Σπάνια ένας υπουργός Εξωτερικών «καρφώνει» δημοσίως έναν μυστικοσύμβουλο. Αυτό που συνέβη δηλαδή με τον ΥΠΕΞ Δημήτρη Δρούτσα και το «κάρφωμα» που έριξε περί εξωθεσμικής εμπλοκής του Άλεξ Ρόντου στο Σκοπιανό πριν από μερικές ημέρες. Στο χώρο των media το μυστήριο και η συνωμοσία πάντα πουλούσαν και για τον λόγο αυτό, τα πρόσωπα που συγκεντρώνουν το ένα ή το άλλο χαρακτηριστικό, γίνονται τα αγαπημένα «φαντάσματα» των media.

Πόσο μάλλον όταν συγκεντρώνουν και τα δύο χαρακτηριστικά όπως ο περίφημος ή περιβόητος – διαλέγετε και παίρνετε – Άλεξ Ρόντος.

Και όμως: Το «φάντασμα» έδωσε … συνέντευξή στο ΒΗΜΑgazino, το περιοδικό της εφημερίδας «ΒΗΜΑ της Κυριακής» του περασμένου Αυγούστου.

Την παραθέτουμε αυτούσια (οι φωτό επίσης προέρχονται από αυτή την συζήτηση-συνέντευξη), όπως δημοσιεύθηκε στο περιοδικό με τον τίτλο «Ο σύμβουλος»,  αφού σημειώσουμε ότι αναμφίβολα πρόκειται για μία δημοσιογραφική επιτυχία που ελάχιστα αναγνωρίστηκε γιατί ο ίδιος ο Ρόντος λέει πολλά και αφήνει να εννοηθούν ακόμα περισσότερα.

Για τον ρόλο του στην πτώση του Μιλόσεβιτς, για την Ρωσία, την Γεωργία, την θέση του συμβούλου δίπλα στον Γ.Παπανδρέου, τον ρόλο τυο στα Βαλκάνια κλπ. Αυτό που αξίζει ιδιαίτερα να σημειωθεί είναι η θέση του για την Τουρκία που δείχνει ρεαλιστική:

«Και αντίστοιχα με την Τουρκία θα πρέπει να είμαστε πολύ σαφείς, μα επιστρέφω πάντοτε στο εξής: Αυτό το καταφέρνεις αφού πρώτα κατακτήσεις τον δικό σου αυτοσεβασμό.

Να μπορείς να λες ότι έχω τα μέσα για να κάνω τους ανθρώπους να καθήσουν να σκεφτούν και το κάνω είτε με ένα καλό επιχείρημα είτε με σοβαρές δυνατότητες – οικονομικές, ηθικές, κοινωνικές, στρατιωτικές, οτιδήποτε».

Ο σύμβουλος

Ο ΑΛΕΞ ΡΟΝΤΟΣ ήταν ενεργά παρών σε όλα τα θερμά επεισόδια της τελευταίας δεκαετίας στα Βαλκάνια. Μεταξύ άλλων, υπήρξε μέλος του στενού κύκλου του Γιώργου Παπανδρέου αλλά και σύμβουλος του γεωργιανού προέδρου τον καιρό του πολέμου στη Νότια Οσετία. Με την επάνοδο του ΠαΣοΚ στην κυβέρνηση οι φήμες σχετικά με την επιστροφή του 56χρονου άντρα στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας πύκνωσαν ξανά. Απευθυνθήκαμε στον ίδιο προκειμένου να ξεχωρίσουμε τους μύθους από την αλήθεια.

-Ερέλι: Τον λόγο έχει ο κ. Λάμπρος.

– Ερώτηση: Ναι, και πάλι για τους Ολυμπιακούς. Στο ρεπορτάζ του περιοδικού “New York” που δεν διαβάσατε…..(δεν ακούγεται)…… ανώτατη αρχή, υπάρχουν κάποιες επιζήμιες δηλώσεις από έναν Αμερικανό, που ονομάζεται Άλεξ Ρόντος, Αρ-όου-εν-ντι-όου-ες, ο οποίος, στην προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση, ήταν ο γενικός συντονιστής κατά της τρομοκρατίας. Αναρωτιέμαι αν ο κύριος Ρόντος εργάζεται σήμερα στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα.

