Ανέμους έσπειρε η γνωμοδότηση του Δ. Δ. της Χάγης, σύμφωνα με την οποία ότι η μονομερής ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου από τους αλβανόφωνους κατοίκους του, που όντως είναι η πλειοψηφία των κατοίκων, δεν παραβιάζει το διεθνές Δίκαιο.

Μόνον που τις θύελλες θα τις θερίσουν οι λαοί του κόσμου. Στη θέση της Σερβίας βρίσκονται πολλές χώρες του πλανήτη: στην Αμερική, είναι γνωστή η απαίτηση του Κεμπέκ να αποσχιστεί από τον Καναδά. Στην Ισπανία Καταλωνοί και Βάσκοι εδώ και χρόνια ζητούν την ανεξαρτησία τους. Του κινήματος για την ανεξάρτητη Σκωτία φανατικός οπαδός είναι ο διάσημος ηθοποιός Σον Κόνερι. Στην Ινδία υπάρχει το πρόβλημα του Κασμίρ.

Είναι γνωστός ο αγώνας των Θιβετιανών απέναντι στους Κινέζους. Ήδη, έχει ανακηρύξει την ανεξαρτησία της η Ν. Οσετία από την Γεωργία, υπό τις ευλογίες της Μόσχας που όμως επιμένει στη μη αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου.

Μέχρι σήμερα την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου έχουν αναγνωρίσει 60 χώρες, ενώ δεν την αναγνωρίζουν 120. Δηλαδή το εντελώς αντίθετο με την αναγνώριση της ονομασίας των Σκοπίων. Αυτό κανονικά θα έπρεπε να κινητοποιήσει την ελληνική διπλωματία, που κρατά τις αντιδράσεις της εν κρυπτώ και άγνωστες.

Μέχρι σήμερα η πρώην υπουργός Ντόρα Μπακογιάννη κρυβόταν πίσω από την αναμενόμενη κοινή απόφαση των Βρυξελλών, φροντίζοντας όμως να αναβαθμίσει την ελληνική διπλωματική αποστολή.
Η Γερμανία έσπευσε να χαιρετίσει την απόφαση και κάλεσε μάλιστα τη Σερβία και την κυβέρνηση της Πρίστινας να κινηθούν προς το ευρωπαϊκό μέλλον τους.

Μόνον η Κύπρος πήρε θέση ξεκάθαρα αντίθετη στην απόφαση, τονίζοντας ότι υποστηρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Σερβίας στην οποία συμπεριλαμβάνονται το Κοσσυφοπέδιο και η επαρχία της Μετοχίας.

Το σφάλμα της Χάγης
Για τον ελληνισμό η απόφαση του Δ. Δ. της Χάγης έχει πολλαπλή σημασία. Δεν είναι μόνον ο κίνδυνος να αναγνωρίσει η Χάγη ακόμα και την ανεξαρτησία της κατεχόμενης Β. Κύπρου.

Η ψευτοκυβέρνηση του Ντ. Έρογλου άνοιξε και πάλι τα σύνορα προς την Τουρκία και συρρέουν ξανά κατά χιλιάδες νεοέποκοι. Ενώ κατάργησε τους περιοριστικούς νόμους κι έβαλε μπροστά την χορήγηση τουρκοκυπριακής ιθαγένειας σε χιλιάδες Τούρκους εποίκους. Το Δ. Δ. της Χάγης απέδειξε με αυτή την απόφαση ότι κινείται με πολιτικά και όχι νομικά κριτήρια, εφαρμόζοντας τις πολιτικές επιδιώξεις των ΗΠΑ.

Σ’ αυτό το δικαστήριο θέλει να καταφύγει και η Ελλάδα για τον καθορισμός της υφαλοκρηπίδας, που θα καθορίσει και την οικονομική ζώνη εκμετάλλευσης του υποθαλάσσιου πλούτου του Αιγαίου. Είναι γνωστό ότι οι Αμερικανοί ευνοούν συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο. Πόσο λοιπόν μια νέα απόφαση του διεθνούς δικαστηρίου θα απέχει των επιθυμιών τους; Αλλά την απόφαση αυτή δεν πρέπει να την αποσυνδέσουμε από μια άλλη απόφαση του ΟΗΕ.

Ο παγκόσμιος αυτός οργανισμός αποφάσισε ότι, εάν σε μια χώρα οι αλλοεθνείς αποτελούν το 19% των κατοίκων, τότε η χώρα αυτή υποχρεούται να τους αναγνωρίσει σαν μειονότητα και να τους παρέχει όλες τις προστασίες που προβλέπονται (άνοιγμα μειονοτικών σχολείων κλπ).

Η απόφαση δεν κάνει διάκριση μεταξύ των νομίμων και μη νομίμων διαβιούντων (συμπεριλαμβάνει και τους λαθρομετανάστες).

Δηλαδή βρίσκεται μπροστά μας η πιθανότητα να βρεθεί στην Ελλάδα μια αλβανική μειονότητα με ό,τι αυτό κι αν σημαίνει. Η ισχυρή οικονομική Ελλάδα (στα χαρτιά βεβαίως) του Κώστα Σημίτη έχει καταντήσει παίγνιο των διαθέσεων της τρόικα.

Τώρα ετοιμάζεται, φαίνεται, και η ελληνική διπλωματία να γίνει παίγνιο όλων λαθρομεταναστών. Δυστυχώς για τους Σκοπιανούς αποτελούμε το πιο ευχάριστο διπλωματικό παιχνίδι.

ΠΗΓΗ