγορώ» σε βάρος του στενού συνεργάτη του σφραγίζεται από έναν «ωσεί παρόντα» τέως πρωθυπουργό, που αναπόφευκτα μπαίνει στο «κάδρο» της πολιτικής, τουλάχιστον, ευθύνης.

Η ανάπτυξη της κακουργηματικής κατηγορίας σε βάρος του κ. Αγγέλου, η οποία συνδέεται άμεσα με την ιδιότητα που έφερε στου Μαξίμου, «και μάλιστα επισήμως και όχι ατύπως», όπως σημειώνεται, αναδεικνύει τις ευθύνες του Κώστα Καραμανλή για τις πράξεις που αποδίδονται στον στενό του συνεργάτη στον οποίο «είχε παραχωρήσει αρμοδιότητες».

Στο πλαίσιο αυτό των αρμοδιοτήτων ο Γιάννης Αγγέλου «διαβίβαζε εντολές και οδηγίες του πρωθυπουργού» και «παρακολουθούσε την εφαρμογή των αποφάσεών του». Στο κατηγορητήριο δεν αποδίδεται βεβαίως καμιά μορφή ποινικής ευθύνης σε πρόσωπα που υπάγονται στις διατάξεις του νόμου περί ευθύνης υπουργών και ανήκουν στην ελεγκτική αρμοδιότητα της Βουλής, η «ακτινογραφία» όμως του σκανδάλου από την έμπειρη δικαστή φωτίζει όλες τις σκιές και αποκαλύπτει φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς. Δεν είναι τυχαίο ότι κατά την πολύωρη απολογία του Γιάννη Αγγέλου, η ανακρίτρια του υπέβαλε σειρά ερωτήσεων, σχετικά με την ενημέρωση που είχε ο τότε πρωθυπουργός για το θέμα του Βατοπεδίου. Απ’ την πλευρά του βέβαια ο Γιάννης Αγγέλου, επιχειρώντας να απεμπλέξει πάση θυσία τον πρωθυπουργό από το σκάνδαλο, επί της ουσίας τον εξέθεσε με τις απαντήσεις του, καθώς τον εμφάνισε να έχει πλήρη άγνοια ακόμη και για καταγγελίες που έφταναν στο Μαξίμου σε βάρος των ίδιων των υπουργών του!

«Διαβίβαζες εντολές»

Αναφέρεται επί λέξει στο κατηγορητήριο ότι:

* «…Ησουν μετακλητός πολιτικός υπάλληλος διορισθείς με απόφαση του προέδρου της Βουλής στο γραφείο του τότε πρωθυπουργού, του οποίου ήσουν κορυφαίος συνεργάτης, και ασκούσες άτυπα τα καθήκοντα του διευθυντή του πολιτικού γραφείου του πρωθυπουργού, κατά παραχώρηση αρμοδιοτήτων από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, στα πλαίσια των οποίων, μεταξύ άλλων, διαβίβαζες εντολές και οδηγίες του τελευταίου στους εκάστοτε αρμοδίους υπουργούς και υφυπουργούς που αφορούσαν τομείς της αρμοδιότητάς τους, για τη διεκπεραίωσή τους, διατηρώντας, για το σκοπό αυτό, τακτική τηλεφωνική επικοινωνία με τους τελευταίους, παρακολουθούσες την εφαρμογή των αποφάσεων και οδηγιών του απ’ αυτούς και είχες τη γενική εποπτεία των υπηρεσιών και του προσωπικού τού ως άνω γραφείου».

Βαρύτατοι είναι οι χαρακτηρισμοί που αποδίδονται στο ίδιο τον κ. Αγγέλου, του οποίου μάλιστα επισημαίνεται και η δικηγορική ιδιότητα ως στοιχείο επιβαρυντικό της συμπεριφοράς του, καθώς, όπως αναφέρεται σε ένα σημείο, «αποσκοπούσες με τη συμπεριφορά σου να επιτύχεις τον προσπορισμό παράνομου περιουσιακού οφέλους στη Μονή, με αντίστοιχη ελάττωση της περιουσίας του Δημοσίου, δεδομένου ότι όπως γνώριζες, λόγω και της νομικής σου καταρτίσεως, ως δικηγόρου, η Ιερά Μονή Βατοπεδίου δεν είχε δικαίωμα κυριότητας στη λιμνοθάλασσα Βιστονίδα-Νταλιάνη και στις παραλίμνιες εκτάσεις αυτής».

