Η οικονομική κρίση κυριαρχεί στα μηνύματα των κομμάτων για την 36η επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας που τιμάται το Σάββατο.
Η ετήσια εκδήλωση της Προεδρίας θα πραγματοποιηθεί στις 11 το πρωί.
Στη κρίσιμη περίοδο που διέρχεται η χώρα κατά τη φετινή επέτειο της αποκατάστασης της δημοκρατίας αναφέρεται στο μήνυμα του ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.
«Η φετινή, 36η επέτειος από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας», υπογραμμίζει, «συμπίπτει με μία πολύ κρίσιμη περίοδο για το λαό μας. […] Βιώνουμε σήμερα τα αποτελέσματα μιας κρίσης που οφείλεται στο γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, αντί να χτίσουμε μια Ελλάδα πάνω στα υγιή θεμέλια της Δημοκρατίας που βάλαμε το 1974, αφήσαμε παθογένειες και αδυναμίες να γιγαντωθούν. […] Το κράτος, αντί να μετασχηματιστεί σε μέσο για την ανάπτυξη, για το συλλογικό καλό και για την κοινωνική δικαιοσύνη, μετατράπηκε σε μέσο εξαγοράς συνειδήσεων και ψήφων, ανήμπορο να σχεδιάσει και να εφαρμόσει πολιτικές και στρατηγικές για τον τόπο. Η διαφθορά επικράτησε πλήρως και έγινε πολιτικό υπόδειγμα διακυβέρνησης, αλλά και τρόπου ζωής.»
Προσθέτει ακόμη ότι «σήμερα, 36 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ο κοινός μας αγώνας αφορά τη δημιουργία μιας καλύτερης, πληρέστερης, πιο ουσιαστικής Δημοκρατίας. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, είμαι βέβαιος ότι όλοι μαζί οι Έλληνες θα πετύχουμε. Θα τα καταφέρουμε. Ο αγώνας που δίνουμε σήμερα, αποτελεί τον δικό μας φόρο τιμής σε όσους αγωνίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν και έχασαν τη ζωή τους γιατί δεν δέχτηκαν να σκύψουν το κεφάλι απέναντι στη δικτατορία».
Στα προβλήματα του πολιτικού συστήματος αναφέρεται το ΚΚΕ και τονίζει ότι: «Έχει επιβεβαιωθεί όλα αυτά τα χρόνια ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν γιατρεύεται. Η δημοκρατία που εγκαθιδρύθηκε μετά την κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας είναι ταξική και υποκριτική. Τα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα υπάρχουν μόνο σε χαρτιά. Στην πράξη οι εργαζόμενοι ζουν στο καθεστώς της εργοδοτικής τρομοκρατίας, των διώξεων για συνδικαλιστική δράση, του αντικομμουνισμού, της πιο ανελέητης εκμετάλλευσης. Μοναδική διέξοδος για το λαό είναι η συσπείρωση και η συμμαχία του, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για τη δική του εξουσία».
Στο πνεύμα που επικρατούσε τις ημέρες που αποκαταστάθηκε η δημοκρατία το 1974 αναφέρεται ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, Γιώργος Καρατζαφέρης, που υπογραμμίζει ότι «Πριν από 36 χρόνια ο Ελληνικός λαός με κεριά στα χέρια γιόρταζε την παλινόρθωση της Δημοκρατίας, την επάνοδο του Κ. Καραμανλή και του Α. Παπανδρέου λίγο αργότερα. Το θέμα είναι αν σήμερα, 36 χρόνια μετά, πιστεύουμε σε αυτή τη Δημοκρατία που οραματιστήκαμε. Ξεκινήσαμε με προσδοκίες, ελπίδες, οράματα και καταλήξαμε σε διαφθορά, πτώχευση, τρομοκρατία και αυθαιρεσία. Καιρός είναι, έστω και αργά, να μεταλαμπαδεύσουμε το πνεύμα εκείνης της βραδιάς, σε μία Δημοκρατία αξιών και σεβασμού της προσωπικότητας και της ζωής των πολιτών».