-Ερέλι: Δεν γνωρίζω. Θα το κοιτάξω».

Στο παραπάνω απόσπασμα των αρχείων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο Ανταμ Ερέλι, τότε εκπρόσωπος Τύπου, απαντά στην ερώτηση του έλληνα ανταποκριτή Λάμπρου Παπαντωνίου, κατά τη διάρκεια του πρωινού brief της 26ης Ιουλίου 2004. Στο αντίστοιχο brief της επόμενης ημέρας ο κ. Ερέλι ενημέρωσε τον κ. Λάμπρο πως ο κ. Ρόντος δεν εργάζεται για την αμερικανική πρεσβεία. Και πρόσθεσε ότι «ο κ. Ρόντος μιλάει για λογαριασμό του κ. Ρόντου και εμείς μιλάμε για λογαριασμό της αμερικανικής πολιτικής». Επομένως, πράγματι ο κ. Ρόντος δεν υπήρξε υπάλληλος της αμερικανικής πρεσβείας.

Η αλήθεια είναι πως κατά καιρούς του έχουν αποδοθεί από τον Τύπο κάθε λογής χαρακτηρισμοί. Μυστικός σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου, ενορχηστρωτής της πτώσης του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, σύμβουλος του πρώην προέδρου της Γρεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι το ταραγμένο 2008, «σκιώδης υπουργός» της κυβέρνησης, πρώην συνεργάτης του αρχιεπισκόπου Αμερικής Ιακώβου, «γενικός συντονιστής κατά της τρομοκρατίας».

«Δεν υπήρξα ποτέ συντονιστής κατά της τρομοκρατίας» διευκρινίζει ο ίδιος ο κ. Ρόντος.

Φοράει βερμούδα, κάθεται σε μία ξύλινη καρέκλα στον ημιώροφο του διαμερίσματός του στη Γλυφάδα, στα πόδια του κουρνιάζει ο σκύλος του, o Buddy, ενώ ο ίδιος κρατάει ένα ποτήρι με Coca-Cola και καπνίζει. «Αυτό που έκανα για κάποιους μήνες όταν ακόμη ήταν στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ ήταν να αναλάβω την ευθύνη για τον συντονισμό του υπουργείου Εξωτερικών σε θέματα οργάνωσης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έμεινα στη συγκεκριμένη θέση για περίπου έξι μήνες και έκανα μόνο συντονισμό με τα προξενεία και με διάφορους φορείς. Βοήθησα και λίγο στις δημόσιες σχέσεις. Μάλιστα είχα εμφανιστεί και στο αφιέρωμα της εκπομπής “60 Minutes” για τους Αγώνες, στο CBS. Πρέπει να υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι με άγρια φαντασία, που αγαπούν τις συνωμοσίες, για να με χαρακτηρίσουν συντονιστή κατά της τρομοκρατίας».

Ποιος είναι όμως στ’ αλήθεια ο Άλεξ Ρόντος και γιατί η δραστηριότητά του έφτασε να γεννά θεωρίες συνομωσίας; Ο πατέρας του πατέρα του, με καταγωγή από την Πελοπόννησο, έφτασε το 1910 στο Νταρ Ες Σαλάμ της Τανζανίας από την Κωνστάντζα της Ρουμανίας. Καλλιέργησε εκεί το δικό του κτήμα καφέ, έπειτα έγινε πολιτικός μηχανικός και αργότερα τον ακολούθησε και ο γιος του το 1935, ταξιδεύοντας στην Τανζανία από τη Ρουμανία. Παντρεύτηκε τη μητέρα του κ. Ρόντου, μια γυναίκα με καταγωγή από την Τένεδο, και ο Άλεξ Ρόντος γεννήθηκε το 1954.

Ως το 1975, που η οικογένειά του μετακόμισε στην Ελλάδα, έζησε στο Νταρ Ες Σαλάμ. Αργότερα αποδήμησε στην Αγγλία για να σπουδάσει ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και έπειτα εργάστηκε για λίγα χρόνια ως δημοσιογράφος στο εβδομαδιαίο περιοδικό «West Africa». Λίγο καιρό αργότερα μετακόμισε στην Ουάσινγκτον και συμμετείχε σε μια ομάδα πίεσης για να καταπολεμηθεί η φτώχεια στην (κομμουνιστική τότε) Αιθιοπία.

Έπειτα δέχτηκε μια πρόσκληση από το γραφείο της Caritas, του μεγαλύτερου ίσως φιλανθρωπικού οργανισμού στον κόσμο που ελέγχεται και χρηματοδοτείται από την Καθολική Εκκλησία, για να παράγει ανθρωπιστικό έργο καθώς και για να συμβάλλει στην ανάπτυξη χωρών του Τρίτου Κόσμου. Με τη συγκεκριμένη ιδιότητα ταξίδεψε στην Αιθιοπία, στο Κάιρο, στο Μαρόκο και στον Λίβανο.

«Έζησα πολύ έντονα τη σχέση μεταξύ της φτώχειας και της αρχής του φονταμενταλισμού. Η ερώτηση πάντα ήταν: Πώς μπορείς να βοηθήσεις τον φτωχό; Όχι πάντοτε άμεσα, αλλά μέσα από ποιον θεσμό; Τα πιο έντιμα μέσα, και μάλιστα σε μια εποχή που η εκκοσμίκευση ήταν a la mode, ήταν τα θρησκευτικά, το τζαμί ή η εκκλησία. Από εκεί μάθαιναν την αφοσίωση του πολίτη. Και εκείνο που έμαθα ήταν ότι οι Δυτικοί πρέπει να πλησιάζουμε τέτοια ζητήματα με ταπεινότητα. Δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις». Ο Άλεξ Ρόντος παρέμεινε στην Caritas για περίπου δέκα χρόνια, ως το 1992.

Τότε ήταν που ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής, ο (αμφιλεγόμενος κατά πολλούς) Ιάκωβος θέλησε να δημιουργήσειμια αντίστοιχη φιλανθρωπική οργάνωση με την Caritas, την International Orthodox Christian Charity. Τοποθέτησε τον κ. Ρόντο ως επικεφαλής και απηύθυνε εκκλήσεις συμμετοχής σε όλα τα ορθόδοξα πατριαρχεία στον κόσμο, οι οποίες έγιναν αποδεκτές.

Εκείνη την περίοδο ο κ. Ρόντος άρχισε να δραστηριοποιείται στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή, στη Γιουγκοσλαβία, στη Ρωσία, στη Γεωργία και στα Ιεροσόλυμα και συνέχισε για πέντε ακόμη χρόνια μαζί με την οργάνωση που εξακολουθεί να είναι δραστήρια ως σήμερα. Παράλληλα εργαζόταν ως σύμβουλος στην Παγκόσμιας Τράπεζας για θέματα σχετικά με τις κοινωνικές συνέπειες των επενδύσεών της σε κάθε χώρα.

Ήταν η περίοδος κατά την οποία γνωρίστηκε με τον Γιώργο Παπανδρέου στα μέσα της δεκαετίας του ΄90.
«Από εκείνη την περίοδο ξεκίνησε η συζήτηση μας με τους έλληνες της Γεωργίας ή τους έλληνες σε άλλα μέρη» θυμάται ο κ. Ρόντος «και η συζήτηση κατέληξε με εμένα να λέω πως θα ήθελα μια μέρα να κάνω κάτι που δεν έχω κάνει ακόμη..να εργαστώ στην πατρίδα μου. Πάντοτε κρατούσα την ελληνική υπηκοότητα αλλά ήθελα πολύ να βρω έναν τρόπο να επιστρέψω, να μείνω» καταλήγει ενώ ο απογευματινός ήλιος φωτίζει την ευρύχωρη βεράντα του διαμερίσματος μες την πληθωρική διακόσμηση ακριβώς έξω από το δωμάτιο.

Ο Άλεξ Ρόντος έχει μόλις επιστρέψει από ένα ακόμα ταξίδι, η βαλίτσα του βρίσκεται μπροστά στην πόρτα, ενώ τα μάτια του πίσω από τα χαρακτηριστικά γυαλιά του με τον καμπυλωτό σκελετό από ταρταρούγα κοιτούν ευθεία προς τον συνομιλητή. Ο τόνος της φωνής του παραμένει σταθερός και δυνατός. Συχνά χαμογελάει ή αστειεύεται. Μοιάζει αρκετά ευδιάθετος συνεχίζοντας τη διήγηση.

Το 1999 ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου (με υπουργό τον Θεόδωρο Πάγκαλο) κάλεσε τον Άλεξ Ρόντο να έρθει στην Ελλάδα ως σύμβουλός του. Λίγο καιρό αργότερα ξέσπασε η θύελλα της υπόθεσης Οτσαλάν και ο κ. Πάγκαλος υπέβαλε την παραίτησή του στον Κώστα Σημίτη, με αποτέλεσμα ο Γιώργος Παπανδρέου να βρεθεί στη θέση του υπουργού. Έχει γραφτεί μάλιστα ότι ο κ. Πάγκαλος «φωτογράφιζε» τον κ. Ρόντο όταν λίγο μετά την παραίτησή του την ίδια χρονιά είχε μιλήσει για συμβούλους του υπουργείου Εξωτερικών που δεν μιλούν ελληνικά.

Αρχικά ο Αλεξ Ρόντος ασχολήθηκε με τη σύσταση της Υπηρεσίας Αναπτυξιακής Συνεργασίας, την υπηρεσία που διαχειριζόταν το επίσημο ανθρωπιστικό έργο της Ελλάδας, για την οποία διετίθετο ένα καθορισμένο από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης ποσοστό του ΑΕΠ. «Αισθάνομαι περήφανος για όσα έκανε αυτό το γραφεία – για την ανθρωπιστική βοήθεια που στείλαμε προς το Κόσοβο, για τη βοήθειά μας προς την Τουρκία κατά τον φονικό σεισμό των 7,6 ρίχτερ στο Ισμίτ» θυμάται ο ίδιος.

Η περίοδος από το 1999 ως το 2004 υπήρξε μία από τις πιο θερμές στην ιστορία των Βαλκανίων. Η κρίση στο Κόσοβο κλιμακώθηκε με τους πολύμηνους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ. Έπειτα ακολούθησαν αστάθεια στη χώρα, νοθευμένες εκλογές από τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, η επεισοδιακή άνοδος του Κοστούνιτσα στην εξουσία καθώς και, αργότερα, η δολοφονία του Ζόραν Τζίντζιτς. «Τον καιρό που η Σερβία έμενε διεθνώς απομονωμένη, μπλόκαρε όλο το σύστημα των Βαλκανίων» σημειώνει ο κ. Ρόντος. «Προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε όσους ήθελαν μια δημοκρατική αλλαγή στην Σερβία και παίξαμε ρόλο. Το κλειδί ήταν ο πρόεδρος Μιλόσεβιτς. Έγιναν οι εκλογές και πετύχαμε να τον απομακρύνουμε.», καταλήγει.

«Γνώριζα καλά τον Ζόραν Τζίντζιτς και η αλήθεια είναι ότι το 2003, με την δολοφονία του, χάσαμε ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο, είχε μεγάλο θάρρος.» σημειώνει. «Νομίζω ωστόσο ότι μετά την δολοφονία του Τζίντζιτς η Σερβία είναι μια χώρα που έχει προσπαθήσει να ξεκαθαρίσει το οργανωμένο έγκλημα, και να αποβάλλει την εγκληματικότητα από το πολιτικό σύστημά της.» Και για το κομμάτι των Ελλήνων, που υποστήριζε την πολιτική του Μιλόσεβιτς; «Δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με το εσωτερικό της χώρας, με το κομμάτι της κοινής γνώμης, που υποστήριζε τον Μιλόσεβιτς. Εκείνοι ασχολήθηκαν με εμένα! (γελάει). Από τότε ξεκίνησαν όλες αυτές τις φήμες, αλλά τι να κάνω;».

