Η χθεσινή τραγωδία στο Αιγαίο έρχεται να προστεθεί στη μακρά αλυσίδα φόρου αίματος των θυμάτων πολέμου σε καιρούς ειρήνης.

Της «θερμής ειρήνης» με την Τουρκία που μας αναγκάζει να διαθέτουμε τη μοναδική αεροπορία του δυτικού κόσμου, η οποία οφείλει να λειτουργεί διαρκώς σε συνθήκες οιονεί σύγκρουσης.

Κάθε μέρα, κάθε ώρα, όλον τον χρόνο, από την ανατολή ως τη δύση του ηλίου. Ούτε οι ΗΠΑ που πολεμούν ανά την υφήλιο ούτε καν το Ισραήλ δεν υποχρεούται να υποβάλλει πληρώματα και αεροσκάφη σε τέτοια σκληρή και συνεχή καταπόνηση.

Γιατί όμως συμβαίνουν όλα αυτά; Συμβαίνουν γιατί μια καθαρά πολιτική διαδικασία, δηλαδή το ξεκαθάρισμα με την Αγκυρα ως προς τις απαιτήσεις της στο Αιγαίο, έχει παγίως αφεθεί να εκφυλιστεί σε ένα είδος «ημιστρατιωτικής» διαδικασίας.

Εκείνο που δεν μπορούν να κάνουν οι πολιτικές ηγεσίες το έχουν φορτώσει στην πλάτη των πιλότων.

Και αυτό επιφέρει καταπόνηση που πληρώνεται με τεράστιο ανθρώπινο, αμυντικό, αλλά και οικονομικό κόστος- σε δευτερόλεπτα χάνονται ζωές και εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, ενώ η χώρα καθίσταται ουσιωδώς πιο αδύναμη.

Αλλά, επιτέλους, η δουλειά των πιλότων δεν είναι να παίζουν τη γάτα με το ποντίκι! Και, μάλιστα, χωρίς να ξέρουμε ποιος είναι η γάτα και ποιο το ποντίκι…

Γιώργος Π. Μαλούχος / Το Βήμα

ΠΗΓΗ