Η Τουρκία έχει να λάβει μια τελική απόφαση σχετικά με την πρόταση της Ουάσιγκτον για την συμμετοχή της σε ένα συλλογικό σύστημα πυραυλικής άμυνας, σχεδιασμένο να αντιμετωπίζει τις ενδεχόμενες απειλές από το Ιράν.

«Για την απόφαση μας, θα πρέπει να δούμε την συνολική θέση του ΝΑΤΟ σχετικά με την πυραυλική άμυνα» δήλωσε διπλωμάτης του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.

Υπήρξαν συζητήσεις με διάφορα μέλη του ΝΑΤΟ, συμπεριλαβανομένων της Τουρκίας, της Βουλγαρίας και τη Ρουμανίας, για την αρχιτεκτονική της πυραυλικής άμυνας, καθώς και κατά πόσον οι χώρες θα στηρίζουν εγκαταστάσεις, αλλά και τις δυνατότητες για τη συνολική αρχιτεκτονική, ανέφερε ο ναύαρχος Mike Mullen, κατά τη διάρκεια συνομιλιών που πραγματοποιήθηκαν στην Τουρκία στις 4 Σεπτέμβρη.

Η Τουρκία, ωστόσο, δεν έχει ακόμη διευκρινίσει τη θέση της. Ορισμένα κυβερνητικά στελέχη, κυρίως από το υπουργείο Εξωτερικών, υποστηρίζουν τη συμμετοχής της Άγκυρας στο συλλογικό σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας, αλλά άλλοι ανησυχούν για την οργή του Ιράν.

Τα αμερικανικά σχέδια άλλαξαν μέσα σε ένα χρόνο. Ο Λευκός Οίκος, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις που λένε ότι η απειλή από το Ιράν για τους μεσαίου βεληνεκούς πυραύλους αναπτύσσεται πιο ραγδαία από ό, τι προβλεπόταν προηγουμένως, και ότι στο προσεχές διάστημα, την μεγαλύτερη απειλή πυραύλων από το Ιράν θα αντιμετωπίσουν οι σύμμαχοι των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και στην Ευρώπη, καθώς και το αμερικανικό στρατιωιτκό προσπωικό σε αυτές τις περιοχές, ανησυχεί.

Κατά συνέπεια, το σχέδιο το οποίο εκπονήθηκε κατά τη διάρκεια του πρώην προέδρου George W. Bush για την ανάπτυξη ραντάρ και αναχαιτιστικών πυραύλων στην Τσεχική Δημοκρατία και Πολωνία, εγκαταλείφθηκε.

Η Ρουμανία εξέφρασε την προθυμία της να φιλοξενήσει πυραύλους αναχαίτισης από τον ερχόμενο Φεβρουάριο, ενώ συνεχίζονται οι συνομιλίες με την Τουρκία και τη Βουλγαρία για την ανάπτυξη ισχυρών επίγειων σταθμών ραντάρ X-band, για τον εντοπισμό εισερχόμενων πυραύλων.

Η Τουρκία είναι ένας από τους ισχυρότερους οικονομικούς και εμπορικούς εταίρους της Τεχεράνης. Η Άγκυρα δηλώνει ότι θέλει μια πλήρως διπλωματική και ειρηνική επίλυση της διαφοράς με την Τεχεράνη.

Η Τουρκία συμμετέχει σε μια προσπάθεια να αναπτύξει ένα εθνικό σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας για την προστασία στρατηγικών τομέων και εγκαταστάσεων, από πιθανούς βαλλιστικούς πυραύλους εδάφους-εδάφους, ένα πρόγραμμα του οποίου πρώτη φάση αναμένεται να κοστίσει μεταξύ 1 και 2 δισεκατομμύρια δολάρια.

Σε συνεχή ανταγωνισμό για να κερδίσουν το τουρκικό πρόγραμμα βρίσκονται η Lockheed Martin και η Raytheon με τους Patriot Advanced Capability τ-3 (PAC-3), η Rosoboronexport της Ρωσίας με τους S300, η κινεζική CPMIEC προσφέροντας τους HQ-9 και γαλλο-ιταλική κοινοπραξία Eurosam, κατασκευαστής του Aster 30.

Η Τουρκία καλείται να αποφασίσει για την υποβολή προσφορών το επόμενο έτος. Η διαφορά μεταξύ του SM-3, κύριο συστατικό στοιχείο του προτεινόμενου υπό αμερικανική ηγεσία συλλογικού αμυντικού συστήματος, και των PAC-3, S300, HQ-9 και Aster είναι ότι, ενώ τα συστήματα που ανταγωνίζονται για την τουρκική σύμβαση έχουν σχεδιαστεί για να υπερασπιστούν μόνο ένα συγκεκριμένο τομέα και μπορεί να αναχαιτίσουν έναν βαλλιστικό πύραυλο λίγο πριν τον στόχο, το SM-3 είναι σε θέση να αναχαιτίσει τους βαλλιστικούς πυραύλους κατά τη διάρκεια της φάσης ανόδου.

ΠΗΓΗ