Την άνοιξη του 2004, έπειτα από την αλλαγή της κυβέρνησης, ο κύριος Ρόντος υποβάλλει την παραίτησή του στο νέο υπουργό Εξωτερικό και συνεχίζει να εργάζεται ιδιωτικά ως σύμβουλος επιχειρήσεων, δίχως να αναμειγνύεται περεταίρω με την πολιτική. Ωστόσο δεν απομακρύνθηκε από τα Βαλκάνια. Υπήρξε ένα από τα δέκα μέλη της Διεθνούς Αρμοστείας για τα Βαλκάνια που συγκρότησαν ερευνητικά ιδρύματα από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, και το 2006 δημοσίευσε έκθεση όπου υποστηριζόταν ότι, ως το 2014, όλες οι βαλκανικές χώρες θα πρέπει να έχουν ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Την ίδια χρονιά η κυβέρνηση της Γεωργίας υπό τον πρόεδρο Μιχαήλ Σαακασβίλι, τον καλεί ως σύμβουλο σε θέματα που είχαν να κάνουν με τις σχέσεις της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. «Προσπαθούσα να εξηγήσω και να συμβάλλω στο να οικοδομήσουν ισορροπημένη σχέση με την Ευρώπη, ως μια χώρα που γνωρίζει ότι δεν θα γίνει σύντομα μέλος της ΕΕ, αν και έβλεπα πολύ συχνά τον πρόεδρο Σαακασβίλι, δεν ήμουν σύμβουλος σε θέματα ασφαλείας», εξηγεί ο κύριος Ρόντος.

Ωστόσο, στις 8 Αυγούστου 2008, λίγο πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, γεωργιανές δυνάμεις επιτέθηκαν εναντίον της πόλης Τσχινβάλι, στη νότια Οσσετία με την δικαιολογία της αποκατάστασης της συνταγματικής τάξης. Σχεδόν ταυτόχρονα, με την επίθεση της Γεωργίας, και καθώς αυτή οδηγούνταν  σε κλιμάκωση, ρωσικά στρατεύματα εισήλθαν στο έδαφος της Οσσετίας υποστηριζόμενα από άρματα μάχης ενώ ρωσικά αεροπλάνα βομβάρδισαν στρατιωτική βάση κοντά στην Τυφλίδα. Ο Άλεξ Ρόντος έζησε από κοντά τα θερμά γεωπολιτικά επεισόδια της περιόδου.

«Διαφωνώ με τον τρόπο που κινήθηκε η Ρωσία αλλά εκείνο που έχει σημασία είναι τα αίτια. Η Ρωσία δεν είναι μια χώρα που προβαίνει σε απερίσκεπτες κινήσεις. Είναι μια χώρα με μεγάλη ιστορία, και με βαθιά κατανόηση της στρατηγικής. Πιστεύω πως θορυβήθηκε από την ρητορική της Γεωργίας από ένα αίσθημα περικύκλωσης. Η Γεωργία με σθεναρό τρόπο απέρριψε τη Ρωσία και ζήτηση τη βοήθεια του ΝΑΤΟ. Αυτή είναι η υπόθεσή μου: Οι Ρώσοι πίστεψαν ότι επρόκειτο για εσκεμμένη πρόκληση. Πιστέυω επίσης ότι η Γεωργία ήταν ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος για τη Ρωσία να τιμωρήσει τη Δύση για τον τρόπο που διαχειρίστηκε την υπόθεση του Κοσσόβου.

Το Κόσσοβο, η πολιορκία του το 1999 και η ειρηνευτική διαδικασία αργότερα ήταν ταπείνωση για την Ρωσία. Η Γεωργία έγινε το έμβλημα μιας κατάστασης που η Ρωσία έπρεπε να αντιμετωπίσει άμεσα. Το ότι επέλεξαν να το κάνουν με τον συγκεκριμένο τρόπο… τι μπορούμε να πούμε; Το έκαναν. Η Γεωργία έγινε μια από τις χώρες με εδαφικές διαφορές όπως είναι η Σερβία ή η Κύπρος.» σημειώνει ο κύριος Ρόντος.

Με την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, έπειτα από τις εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου, εμφανίστηκαν αρκετά δημοσιεύματα και ακούστηκαν ακόμα περισσότεροι ψίθυροι περί επιστροφή του Άλεξ Ρόντου στο υπουργείο Εξωτερικών και την εμπλοκή του στην ενεργή άσκηση εξωτερικής πολιτικής.

