One thought on “2,1 δις ευρώ και 10 χρόνια μετά”

1. Ένας ακόμα άσχετος στο υπουργείο Άμυνας, ή, ακόμα χειρότερα, ένας ακόμα που, ενώ ξέρει, παραπληροφορεί. Τι εννοώ; Τα υποβρύχια δεν είναι προϊόντα που βρίσκεις έτοιμα στα σούπερ μάρκετ για να τα πληρώνεις και να φεύγεις. Τα ναυπηγεία που τα κατασκευάζουν πρέπει να αγοράσουν τον χάλυβα, να αγοράσουν, να τοποθετήσουν και να ελέγξουν τους κινητήρες, το σύστημα μάχης, τα οπλικά συστήματα κλπ. Όλα αυτά κοστίζουν πανάκριβα και δεν είναι κόστη που μπορούν να επωμιστούν οι κατασκευαστές υποβρυχίων επί χρόνια, προτού παραδώσουν το προϊόν τους. Σκεφτείτε οι εργαζόμενοι στο Σκαραμαγκά να δούλευαν απλήρωτοι επί όσο χρόνο απαιτείται για να ναυπηγήσουν ένα π.χ. δεξαμενόπλοιο και να μπορούσαν να πληρωθούν μόνο με την παράδοσή του, μετά από πολλούς μήνες ή και χρόνια! Προφανώς κάτι τέτοιο είναι παράλογο. Εξάλλου και η διεθνής πρακτική είναι ακριβώς η ίδια, με πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό της Βραζιλίας που αγοράζει γαλλικά υποβρύχια και θα πληρώσει το 75% του κόστους πριν καν παραλάβει το πρώτο από αυτά!
   Όσο για το σχόλιο του συντάκτη, αν θεωρεί πως δεν πρέπει να πληρώσουμε άλλο για αγορές οπλικών συστημάτων γιατί αυτά κοστίζουν πανάκριβα, νομίζω θα συμφωνήσει ότι δεν πρέπει να ξαναπληρώσουμε ούτε για το Εθνικό Σύστημα Υγείας και τα νοσοκομεία (εκεί γίνεται το μεγάλο πάρτυ με τις παράνομες συνταγογραφήσεις και άλλα ωραία που έχουν βγει πλέον στη φόρα), ούτε για τη λειτουργία του Δημοσίου τομέα, ούτε για τη λειτουργία των σχολείων μια και η μόρφωση των παιδιών μας γίνεται στα φροντιστήρια και ούτω καθεξής. Είναι η γνωστή λογική του «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι».