Ο διάσημος Εβραίος συγγραφέας και δημοσιογράφος RONI MARKULIES, που είναι μέλος της εβραϊκής κοινότητας της Κωνσταντινουπόλεως, σε άρθρο του στη εφημερίδα TARAF της 17 Ιουλίου 2010, με ιστορικά ντοκουμέντα αποδεικνύει ότι οι Τούρκοι έχουν ασιατική νοοτροπία και είναι ξένοι στο χώρο όπου ευρίσκονται σήμερα.

Συγκεκριμένα, ο δημοσιογράφος ξεκινά το δημοσίευμά του με τις εντυπώσεις που αποκόμισε ένας διάσημος Άγγλος, ο GERTRUDE BELL, όταν επισκέφθηκε την Τουρκία το 1907. Ο εν λόγω Άγγλος αναφέρει ότι ξεκίνησε την περιοδεία του από τη Σμύρνη, που είναι μια πόλη με ελληνικό χαρακτήρα, γεμάτη ζωή.

Αφήνοντας τη Σμύρνη και προχωρώντας στο εσωτερικό, γίνεται εμφανές ότι βρίσκεσαι σε μιαν ασιατική χώρα, που κατοικείται από Ασιάτες.

Συνεχίζοντας το άρθρο του, ο δημοσιογράφος αναφέρει το περιεχόμενο επιστολής ενός Ρώσου λοχαγού, του Maxim Maximic, που περιγράφει τους Τούρκους ως αναξιόπιστους και ύπουλους και δεν πρέπει να τους εμπιστεύεται κανένας. Και σκέφτονται και ενεργούν ως Ασιάτες.

Τέλος, ο Εβραίος δημοσιογράφος της TARAF αναφέρει μέρος της ενημερωτικής επιστολής του Αυστροούγγρου Επισκόπου και αποφοίτου του Πανεπιστήμιου Βιένης Josip Juraj Strossmayer, που απέστειλε το 1870 στον Άγγλο Πρωθυπουργό Gladstone. Ο Επίσκοπος αρχίζει την επιστολή του ως εξής: «τρεις λέξεις χαρακτηρίζουν τους Τούρκους: Βλάκες, υπερόπτες και τεμπέληδες. Διακατέχονται από φόβο και αίσθημα κατωτερότητας, που αυτά τους οδηγούν σε βιαιότητες. Είναι υποτακτικοί όταν είναι απέναντί σου και επικίνδυνοι όταν είναι πίσω σου. Δεν μπορείς να τους εμπιστεύεσαι».

Ο εβραϊκής καταγωγής και Τούρκος υπήκοος δημοσιογράφος, αφού παρέθεσε τα πιο πάνω για να στηρίξει τη θέση του ότι οι Τούρκοι ήταν, είναι και θα είναι Ασιάτες, αναφέρει: «Εάν ο Δαρβίνος ζούσε μέχρι τις μέρες μας, θα διαπίστωνε ότι η θεωρία του για την εξέλιξη σχετικά με τους Τούρκους θα ήταν ότι η ηλιθιότητα των Τούρκων παραμένει η ίδια. Πριν από μερικές εκατοντάδες χρόνια η Ευρώπη ευρίσκετο απέναντι στον κίνδυνο να τεθεί κάτω από την κυριαρχία των Τούρκων. Τώρα η Ευρώπη δεν ευρίσκεται πάλι κάτω από τον ίδιον κίνδυνο; Στις αρχές του 19ου αιώνα η άποψη που επικρατούσε για τους Τούρκους στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες όπως στο Λονδίνο, στη Βιένη και στη Μόσχα ήταν ότι οι Ουιγάροι Τούρκοι πρέπει να μείνουν μακριά από τη Ευρώπη και μάλιστα τους χαρακτήριζαν ως Ασιάτικη Ουιγαρική φυλή, που τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτής της φυλής είναι η βαρβαρότητα, η κτηνωδία, η αγριότητα και γενικά ότι είναι οπισθοδρομικοί κακομοίρηδες. Όπως ήταν τότε τα πράγματα δεν είναι και σήμερα;»

Αυτό, λοιπόν, είναι το άρθρο του Εβραίου δημοσιογράφου στην εφημερίδα Taraf, που αναλύει το χαρακτήρα του Τούρκου, που από την εποχή που εμφανίστηκαν στην περιοχή μας από το 1071μ.χ. μέχρι σήμερα παραμένουν το ίδιο.

Παρατηρούμε ότι και στο ποδόσφαιρο ακόμη μια ομάδα για να φτάσει στη νίκη κατασκοπεύει την αντίπαλη ομάδα και εντοπίζει τα τρωτά και τα δυνατά σημεία της αντίπαλης ομάδας και καταστρώνει τα σχέδιά της. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι πολιτικοί ηγέτες μας στα τριάντα έξι χρόνια της κατοχής έχουν αναθέσει σε επιστημονική ομάδα να αναλύσει τους Τούρκους, τη νοοτροπία τους, το πώς σκέφτονται και το πώς ενεργούν και με βάση το πόρισμα αυτής της επιστημονικής ομάδας να καταρτισθούν πολιτικοστρατηγικά σχέδια, που να δίνουν λύσεις σε πιθανά σενάρια που θα προκύψουν.

Εάν δεν το έχουν κάνει, είναι καιρός να το κάνουν. Διότι δεν μπορείς να συνομιλάς μαζί τους δίχως να τους γνωρίζεις εις βάθος. Όσον και αν υποτιμούμε τους Τούρκους, φαίνεται ότι μας έχουν αναλύσει και βάσει αυτής της ανάλυσης έχουν καταλήξει ότι είμαστε αφελείς, ευκολόπιστοι, ξεγελιόμαστε εύκολα, ότι έχουμε το μικρόβιο της έριδας και ότι συμφωνούμε διαφωνώντας. Είναι καιρός που οι πολιτικοί μας έπρεπε να μάθουν την Πραγματεία του Θουκυδίδη απ’ έξω και ανακατωτά. Οι ξένοι, ακόμη και οι Τούρκοι, μελετούν το Θουκυδίδη, γιατί όχι κι εμείς που είναι δικός μας;

Είναι καιρός που πρέπει να κάτσουν όλοι κάτω και, αφού αναλύσουν τους Τούρκους, όπως έκανε και ο δημοσιογράφος της TARAF, να κάνουν σχέδια σε πιθανά σενάρια που εκτιμάται ότι θα παρουσιασθούν ακόμη και αύριο και τότε θα επέλθει και η πολυπόθητη ενότητα.

ΠΗΓΗ