Μάνος Μεϊμαράκης
«Την ίδια εποχή, με αφορμή τη διεκδίκηση της βραχονησίδας Ίμια, στα Δωδεκάνησα, ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις (1996)».
Η ανωτέρω διατύπωση στο βιβλίο της Ιστορίας της Γ’ Γυμνασίου (βλ. σελίδα 163) που παρουσιάζει τα Ίμια ως διεκδικούμενο έδαφος από την Ελλάδα, έφερε θύελλα αντιδράσεων. Όχι βέβαια από πλευράς της ΟΛΜΕ και την Διδασκαλική Ομοσπονδία, αλλά από τα MEDIA και τα Blogs.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο πλήρως εναρμονισμένο με την Ρεπουσειο Δραγώνεια γραμμή βάζει το χεράκι του και το υπουργείο Παιδείας σφυρίζει αδιάφορα.

ΕΙΠΑΜΕ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Υποπλοίαρχου Παναγιώτη Βλαχάκου, ενός Ελληνόπουλου ζηλευτού, ενός παλληκαριού απ’ αυτά με την καθαρή, αετίσια και αγνή ματιά, τη γεμάτη Ελλάδα. Τραγική λεπτομέρεια: Το αγαπημένο του τραγούδι ήταν «ο αετός πεθαίνει στον αέρα».
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει. Κι εμείς, οι συνάδελφοί τους που τα ζήσαμε τα παλληκάρια αυτά στις ασκήσεις και τα γνωρίζαμε, ξέρουμε. Και θυμόμαστε. Και τα βιβλία θα τα ξαναγράψουμε. (Ναι, Ρεπούστη Δράκωντα, θα τα ξαναγράψουμε).
ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΟΥΜΕ ΦΙΛΕ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΔΕΡΦΕ ΤΩΝ ΑΔΕΡΦΩΝ ΜΑΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ.ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