Στο κατηγορητήριο σε βάρος του Αγγέλου αναφέρεται ότι:

* «Με συστάσεις (σ.σ. προσδιορίζονται αναλυτικά), προτροπές και υποδείξεις σου έπεισες τον υφυπουργό Οικονομίας και Οικονομικών να λάβει απόφαση στα πλαίσια της διαχειριστικής του αρμοδιότητας στα ακίνητα του Δημοσίου, να εμμείνει στη μη προβολή δικαιωμάτων κυριότητας του ελληνικού Δημοσίου στις τοπογραφημένες παραλίμνιες εκτάσεις, εμβαδού 25.000 στρεμμάτων της λίμνης Βιστονίδας-Νταλιάνη, αναγνωρίζοντας ότι αυτές ανήκουν εξ ολοκλήρου στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου Αγίου Ορους και ουσιαστικά να εμμείνει στην οριστική διατήρηση του καθεστώτος παραίτησης του Δημοσίου από το δικαίωμα κυριότητάς του».

** Γίνεται λόγος για:

-«Εν γνώσει σου μεθοδευμένου αιτήματος των εκπροσώπων της Μονής… προκειμένου να τους δοθεί η δυνατότητα να προσπορίσουν αθέμιτο περιουσιακό όφελος». Τονίζεται ότι «ήλθες με πρωτοβουλία σου σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον τότε αρμόδιο υφυπουργό Οικονομικών, εκμεταλλευόμενος τη μεγάλη επιρροή που ασκούσες στα τότε μέλη της Κυβέρνησης, λόγω της θέσης ισχύος που κατείχες και των αρμοδιοτήτων που σου είχαν παραχωρηθεί από τον πρωθυπουργό παρενέβης σ’ αυτόν υπέρ της Μονής». Κι ακόμη ότι «άφησες σκοπίμως να εννοηθεί ότι η κατά προτεραιότητα διεκπεραίωση της υπόθεσης, την πορεία της οποίας γνώριζε και παρακολουθούσε το γραφείο του πρωθυπουργού, εντασσόταν στα πλαίσια εκτέλεσης κυβερνητικού έργου».

Η ζημιά και ο Δούκας

Το κατηγορητήριο οδηγεί εκ των πραγμάτων σε ευθύνη του Π. Δούκα, καθώς η ηθική αυτουργία που αποδίδεται στον Γιάννη Αγγέλου αφορά την πράξη της απιστίας, ως φυσικός αυτουργός της οποίας αναδεικνύεται ο τότε υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών. Ο Π. Δούκας, χωρίς να κατονομάζεται, προβάλλεται ως ο φυσικός αυτουργός της πράξης, καθώς «παρέβλεψε συνειδητά» στοιχεία της υπόθεσης που τελικά ρυθμίστηκε προς όφελος της Μονής Βατοπεδίου.

Αναφέρεται χαρακτηριστικά σε ένα σημείο: «Ο προαναφερόμενος υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών ματαίωσε την εξαφάνιση των βλαπτικών για την περιουσία του Δημοσίου αποφάσεων του προκατόχου του υφυπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, καθιστώντας οριστική την ελάττωση της περιουσίας του Δημοσίου από την απεμπόληση των δικαιωμάτων του στις παραλίμνιες εκτάσεις της λίμνης Βιστονίδας και την ίδια τη λίμνη με το ιχθυοτροφείο της, με τις τελευταίες αποφάσεις».

Η ελάττωση της περιουσίας του Δημοσίου ανέρχεται σύμφωνα με το κατηγορητήριο στο ύψος των 55.389.107 ευρώ! *πηγη