Παρά το γεγονός ότι η κυπριακή οικονομία κάθε άλλο παρά αντιμετωπίζει οικονομική κρίση αντίστοιχης του εύρους και του βάθους της ελληνικής, εν τούτοις και στη Μεγαλόνησο το αμυντικό οικοδόμημα αντιμετωπίζει μεγάλες οικονομικές περικοπές.

Συγκεκριμένα η κυπριακή κυβέρνηση αποφάσισε τη μείωση των αμυντικών δαπανών κατά 30 εκατ. ευρώ συνολικά. Εξ αυτών τα 15 εκατ. ευρώ αφορούν το Ταμείο Αμυντικής Θωράκισης από το οποίο χρηματοδοτούνται τα εξοπλιστικά προγράμματα της Εθνικής Φρουράς ενώ τα υπόλοιπα 15 εκατ. ευρώ από τον ετήσιο λειτουργικό προϋπολογισμό του Γενικού Επιτελείου της Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ).Οι συνέπειες από τις ανωτέρω κυριολεκτικά και μεταφορικά αψυχολόγητες μειώσεις εκτιμάται ότι θα είναι δραματικές.

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την πρώτη περίπτωση, η απομείωση του Ταμείου Αμυντικής Θωράκισης αυτόματα συνεπάγεται ότι το εναπομείναν ποσό που ανέρχεται περί τα 100 εκατ. ευρώ (από τα 115 εκατ. ευρώ συνολικά) θα απορροφηθεί στο σύνολό του σχεδόν για την αποπληρωμή της προμήθειας της δεύτερης επιλαρχίας των 41 T-80U/-UK από τη Ρωσία. Κατά συνέπεια, δεν θα υπάρχουν διαθέσιμοι οικονομικοί πόροι για κανένα νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα και το ιδιότυπο «αυτο-εμπάργκο» που έχει υιοθετήσει η Κυπριακή Δημοκρατία τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι θα συνεχιστεί και στο άμεσο μέλλον.

Όσον αφορά τον ετήσιο λειτουργικό προϋπολογισμό που το συνολικό ύψος του ανέρχεται στα 100 εκατ. ευρώ είναι φυσικό ότι η περικοπή κατά 15% θα επηρεάσει τις πιο «ελαστικές» δαπάνες που περιλαμβάνει. Καθώς τα έξοδα προσωπικού (μισθοδοσίες, επιδόματα, ημέρες εκτός έδρας, κ.λ.π.) δεν μπορούν να απομειωθούν είναι φυσικό ότι θα επηρεαστούν άμεσα οι πιστώσεις που διατίθενται για καύσιμα, ανταλλακτικά και πυρομαχικά.

Σε αυτή την περίπτωση και η Εθνική Φρουρά θα βρεθεί αντιμέτωπη με επώδυνους συμβιβασμούς μεταξύ των απαιτήσεων για εκπαίδευση και ασκήσεις και των περιορισμένων οικονομικών πόρων, αντίστοιχους δηλαδή με αυτούς που αντιμετωπίζουν το τελευταίο οκτάμηνο οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Όπως ισχύει και στην ελληνική περίπτωση φαίνεται ότι τόσο η ελληνική όσο και η κυπριακή κυβέρνηση αδυνατούν ή δεν επιθυμούν να αποτιμήσουν το «προϊόν» που παράγεται από τις ένοπλες δυνάμεις, την εθνική ασφάλεια.

Ούτε φαίνεται να συνυπολογίζουν το δεδομένο ότι οι ένοπλες δυνάμεις είναι ένας ευαίσθητος χώρος που η έλλειψη προγραμματισμού και συνέχειας απαιτεί πολλαπλάσιους από τους αρχικούς πόρους για την εκ των υστέρων αποκατάσταση και θεραπεία των συνεπειών.

Ουδείς αμφισβητεί την ανάγκη για προσαρμογή στη σημερινή ασφυκτική δημοσιονομική πολιτική, ούτε την πιεστική πλέον απαίτηση για αύξηση της ανταποδοτικότητας των αμυντικών επενδύσεων και εξορθολογισμό και βελτιστοποίηση των αμυντικών δαπανών.

Όμως και στις δύο περιπτώσεις, Ελλάδα και Κύπρο, υπάρχει ένα ελάχιστο όριο («κατώφλι») που αν ξεπεραστεί η ζημία είναι μη αναστρέψιμη. Κατά συνέπεια, οι γενικές συνταγές περιορισμού των κρατικών δαπανών μπορούν μεν να εφαρμοστούν εύκολα στις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά δεν είναι καθόλου αποτελεσματικές, αλλά μετατρέπονται σε προεόρτια μειζόνων κρίσεων.πηγη