Εδώ και μερικές μέρες αγορά και πολίτες ταλαιπωρούνται από την απόφαση των ιδιοκτητών φορτηγών να απεργήσουν διαμαρτυρόμενοι για το άνοιγμα του επαγγέλματός τους. Βενζίνη τέλος, προϊόντα στα νησιά και πολλές ακριτικές περιοχές τέλος και σε λίγο έτσι όπως πάμε τουριστική οικονομία τέλος. Έχουν δίκιο; Κατά την άποψή μας καθόλου. Η ευγενής επαγγελματική τάξη των ιδιοκτητών φορτηγών είναι ένα παρακλάδι της γενικότερης φυλής των βαμπίρ που κυριάρχησε στον φεουδαλικό ελληνικό μεταπολιτευτικό καπιταλισμό. Οι ιδιοκτήτες φορτηγών, ως άλλοι φεουδάρχες, κατάφεραν όλα αυτά τα χρόνια και κράτησαν την αγορά τους κλειστή, ελεγχόμενη και σχεδόν κληρονομική. Μια ολόκληρη γενιά πήρε άδειες άσκησης επαγγέλματος -οι περισσότερες δόθηκαν επί χούντας- και εκ τότε ρύθμισε το παιχνίδι για όλους τους υπόλοιπους. Οι κανόνες για όποιον ήθελε να δουλέψει φορτηγό ήταν μέχρι σήμερα απλοί και σαφείς. Αφού βγάλεις το επαγγελματικό δίπλωμα οδήγησης, είτε κληρονομείς την άδεια απ’ τον πατέρα σου (ελέω θεού φορτηγατζής), είτε πληρώνεις τα μαλλιά της κεφαλής σου για να αγοράσεις μια άδεια από κάποιον που την πουλάει ή αντίστοιχα τα σκας στον υπάλληλο της νομαρχίας να σε βάλει σε κάποιο κόλπο με άδειες μαϊμούδες, είτε τέλος απλά γίνεσαι μισθωτός σε έναν ιδιοκτήτη φορτηγού (υποτελής στον φεουδάρχη), νοικιάζοντας ουσιαστικά το φορτηγό του λαμβάνοντας αμοιβή στο πλαίσιο της εξαρτημένης σχέσης εργασίας.

Με την απελευθέρωση της αγοράς φροτηγών δημόσιας χρήσης αυτό που ουσιαστικά συμβαίνει είναι ότι κάποιος νέος ή άλλος εργαζόμενος οποιασδήποτε ηλικίας ή εταιρεία, μπορεί να εισέλθει με μεγαλύτερη ευκολία στη συγκεκριμένη αγορά. Ταυτόχρονα, κι επειδή πολλοί ιδιοκτήτες φορτηγών έχουν πληρώσει αρκετά λεφτά για να βγάλουν άδεια κατά το παρελθόν, ρυθμίζεται ο τρόπος αποζημίωσής τους. Για να υπάρξει ισορροπία και δικαιοσύνη.

Τα βαμπίρ όμως δεν βάζουν νερό στο κρασί τους και γι΄ αυτό αντιδρούν λυσσαλέα. Ουσιαστικά, κρατώντας όμηρο την κοινωνία, δεν θέλουν να ανοίξει η αγορά ούτε στο ελάχιστο. Δε θέλουν από τη φεουδαρχία να περάσουμε σ’ έναν πιο οργανωμένο και ρυθμισμένο καπιταλισμό. Δε μιλάμε εδώ για τη γη της επαγγελίας αλλά για μια αγορά με δικαιότερους κανόνες σε σχέση με πριν. Δίνουν ως αποτέλεσμα μάχες οπισθοφυλακής. Έτσι, μπροστά στον αυταρχισμό του δικού τους τρόπου μαχητικής διεκδίκησης που αγνοεί την κοινή λογική και υπονομεύει το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον, ήταν λογικό κι επόμενο, έως και λαϊκή απαίτηση, να επιστρατευτεί από την κυβέρνηση η λογική της έκτακτης ανάγκης. Ο νόμος της ετερογονίας των σκοπών σε όλο του το μεγαλείο. Η πολιτική επιστράτευση ήρθε με εξίσου αυταρχικό τρόπο να τους τελειώσει οριστικά. Φορτηγατζήδες βαμπίρ τέλος.

πηγη