Στην ανακοίνωσή της η Κεντρική Πολιτική Επιτροπής του ΣΥΝ τονίζει ότι «Η μέρα αποκατάστασης της δημοκρατίας δεν είναι άλλη μια επέτειος που πρέπει να τιμήσουμε τυπικά. Είναι, πάνω από όλα, μια μέρα απόδοσης φόρου τιμής στους χιλιάδες ανθρώπους που αγωνίστηκαν, φυλακίστηκαν και θυσιάστηκαν για την αξιοπρέπεια, την ελευθερία και την δημοκρατία. Το δικό μας χρέος ως Αριστερά είναι, όπως και τότε, να απελευθερώσουμε τις κοινωνικές εκείνες δυνάμεις που θα παλέψουν για ένα καλύτερο σήμερα και αύριο. Ειδικά αυτή την εποχή, η πολιτική και η δημοκρατία πλήττονται και απαξιώνονται. Η έλευση του ΔΝΤ στην χώρα μας μεταφράζεται σε μια πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, στην εγκατάλειψη του κοινωνικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού μας συστήματος, στην διάχυση της φτώχιας και την εκτίναξη της ανεργίας. Την ίδια στιγμή ο τρόπος που λαμβάνονται οι αποφάσεις με την παρουσία της Τρόικα, χωρίς την στοιχειώδη δημοκρατική νομιμοποίηση συνιστά συρρίκνωση της δημοκρατίας, ενώ μέσω της περιστολής των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων προωθείται ένα μοντέλο κοινωνίας τύπου ‘Όργουελ’».
Τέλος, η Δημοκρατική Αριστερά επισημαίνει ότι «Τριάντα έξι χρόνια μετά την κατάρρευση της χούντας και τη μεταπολίτευση, η δημοκρατία μας διαβρώνεται από την αποσύνθεση του πολιτικού συστήματος. Η κρίση αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης βαθαίνει. Το πελατειακό κράτος που οικοδόμησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ χαρακτηρίστηκε από τις αδιαφάνειες και τη διαφθορά, που διασπαθίζει το δημόσιο αγαθό και τεμαχίζει την ελληνική κοινωνία. […] Η ριζική ανασυγκρότηση του κράτους, η αποκατάσταση της αξίας του δημόσιου συμφέροντος πρέπει να γίνει με όρους δημοκρατίας και με αλλαγή των πολιτικών που ακολουθούνται. Με διεύρυνση της δημοκρατίας, δημόσιο, κοινωνικό έλεγχο στη διαχείριση των χρημάτων του δημοσίου. Με την αναβάθμιση και όχι την υποβάθμιση του κόσμου της εργασίας και της δημιουργίας. Με δίκαια καθολικά φορολογικά και ασφαλιστικά συστήματα».
Greek National Pride 
Κ. Παπούλιας: Έκλεισε ο κύκλος της Μεταπολίτευσης.
«Η ευθύνη για την ελληνική παρακμή βαραίνει κυρίως την πολιτική τάξη»
Απολογισμό της Μεταπολίτευσης έκανε ο Κάρολος Παπούλιας, με αφορμή τη συμπλήρωση 36 ετών από την αποκατάσταση της δημοκρατίας. «Με το βίαιο ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης έκλεισε ένας ιστορικός κύκλος για την ελληνική δημοκρατία. Αυτός που ξεκίνησε το 1974», ανέφερε και έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την κοινωνική συνοχή.
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας σημείωσε ότι τα τελευταία 36 χρόνια η Ελλάδα γνώρισε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη, οι κοινωνικές ανισότητες αμβλύνθηκαν, οι δημοκρατικοί θεσμοί στερεώθηκαν και βάθυναν. Πρόσθεσε όμως, ότι η διοίκηση δεν εκσυγχρονίστηκε και οι σχέσεις πολιτών και πολιτείας παρέμειναν πελατειακές.
«Η Ελλάδα έγινε δημοκρατία, αλλά όχι σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία. Και για πολλά χρόνια πορεύτηκε με αυτή την αντίφαση», τόνισε.
Ο Κάρολος Παπούλιας επισήμανε ότι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης φέρουν οι πολιτικοί και χαρακτήρισε στον πυρήνα της δίκαιη την κριτική και την αποδοκιμασία που δέχονται.
Υπερθεμάτισε το γεγονός ότι η κρίση δεν είναι ίδια για όλους, καθώς για κάποιους σημαίνει μείωση κερδών, ενώ άλλοι χάνουν τα πάντα. Σημείωσε ότι η μεσαία τάξη κλονίζεται, οι φτωχοί φτάνουν στα όρια της επιβίωσης και η διαμαρτυρία είναι δίκαιη και δικαιολογημένη, «όχι όμως όταν εκφράζεται με συντεχνιακό αυτισμό και αδιαφορία για την κοινωνική πλειοψηφία».
Μπροστά στον κίνδυνο διάρρηξης του κοινωνικού ιστού, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε: » Αν η κοινωνία, οι πολίτες πειστούν ότι το κράτος, ο μέχρι τώρα μεγαλύτερος παραβάτης, εφαρμόζει πρώτα το ίδιο τους νόμους, ότι η ισονομία ισχύει για όλους, χωρίς εξαιρέσεις για τους ισχυρούς, ότι οι προβλέψεις του Συντάγματος δεν είναι κενό γράμμα, ότι τα οικονομικά βάρη κατανέμονται δίκαια, ότι η παιδεία και η υγεία δεν προσφέρονται μόνο στους προνομιούχους, τότε, παρά την κρίση, παρά τη φτώχεια, που αναπόφευκτα πλήττει μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού, μπορούμε να περιμένουμε διέξοδο».
Ολόκληρη η ομιλία του Καρόλου Παπούλια:
Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε τους πρωταγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα. Τους οφείλουμε πολλά για τη συμβολή τους στην αποκατάσταση της δημοκρατίας και για την προσφορά ενός προτύπου στάσης ζωής και σκέψης.
Εκφράζουμε όλοι την αλληλεγγύη μας στον κυπριακό ελληνισμό, που αγωνίζεται για την επανένωση της Κύπρου. Για να πέσει το τελευταίο τείχος της Ευρώπης, για να αρθούν τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής και κατοχής, για να μπει οριστικό τέλος στη διχοτόμηση που προσβάλλει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Με το βίαιο ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης έκλεισε ένας ιστορικός κύκλος για την ελληνική δημοκρατία. Αυτός που ξεκίνησε το 1974. Στη διάρκειά του, η Ελλάδα γνώρισε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη, οι κοινωνικές ανισότητες αμβλύνθηκαν, οι δημοκρατικοί θεσμοί στερεώθηκαν και βάθυναν.
Κατακτήσεις αυτονόητες για τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι όμως για την πατρίδα μας, λόγω της ταραγμένης ιστορικής της πορείας στον 20ό αιώνα.
Παρά την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, η διοίκηση δεν εκσυγχρονίστηκε, οι σχέσεις πολιτών και πολιτικού συστήματος παρέμειναν πελατειακές, το κράτος δικαίου δεν αναπτύχθηκε επαρκώς. Στην ελληνική κοινωνία επικράτησαν νοοτροπίες κοντόθωρες και τελικά καταστροφικές.
Η Ελλάδα έγινε δημοκρατία, αλλά όχι σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία. Και για πολλά χρόνια πορεύτηκε με αυτή την αντίφαση.
Δεν μπορέσαμε, παρά τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, να φτιάξουμε μία υγιή και ευρεία παραγωγική βάση για τη χώρα. Ούτε δομές διαφανούς διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας. Παρακολουθήσαμε την πορεία των δημοσίων οικονομικών άβουλα.
Δεν ήταν στο χέρι μας να επηρεάσουμε τις παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις. Αλλά η κατεδάφιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου δεν είναι η απάντηση. Είναι κίνηση πανικού απέναντι στην ανεξέλεγκτη ισχύ των χρηματαγορών και των κερδοσκόπων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πληρώσει τη μέχρι τώρα αδιαφορία της για την πορεία του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Θα ξεπεράσει, όμως, την κρίση γιατί οι οικονομικές και κοινωνικές αντοχές της είναι επαρκείς και τα κοινά συμφέροντα των λαών της ισχυρά.
Παρά τη διεθνή συγκυρία, αν είμαστε ειλικρινείς, θα αναγνωρίσουμε ότι η ευθύνη για την ελληνική παρακμή βαραίνει κυρίως την πολιτική τάξη, που έχει την υποχρέωση να καθοδηγεί τις εξελίξεις. Η αποδοκιμασία που δέχεται σήμερα το πολιτικό σύστημα είναι πολλές φορές ακατέργαστη μέσα στη γενίκευσή της, είναι όμως – στον πυρήνα της – δίκαιη.
Η κρίση δεν είναι ίδια για όλους. Κάποιοι χάνουν κέρδη, για πολλούς μειώνονται μισθοί και συντάξεις, άλλοι χάνουν τις δουλειές τους, δηλαδή τα πάντα.
Η μεσαία τάξη, η οποία ήταν για δεκαετίες ο κοινωνικός χώρος της ελληνικής ευημερίας, κλονίζεται και βιώνει συναισθήματα πρωτοφανούς ανασφάλειας. Οι πιο αδύναμοι φτάνουν στα όρια της επιβίωσης.
Η διαμαρτυρία είναι δίκαιη και δικαιολογημένη, όχι όμως όταν εκφράζεται με συντεχνιακό αυτισμό και αδιαφορία για την κοινωνική πλειοψηφία.
Με λίγα λόγια, αυτό που ονομάζουμε κοινωνική συνοχή κινδυνεύει σοβαρά.
Η ιστορία μας έχει δώσει αρκετά παραδείγματα άσχημων εξελίξεων, κάτω από τέτοιες ή παρόμοιες συνθήκες κρίσης. Στον αντίποδα των κοινωνικών αγώνων, στο έδαφος της απελπισίας και του οικονομικού αδιεξόδου, μπορεί να ανθίσει η βία, ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία, η οπισθοδρόμηση. Έχουμε δει στην Ιστορία, κράτη να παραλύουν μπροστά σε τέτοιες εξελίξεις και αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο από την ελληνική πολιτική τάξη σήμερα: Να κάνει τη δημοκρατία να λειτουργήσει μέσα στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης.
Αυτό απαιτεί να γίνουν αλλαγές που δεν έγιναν για δεκαετίες. Στις οικονομικές και διοικητικές δομές, στη σκέψη και στις στάσεις ζωής.
Η ανάγκη είναι το ισχυρότερο κίνητρο. Αν η κοινωνία, οι πολίτες πειστούν ότι το κράτος, ο μέχρι τώρα μεγαλύτερος παραβάτης, εφαρμόζει πρώτα το ίδιο τους νόμους, ότι η ισονομία ισχύει για όλους, χωρίς εξαιρέσεις για τους ισχυρούς, ότι οι προβλέψεις του Συντάγματος δεν είναι κενό γράμμα, ότι τα οικονομικά βάρη κατανέμονται δίκαια, ότι η παιδεία και η υγεία δεν προσφέρονται μόνο στους προνομιούχους, τότε, παρά την κρίση, παρά τη φτώχεια, που αναπόφευκτα πλήττει μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού, μπορούμε να περιμένουμε διέξοδο.
Ό,τι αρνητικό έγινε τις τελευταίες δεκαετίες σ’ αυτόν τον τόπο, ας μην ξεχνάμε ότι έγινε εις βάρος της νέας γενιάς. Σε αυτούς παραδίνουμε μία χώρα που έφτασε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, μία χώρα που για πολλά χρόνια ακόμη θα πρέπει να πληρώνει το δυσβάστακτο δημόσιο χρέος. Δεν έχουν ευθύνη οι νέοι άνθρωποι γι’ αυτή την πορεία, υφίστανται όμως τις συνέπειές της. Το λιγότερο που τους οφείλουμε είναι να τους διασφαλίσουμε καλύτερη παιδεία, την ένταξή τους στην παραγωγή, να τους δώσουμε δηλαδή προοπτική και επομένως, να δώσουμε προοπτική και στη χώρα.
http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=186697