«Άκουσα πως επέστρεψα στο ΥΠΕΞ, πως έχω διπλωματικό διαβατήριο, πως διατηρώ γραφείο στη Βασ. Σοφία, πως διαμένω στο Χίλτον, τρελά πράγματα.» διαψεύδει ο κύριος Ρόντος. «Είμαι ιδιώτης και βρίσκομαι στην ασυνήθιστη να διαθέτω μέρος του χρόνου μου όταν υπάρχει ανάγκη. Εργάζομαι ως σύμβουλος επιχειρήσεων και επενδύσεων, στα Βαλκάνια και αλλού. Ωστόσο αν μπορώ να μιλήσω σε κάποιον, ή να παρέχω μια άποψη για κάποιο θέμα, θα το κάνω. Είναι ο τρόπος μου να συνεισφερω. Δεν ζητώ τίποτε.» καταλήγει χαϊδεύοντας το πυκνό τρίχωμα του Μπάντι, του σκύλου του.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η τελευταία φορά που συνάντησε τον πρωθυπουργό ήταν στο συνέδριο που ο ίδιος διοργάνωσε πριν από λίγες εβδομάδες στον Πόρο. «Αν τύχει και γνωρίζω κάτι που μπορεί να βοηθήσει, του το λέω και εκείνος, αν πιστεύει ότι υπάρχει κάτι στο οποίο μπορώ να βοηθήσω, μου τηλεφωνεί.» σχολιάζει σχετικά με την σχέση τους.

Και η άποψη του για τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας σήμερα; «Η μεγαλύτερη απειλή για την Ελλάδα είναι ο αλυτρωτισμός κάποιων γειτονικών χωρών. “Ξεκαθαρίζουμε” με αντιπαράθεση ή με συμβιβασμό; Είναι ο συμβιβασμός απαραίτητος; Είναι αποτελεσματικός; Είναι ταπεινωτικός ή είναι ο δρόμος προς το μέλλον; Μεγάλα ερωτήματα. Για παράδειγμα, το Μακεδονικό στα δικά μου μάτια δεν έχει να κάνει με ένα όνομα αλλά με το γεγονός ότι οι πράξεις τους και τα σύμβολά τους αντανακλούν αλυτρωτισμό απέναντί μας. Αν πουν επισήμως “είμαστε αυτοί που είμαστε και δεν διεκδικούμε απολύτως τίποτε σε σχέση με τη γλώσσα, με τις περιουσίες κτλ.”, τότε δεν υπάρχει θέμα με το όνομα, είναι εύκολο να διευθετηθεί. Και αντίστοιχα με την Τουρκία θα πρέπει να είμαστε πολύ σαφείς, μα επιστρέφω πάντοτε στο εξής: Αυτό το καταφέρνεις αφού πρώτα κατακτήσεις τον δικό σου αυτοσεβασμό. Να μπορείς να λες ότι έχω τα μέσα για να κάνω τους ανθρώπους να καθήσουν να σκεφτούν και το κάνω είτε με ένα καλό επιχείρημα είτε με σοβαρές δυνατότητες – οικονομικές, ηθικές, κοινωνικές, στρατιωτικές, οτιδήποτε» σχολιάζει.

Ένα από τα βιβλία που ο Άλεξ Ρόντος απόλαυσε τελευταία ήταν οι «Κατάσκοποι των Βαλκανίων», του γνωστού, ιδιοσυγκρασιακού συγγραφέα πολιτικών θρίλερ Αλαν Φερστ. Το βιβλίο εκτυλίσσεται στη Θεσσαλονίκη του τέλους του Μεσοπολέμου, έχει καθηλωτική αφήγηση και αναφέρεται – πού αλλού;- στα Βαλκάνια, στην περιοχή όπου δραστηριοποιείται ο κ. Ρόντος τα τελευταία 20 χρόνια. «Δεν διάλεξα εγώ τα Βαλκάνια, εκείνα με διάλεξαν» αστειεύεται ο ψαρομάλλης άντρας με την ενδιαφέρουσα ζωή, σήμερα πρέσβης επί τιμή του ΥΠΕΞ, που μιλάει πότε σε άπταιστα αγγλικά και πότε σε σωστά ελληνικά. «Τα Βαλκάνια ήταν το προσωπικό μου Έβερεστ – έπρεπε να σκαρφαλώσω» καταλήγει.

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr