«Όσοι είχαν λάβει επισήμως το προσκλητήριο του γάμου μπορεί να μονοπώλησαν το ενδιαφέρον των ΜΜΕ, όμως δεν ήταν οι μόνοι που συμμετείχαν στην παράσταση των Σπετσών.

Οι άλλοι πρωταγωνιστές ήταν οι γκρούπις του Κωνσταντίνου, όσοι επιμένουν να στηρίζουν την άλλοτε βασιλική οικογένεια, και απέναντί τους αυτοί που σιχαίνονται την γκλαμουριά και τους θυρεούς και οι λάτρεις του τζετ-σετ.«Η ώρα η καλή» αλαλάζει το συγκεντρωμένο πλήθος όταν ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ βγαίνει από το ξενοδοχείο «Ποσειδώνιο» την Τρίτη το βράδυ. Η συγκίνηση είναι μεγάλη άρα συγχωρείται αυτό το μικρό λαθάκι μιας και η συγκεκριμένη ευχή είθισται να απευθύνεται στους μελλόνυμφους.

Αυτός δεν πτοείται όμως, μοιράζει δεξιά κι αριστερά χαμόγελα της Colgate και χειραψίες, ίσως ένα έμπειρο μάτι να διέκρινε στο βλέμμα του μια μελαγχολία. Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις… Οι ηλικιωμένες κυρίες όμως που είναι εκεί δεν τον αφήνουν να πέσει ψυχολογικά.

Το αντίθετο. Ηρθαν για να δηλώσουν τον θαυμασμό τους «γιατί το παλικάρι κρατιέται μια χαρά. Ξέρω εγώ είμαστε συνομήλικοι, το ΄40 γεννηθείς (sic) είμαι» και να υποβάλουν τα σέβη τους. Εχουν πιάσει στασίδι από νωρίς, όπως κάθε μέρα άλλωστε.

Περικυκλώνοντας στρατηγικά, ίσως και με περισσότερο επαγγελματισμό από τους ΟΥΚάδες και τους αστυνομικούς το ξενοδοχείο όπου διαμένουν οι υψηλοί και μη προσκεκλημένοι. Μπορεί το χαλί της εισόδου του «Ποσειδωνίου» να μην ήταν κόκκινο αλλά γαλάζιο, όμως ήταν η ευκαιρία τους να δουν από απόσταση αναπνοής βασιλείς, πριγκίπισσες, πλουσίους και αιθέριες υπάρξεις αγνώστων λοιπών στοιχείων.

Οι Μάηδες που έχουν περάσει από πάνω τους μπορεί να είναι πολλοί, ωστόσο ήταν ευέλικτες σαν αίλουροι. Κρατούσαν παρά πόδα την ψηφιακή μηχανή τους και αποδείχθηκαν πιο γρήγορες από τους φωτορεπόρτερ. Εδωσαν μάχη για μια καλή λήψη και σε πολλές περιπτώσεις οι επαγγελματίες βγήκαν χαμένοι. Σε αυτό το κοσμικό event οι παπαράτσι δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο το «σινάφι» τους, κινδύνευαν να φάνε καμιά τσαντιά στο κεφάλι από τις Κωνσταντινίτσες- όπως λέμε Ρουβίτσες. Το είδος άλλωστε ενδημεί στο νησί πολύ πριν και μετά το 1974 που το 73% των Σπετσιωτών βροντοφώναξε στο δημοψήφισμα «Ψωμί, ελιά και Κώτσο Βασιλιά».

Οι κοσμικο-φάγοι

Ανήκαν σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες και των δύο φύλων. Κοίταζαν εκστασιασμένοι τις θαλαμηγούς που είχαν περικυκλώσει το λιμάνι των Σπετσών και ήλπιζαν να δουν έστω και μια διασημότητα από κοντά. Ξεροστάλιαζαν για μια εμφάνιση του σερ Ελτον Τζον ή έστω κάποιου γαλαζοαίματου. Δεν είχαν προτιμήσεις. Αρκεί να ήταν rich and famous. Κάποιοι προσκεκλημένοι βέβαια τους απογοήτευσαν. Ελάχιστοι ήταν οι τυχεροί ας πούμε που είδαν τον εμίρη του Αμπου Ντάμπι ή τη «διεθνώς κοσμική» εγγονή του Νιάρχου, Ευγενία. Παρακολουθούσαν με αδηφάγο ενδιαφέρον κάθε κίνηση όποιων καλεσμένων του γάμου έβλεπαν μπροστά τους. Οι κυρίες επιδίδονταν σε στυλιστικές παρατηρήσεις για τις «εμφανίσεις» και ορισμένες με χαιρέκακη σχεδόν ανυπομονησία πόνταραν για τη χρονική στιγμή που κάποια από τις αριστοκράτισσες και μη θα έπεφτε από τα ψηλοτάκουνά της εξαιτίας του πλακόστρωτου. Αναγνωρίζοντας ωστόσο το ταλέντο που απαιτεί ένας περίπατος υπό αυτές τις συνθήκες. Ωστόσο, την ημέρα της τελετής, τιμής ένεκεν, φόρεσαν και κάποιες από αυτές «στολή» γάμου: Δαντέλα, μάξι και πέδιλο. Φυσικά πλησίαζαν διακριτικά τα τηλεοπτικά συνεργεία προκειμένου να εξασφαλίσουν τα δεκαπέντε λεπτά της δημοσιότητας που αναλογούν στον καθένα. Εστω και με ένα πέρασμα στο βάθος του πλάνου. Οσο για τους άνδρες ασφαλείας κλήθηκαν πολλές φορές να λειτουργήσουν ως παιδονόμοι, προσπαθώντας να τιθασεύσουν τους λάτρεις του γκλάμουρ. Ακόμη και ξένοι τουρίστες ξεροστάλιαζαν με τις φωτογραφικές τους μηχανές έξω από το «Ποσειδώνιο». Μια παρέα Ρώσων φωτογραφιζόταν με φόντο το πλήθος και την πασαρέλα των επισήμων. Περίμεναν εκεί ώρες. Κάποιος τους είχε πει ότι στο νησί βρισκόταν κι ο Πούτιν…

Οι τελευταίοι των βασιλικών

Εκτός από τις παλαίμαχες γκρούπις των Γλύξμπουργκ είχαν καταφθάσει στο νησί και αρκετοί «απλοί» βασιλόφρονες. Από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Κάποιοι ταξίδεψαν από τη μακρινή Μακεδονία, για παράδειγμα, για να ζήσουν από κοντά το βασιλικό παραμύθι.

Μια παρέα κυριών το βράδυ της Τετάρτης περίμενε το καΐκι για να επιστρέψει στην Κόστα αφού έχει παρακολουθήσει τον γάμο και φυσικά έχει στηθεί έξω από το «Ποσειδώνιο» δύο και περισσότερες ώρες πριν εμφανιστεί το ζεύγος. «Την είδες τη βασίλισσά μας τη Σοφία πώς κρατιέται; Δεν έχει περάσει μέρα από πάνω της. Κι αυτοί οι αχρείοι να τους πάρουν το Τατόι. Ξέρεις τι παλάτι ήταν το Τατόι; Και να τους πάρουν έτσι το σπίτι τους; Ντροπή». Λίγο παρακάτω γίνονταν ανάλογες συζητήσεις, μόνο που συμμετείχαν και οι σύζυγοι, δηλώνοντας οι περισσότεροι με καμάρι πως έχουν κι ένα ξεθωριασμένο πορτρέτο του Κωνσταντίνου και της Αννας-Μαρίας κάπου στο σπίτι.

Ολοι ανήκαν ηλικιακά στο 30% του δημοψηφίσματος για το πολιτειακό που είπε το «ναι» στη βασιλεία. Στις Σπέτσες όμως αποβιβάστηκαν και ομοϊδεάτες τους που- δυστυχώς γι΄ αυτούς – δεν είχαν την ευκαιρία να ζήσουν ως υπήκοοι του κ. Γλύξμπουργκ. Οπως ένας μαυρισμένος σαραντάρης που το βράδυ της Τρίτης περίμενε ώρες έξω από το «Ποσειδώνιο», φωνάζοντας επιτακτικά στις δύο μικρές κόρες του να αφήσουν το παιχνίδι για να δουν από κοντά «τον βασιλιά και την Αννα-Μαρία». Ενώ παράλληλα τραβούσε φωτογραφίες και προσπαθούσε να μιλήσει στο κινητό για να πει όλος καμάρι πως τον είδε από κοντά. Φυσικά και βρισκόταν εκεί και την Τετάρτη.

Οι αγανακτισμένοιΕπισκέπτες και κάτοικοι δημοκρατικών αισθημάτων ή έστω με έμφυτη απέχθεια στο κιτς της γκλαμουριάς που κατέκλυσε το νησί έζησαν μια εφιαλτική εβδομάδα στις Σπέτσες. Ενα ζευγάρι τουριστών το βράδυ της Τρίτης προσπαθούσε απεγνωσμένα να περάσει με το μηχανάκι του έξω από το εστιατόριο «Ορλώφ» κοντά στο παλιό λιμάνι. Εκεί όμως έτρωγαν οι νεαροί καλεσμένοι του γάμου. Αποτέλεσμα; Ορδές παπαράτσιεπαγγελματιών και ερασιτεχνών- είχαν ακροβολιστεί στα πεζούλια απέναντι. «Δεν αντέχω άλλες θαλαμηγούς, σεκιούριτι και τύπους που συμπεριφέρονται λες και ζούμε στο Μονακό. Κόσμος πεινάει, η χώρα κινδυνεύει με χρεοκοπία και αυτοί μας έχουν τρελάνει με τα λεφτά που ξοδεύουν για έναν γάμο» έλεγε η γυναίκα στον συνοδό της.

Την Τετάρτη βέβαια πολλοί το είχαν ρίξει στην πλάκα. «Βγάλε τα γυαλιά ηλίου, μπορεί να σε περάσουν για τρομοκράτη» έλεγε ένας καταστηματάρχης σε έναν φίλο του που περνούσε από την Ντάπια την ώρα που σελέμπριτις και γαλαζοαίματοι μεταφέρονταν κινηματογραφικά με τα μαύρα βαν στην εκκλησία, ενώ στον δρόμο υπήρχαν σεκιουριτάδες με μαύρο κοστούμι και γραβάτα. Λίγα μέτρα μακρύτερα μια ξανθιά κυρία ρωτούσε έναν κύριο κοντά στα εβδομήντα με τρόμο στα μάτια «δηλαδή δεν γνωρίζετε ποιος παντρεύεται;» Αυτός της απαντά αρνητικά για τρίτη φορά. Ηταν έφηβος στα τέλη της δεκαετίας του 1950 όταν τον έδειρε το αφεντικό του που ήταν βασιλικός. Η περιφρόνηση για τον θεσμό της βασιλείας ήταν αναπόφευκτη και το σκηνικό του δήθεν βασιλικού γάμου τον είχε εξοργίσει. Ηξερε τι συμβαίνει στο νησί, αλλά ευγενικά της επεσήμανε πως η Ελλάδα δεν έχει βασιλιά για να παντρεύει τον γιο του.

Οταν ακούστηκε η μπουρού…Oι πρώτοι καλεσμένοι έχουν αρχίσει να επιβιβάζονται στα βαν. Οι συγκεντρωμένοι δεν ξεπερνούν τους εκατό. Η επίδειξη μόδας πάντως έχει αρχίσει. Χωρίς χαλί αυτή τη φορά γιατί θα ερχόταν μετά κι η άμαξα. Λιμενικοί, στρατιώτες, αστυνομικοί- ένστολοι και μηκαι φυσικά άνδρες ιδιωτικής ασφάλειας έχουν πάρει θέσεις μάχης. Είναι εμφανώς περισσότεροι από τις προηγούμενες ημέρες. Οπως και οι συγκεντρωμένοι φαν του βασιλικού αίματος. Μέσα σε ένα μισάωρο το πλήθος τριπλασιάζεται. Είναι ίσως η μοναδική στιγμή που έξω από το «Ποσειδώνιο» οι παπαράτσι και οι φωτογράφοι φαίνονται λίγοι. Εχουν στρατοπεδεύσει στην εκκλησία. Στους θεατές προστίθενται σιγά σιγά περίεργοι που μόλις τέλειωσαν το μπάνιο τους, παιδιά που κοροϊδεύουν τους πάντες, κυρίες κάθε ηλικίας με επίσημο ένδυμα. Μια τηλεοπτική ρεπόρτερ ενημερώνει το φιλοθέαμον κοινό πως στο μισάωρο 19.00-19.30 η κυκλοφορία θα είναι δύσκολη στις Σπέτσες. Μια μεσήλικη κυρία αναρωτιέται μεγαλοφώνως «και εμείς πώς θα πάμε στην εκκλησία;».

Οι προσκεκλημένοι συνεχίζουν να βγαίνουν. Ο κόσμος δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις εντολές των αστυνομικών να κάνουν πιο πίσω. Ξαφνικά ακούγεται η μπουρού. Είναι η «Αφρόεσσα», το καΐκι της οικογένειας Γλύξμπουργκ. Μια μικρή λευκή σημαία με έμβλημα μια κορώνα ανεμίζει στο ψηλότερο κατάρτι. Ξαφνικά ένα μπουλούκι ορμά προς την προβλήτα. Δύο πιτσιρίκια φωνάζουν σκασμένα στα γέλια. Σε δευτερόλεπτα έχουν παραταχθεί κι αρχίζουν να τραβούν φωτογραφίες, να χαιρετούν- σχεδόν σε στάση προσοχής- τον γαμπρό και την οικογένειά του. Μια κυρία ανεβαίνει σε έναν φανοστάτη για να έχει πανοραμική θέα. Γιαγιάδες σκαρφαλώνουν στο άγαλμα της Μπουμπουλίνας.

Κάποιοι πιο έξυπνοι έχουν διαφυλάξει τις στρατηγικές θέσεις τους κοντά στα κιγκλιδώματα της εισόδου του ξενοδοχείου. Τότε βγαίνουν και οι έξι παράνυμφοι. Ο ανδρικός πληθυσμός παραληρεί. Μια κυρία ομολογεί: «Εχουμε πολύ γέλιο ε;». Η άμαξα που θα μεταφέρει τη νύφη ωσάν άλλη Τζένη Καρέζη στην ταινία «Τζένη, Τζένη» περιμένει. Η Τατιάνα Μπλάτνικ βγαίνει και πρέπει όλοι να υποκλιθούν. Οι θαλαμηγοί και τα κότερα αρχίζουν ρυθμικά να χτυπούν τις σειρήνες τους και οι περισσότεροι ακολουθούν την άμαξα… Πλην μερικών εκνευρισμένων που δηλώνουν πως ούτε επί πληρωμή δεν θα ακολουθούσαν τον «θίασο».

Οι «γενναίοι» των Σπετσών με τα δικά τους λόγια

«Παντρεύεται ο γιος του βασιλιά μας»
Περήφανος αστυνομικός που εξηγεί σε ξένο τουρίστα γιατί δεν μπορεί να ανέβει προς την εκκλησία του Αγίου Νικολάου. «Μα η Ελλάδα δεν έχει βασιλεία!»
Η απάντηση του αποσβολωμένου τουρίστα. «Γεια σου Παύλο. Η ώρα η καλή»
Ηλιοκαμένος κύριος με σημάδια πρώιμου Αλτσχάιμερ φωνάζει στον Νικόλαο ενώ βγαίνει από το «Ποσειδώνιο».

«Οταν παντρεύτηκε η Νταϊάνα την πήγε μια άμαξα με έξι λευκά άλογα…»
Εις εκ των εξοργισμένων αμαξάδων των Σπετσών που έβριζαν θεούς και δαίμονες επειδή η άμαξα που μετέφερε τη νύφη είχε καφέ άλογο.

«Πού ακούστηκε βασιλικός γάμος με μαύρο άλογο; Μας είδαν όλα τα κανάλια, ντροπή»
Ετερος αμαξάς- φυσικά οδηγούσε άμαξα με άσπρο άλογο. «Είναι πολύ ωραία τώρα. Μας δείχνει και η τηλεόραση»
Οδηγός θαλάσσιου ταξί απαντά στην ερώτηση «έχετε πολύ κόσμο στο νησί;».

«Ο Κωνσταντίνος είναι για εμάς ό,τι ο Τομ Χανκς για την Αντίπαρο»
Μεσόκοπη Σπετσιώτισσα απαντά στην απορία «γιατί τόσος ενθουσιασμός;».

πηγη