• Είναι το ζέον θέμα των τρεχουσών ημερών στο υπουργείο Άμυνας, γιατί έχουν «σφίξει» τα χρονικά όρια (υποβολή προτάσεων από μέρους μας).
• Δεν είμαι εγώ που θα επιχειρούσα να λάβω θετική ή αρνητική θέση στο θέμα, γιατί
δίκαια θα χαρακτηριζόμουν ανόητος ή φερέφωνο.

• Η επιχειρησιακή ή μη ανάγκη είναι θέμα του ΓΕΣ, που πρέπει να τη στηρίξει και να την τεκμηριώσει με ατράνταχτα επιχειρήματα, και το έχει ήδη κάνει, και η τελική απόφαση χρεώνεται στην πολιτική ηγεσία, η οποία, ούτως ή αλλέως, δεν πρέπει να επηρεάζεται από δημοσιογραφικές κραυγές, που άλλα υπηρετούν, ή άσχετους, ανεύθυνους γραφειοκράτες.

• Κάθε υπουργός, ιδιαίτερα αυτός της Άμυνας, πρέπει να έχει το χάρισμα της λήψης αποφάσεων, να είναι decision maker, αλλιώς δεν κάνει για τον θώκο.

Μην ξεχνάμε ότι ο υπουργός είναι υπεύθυνος για ό,τι πράττει αλλά και για ό,τι παραλείπει να πράξει.
• Ο εκσυγχρονισμός, λοιπόν, δεν είναι θέμα «παπαγαλακίων» που παίρνουν γραμμή για να λάβουν αρνητική ή θετική θέση, αλλά της πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας.

Ούτε, ασφαλώς, της ανεξέλεγκτης πλέον τυπολατρίας ή γραφειοκρατικομανίας της ΓΔΑΕΕ, που έχει συσσωρεύσει τόσα δεινά στις ΕΔ την τελευταία πενταετία.

• Ας λάβουν υπόψη οι κ. υπουργοί ότι πέρασαν οι εποχές που, ενώ κλάδος (το ΠΝ) ήταν καθέτως αρνητικός σε «εκσυγχρονισμό» γηραιών φρεγατών, τον επέβαλε ο υπουργός (γιατί άραγε;) και το κράτος κατέβαλε 500 εκατ. ευρώ άνευ λόγου. Ας ρωτήσει ο κ. Βενιζέλος τον Α/ΓΕΝ πόσο ζυγίζουν σήμερα οι «εκσυγχρονισθείσες» φρεγάτες.

Το σκάνδαλο, όμως, έχει ξεχαστεί και στη λησμονιά ποντάρουν όλοι…
• Τώρα ο κακός χειρισμός του θέματος, που χαρακτηρίζεται κατεπείγον (ενώ έχει τεθεί προ… τριετίας), κινδυνεύει, από το τεχνηέντως θολό κλίμα που έχει δημιουργηθεί, να καταλήξει σε σκάνδαλο που δεν θα λησμονηθεί.

Τέτοιες αποφάσεις δεν λαμβάνονται «στην τούρλα του Σαββάτου», αλλά με νηφαλιότητα και με συγκεκριμένα κριτήρια επιχειρησιακού βάθους. Δεν μπορούμε να δογματίζουμε ότι ο εκσυγχρονισμός πρέπει να γίνει γιατί τον θέλει ο Α/ΓΕΣ και να μη γίνει γιατί δεν τον θέλει ο κ. Βασιλάκος ή ο τάδε εκδορεύς συνειδήσεων. Εκεί φτάσαμε…

• Ο γενικός γραμματέας Εξοπλισμών κ. Βασιλάκος αφήνει τα πάντα «για αύριο», εφευρίσκοντας διάφορες νομικίστικες εξηγήσεις και δικαιολογίες. Είχαν στήσει με τον κ. Μεϊμαράκη το δόγμα «Δεν υπογράφω τίποτα, άρα είμαι μακράν υποψιών, και ας γίνουν τα πάντα μπουρλότο».

• Ο κ. Βενιζέλος εξάλλου, βαθύς μελετητής συγγραμμάτων διοίκησης, είμαι βέβαιος ότι θα έχει σταθεί στην ανάλυση του περίφημου βιβλίου «Ο ΗΓΕΜΟΝΑΣ» (Μακιαβέλι, 1520), στο οποίο καθορίζονται σαφώς τα προσόντα που πρέπει να έχει ένας συνεργάτης υπουργού για να είναι αξιόπιστος: πιστός, ικανός, ειδικός στον χώρο (το έντιμος, ως το αυτονόητο, παραλείπεται).

• Παραμένει πάντως η απορία τι είναι αυτό που «γοητεύει» τους κ. Βενιζέλο και Μπεγλίτη και τους επηρεάζει τόσο, ώστε δεν έχουν βάλει 11 μήνες τώρα κάποιον σύντροφο.
• «Ο Σημίτης δεν ήθελε στην Κύπρο τους  S-300», δηλώνει ο κύπριος τ. Πρόεδρος κ. Γλαύκος Κληρίδης («Τύπος» 22 Αυγούστου).

• Γνωστόν παλαιόθεν… Πώς να θέλει αφού είχαν προηγηθεί κυβιστήσεις του και τεμενάδες στους Ντεμιρέλ – Ολμπράιτ;
• Υπάρχουν, όμως, πολλά ερωτήματα με δεδομένες απαντήσεις στο θέμα (όπως π.χ. ρώτησε ο κ. Πρόεδρος την ελληνική κυβέρνηση –Α. Παπανδρέου– πριν τους παραγγείλει και τι απάντηση πήρε;), που θα τα εκθέσουμε στο προσεχές.

ΠΗΓΗ