Η αναγκαιότητα υλοποίησης του προγράμματος απόκτησης νέων μαχητικών ώστε να συμπληρωθούν τα κενά που προκύπτουν από την απόσυρση τύπων που αφενός πλέον δεν έχουν να προσφέρουν πολλά στο σύγχρονο πεδίο μάχης και αφετέρου έχουν συμπληρώσει το όριο επιχειρησιακής ζωής ή που λόγω παλαιότητας η αξιοποίηση τους κρίνεται αντιοικονομική αλλά και επικίνδυνη είναι αυταπόδεικτη.

Μάλιστα, η προμήθεια θα έπρεπε να έχει δρομολογηθεί στη τελική φάση υλοποίησης της με την εκκίνηση συναρμολόγησης των αεροσκαφών εδώ και δύο χρόνια. Κάτι τέτοιο όμως δε συνέβη και σε συνδυασμό με τις χαμηλές διαθεσιμότητες των πιο σύγχρονων τύπων που υπηρετούν στην ΠΑ, αποτέλεσμα της αδράνειας του υπουργείου τα τελευταία χρόνια έχουν οδηγήσει την κατάσταση στο απροχώρητο.

Οι συνθήκες διεξαγωγής του αεροπορικού πολέμου έχουν αλλάξει και μελλοντικά αυτό θα συνεχιστεί ειδικά αν λάβουμε υπόψη ότι μεγάλος αριθμός αεροσκαφών με μικρό ίχνος θα ενταχθούν σε υπηρεσία. Ειδικά στην περιοχή μας, η αναβάθμιση της απειλής που πρεσβεύει η τουρκική αεροπορία δεν επιτρέπει τον εφησυχασμό.

Στην παρούσα οικονομική συγκυρία όμως, είναι εφικτό το πρόγραμμα απόκτησης νέου μαχητικού αεροσκάφους για την ΠΑ; Η απάντηση είναι πως η ερώτηση δε θα έπρεπε να τίθεται καν. Αν επιθυμούμε να διατηρήσουμε την ικανότητα υπεράσπισης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και να μην επαναληφθούν καταστάσεις τύπου «Ιμίων» όπου οι περιορισμοί στην ικανότητα ανάληψης επιχειρήσεων της εποχής έπαιξαν το ρόλο τους στην αντίδραση της χώρας μας αλλά και στην αποθράσυνση της γείτονος τότε είναι απαραίτητο όχι απλώς να διατηρηθεί αλλά και να επαυξηθεί η μαχητική ικανότητα των ΕΔ της χώρας.

Για μια ακόμη φορά το πρόγραμμα του ΝΜΑ έχει καταταχτεί σε υψηλή θέση στον προγραμματισμό του υπουργείου. Μένει να δούμε αν αυτή τη φορά θα προχωρήσει ή με τη δικαιολογία της οικονομικής δυσπραγίας θα παραμείνει σχέδιο επί χάρτου απογυμνώνοντας περαιτέρω την ΠΑ.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr