Η περίπτωση του Γιάννη Αγγέλου στην υπόθεση του Βατοπεδίου σαφέστατα αντανακλά στο πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού της χώρας Κώστα Καραμανλή. Έχω γράψει από τότε για τα εγκλήματα διαχείρισης και ανοχής στις λαμογιές που έγιναν.

Όπως έχω γράψει και για τις προσωπικές ευθύνες του Καραμανλή ως πολιτικού τότε. Ο νεότερος Καραμανλής για πέντε και πλέον χρόνια έπαιξε ένα ρόλο που στην ουσία δεν τον ήθελε, δεν τον εξέφραζε.

Και από την στιγμή που δεν αντέδρασε εξ αρχής σε εξόφθαλμα γεγονότα που ήταν σίγουρο ότι θα τον εξέθεταν, τώρα εισπράττει και τα… ρέστα της υστεροφημίας του ακόμη και σε επίπεδο συνεργατών.

Όταν ο Καραμανλής αδιαφόρησε πολιτικά και άφησε να συγκαλυφθούν πολύ πιο καραμπινάτα σκάνδαλα από το Βατοπέδι που επί σειρά ετών ζημίωσαν κρατικούς οργανισμούς, ταμεία και γενικώς φορείς του δημοσίου.

Όταν ο Καραμανλής κάλυπτε δημόσια υπουργούς και δήλωνε ότι είχε ελλιπή πληροφόρηση; Όταν ο Καραμανλής είχε μπει στη προσωπική γυάλα που τον έβαλαν εξ αρχής οι αλεξιπτωτιστές Ρουσόπουλοι της Νέας Δημοκρατίας, για να αλωνίζουν τα χαμόγια και να κατακλέβουν. Θεωρείται αδιανόητο για τον δείκτη ευφυΐας του Καραμανλή να μην μπορούσε να αντιληφτεί ότι θα έφτανε η ημέρα που η κατάσταση αυτή θα τον εξέθετε.

Και αν ο Καραμανλής δεν ήξερε, που και αυτό είναι επικίνδυνο, ο Γιάννης Αγγέλου τα ήξερε όλα, γιατί περνούσαν όλα από αυτόν. Και η διαφορά είναι ότι ο Νο1 έμπιστος άνθρωπος του Καραμανλή δεν είναι πολιτικό πρόσωπο και δεν έχει ασυλία. Στο δια ταύτα;

Ότι γίνεται μήνες τώρα, τους σκεπτόμενους νεοδημοκράτες, γιατί δεν είναι φυσικά όλοι …πρόβατα, τους απομακρύνουν.

Οι χειρισμοί και η στάση στα πράγματα της Νέας Δημοκρατίας απογοητεύει, γιατί φαίνεται ότι δεν έμαθε τίποτα από τα εγκλήματα που έγιναν. Γιατί δεν τόλμησε να στείλει σπίτι τους όλα αυτά τα λαμόγια που κάθισαν στις κρατικές καρέκλες και τις χειρίστηκαν σαν να ήταν του σπιτιού τους.

Την ώρα που η Ελλάδα στενάζει και κάθε νοικοκυριό υποφέρει και ζορίζεται να τα βγάλει πέρα. Την ώρα που η ανεργία θερίζει. Την ώρα που τα καρτέλ οργιάζουν. Στη Νέα Δημοκρατία οι Καραμανλικοί αμφισβητούν την κυριαρχία των Σαμαρικών, και οι Ντορικοί περιμένουν το πλήρωμα του χρόνου για να την… κάνουν.

Παράλληλα κάθε άλλο παρά λίγοι είναι αυτοί που με κάθε τρόπο προσπαθούν να καταλάβουν οφίτσια για να έχουν πόρτα ανοιχτή για την επόμενη ημέρα της εξουσίας. Μέσα σε όλα αυτά ο Κώστας Καραμανλής γιατί σιωπά αν έχει όντως να πει κάτι;

Και αν έχει να πει κάτι και το πει τι θα αλλάξει; Τι θα διορθώσει; Δηλαδή αν βγει ο Καραμανλής με πολιτικό λόγο και κατηγορήσει το ΠΑΣΟΚ για τις δικές του λαμογιές ποιο θα είναι το κέρδος για την κοινωνία; Το ζητούμενο είναι το πολιτικό προφίλ του πρώην πρωθυπουργού και η εικόνα της υστεροφημίας του;

Όσο για τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά; Θα πρέπει να αποφασίσει ποια τελικά είναι η πολιτική αλλά και η προσωπική του θέση. Γυρίζει την πλάτη σε αυτούς που διαχειρίστηκαν με ρεμούλες την διακυβέρνηση Καραμανλή ή πυροβολεί για εντυπώσεις ευρισκόμενος σε σύγκληση με την δικαιοσύνη όπως έκανε η Ν.Δ για την περίπτωση Αγγέλου.

Και αν για την δεύτερη στάση είναι πεπεισμένος και μπορεί να αποδείξει ότι η δικαιοσύνη ποδηγετείται και κατευθύνεται από την κυβέρνηση του φοιτητικού του φίλου Γιώργου Παπανδρέου τότε να βγει δημόσια με στοιχεία και ονόματα και να τους βγάλει στην σέντρα. Τότε μόνο μπορεί να πείσει για κάτι την ελληνική κοινωνία που έχει αηδιάσει με όσα γίνονται καθημερινά στην πολιτική.

Και επειδή αλλάζουν οι εποχές και οι άνθρωποι, αν ο Σαμαράς περιμένει με συντηρητική τακτική να πέσει ο Γιωργάκης και να γίνει πρωθυπουργός, μπορεί να το καταφέρει. Αυτό που δεν θα καταφέρει είναι να πείσει την ελληνική κοινωνία ότι με πολλά από τα ίδια εργαλεία που οδήγησαν την μηχανή της Νέας Δημοκρατίας στο γκρεμό της πολιτικής, θα κυβερνήσει την χώρα με αξιοπιστία και με μαγικό ραβδί που θα τον βοηθήσει να τους μεταλλάξει.

Ωρολόγιος Δείκτης

ΠΗΓΗ