Μετά το πολυετές «φλερτ» με τον «Αττίλα» στα κατεχόμενα της Κύπρου, η Συρία προχώρησε και στην αναγνώριση των Σκοπίων ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας»!

Η αναφορά στις συναλλαγές του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία (Αλαουίτες που αποτελούν το 11% περίπου του πληθυσμού και εκλέγονται με ποσοστό άνω του 90%…), γίνεται για να… προληφθούν γνωστά επιχειρήματα γραφικών, του τύπου «αποτελούν αντίποινα για τη σύσφιξη των σχέσεων Ελλάδας-Ισραήλ» που όλως τυχαίως ουδέποτε εντόπισαν την ανθελληνική δράση αραβικών καθεστώτων στον Οργανισμό Ισλαμικής Διάσκεψης (και όχι μόνο) την τελευταία δεκαετία…

Η συγκεκριμένη κίνηση της Συρίας, έλαβε χώρα κατά την διάρκεια της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη. Το κοινό ανακοινωθέν, σύμφωνα με το υπουργείο εξωτερικών των Σκοπίων υπεγράφη από τον γνωστό και μη εξαιρετέο Αντόνιο Μιλοσόσκι και τον Σύρο ομόλογό του Ουαλίντ αλ Μουάλεμ.

Υπενθυμίζεται πως η χώρα της Μέσης Ανατολής είναι η 129η που αναγνωρίζει επίσημα την ΠΓΔΜ με τη συνταγματική της ονομασία.

Το defence-point.gr δεν έχει παρά να προχωρήσει στις ακόλουθες παρατηρήσεις:

1) Η κίνηση της Συρίας υπό μία έννοια ήταν αναμενόμενη, λόγω της ολοένα και στενότερης σχέσης που αναπτύσσει η Δαμασκός με την Τουρκία (αφού τρομοκρατήθηκε το 1999 και εξεδίωξε τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν από τη Δαμασκό…) και τα συν αυτή «εξαπτέρυγα». Ο λόγος φυσικά δεν είναι άλλος από το Κουρδικό του οποίου οι εξελίξεις μετά το 2003 έχουν ουσιαστικά οδηγήσει την Συρία και την Τουρκία στο ίδιο στρατόπεδο, αφού αμφότερες αντιμετωπίζουν το φάσμα της απώλειας εδαφών…

2) Η Συρία εδώ και αρκετό καιρό, αφού ανέπτυξε τις σχέσεις της με την Τουρκία έχει προχωρήσει σε εντυπωσιακά ανοίγματα προς το ψευδοκράτος, «κρεμώντας» στην κυριολεξία την ελληνική πλευρά και υιοθετώντας πολιτικές de facto αναγνώρισης των Τουρκοκυπρίων.

3) Η Τουρκία εδώ και χρόνια «αλωνίζει» στον Οργανισμό Ισλαμικής Διάσκεψης (ΔΕΙΤΕ ΈΝΑ ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΤΙΚΟ-ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ «ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ & ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ» που κυκλοφορεί στα περίπτερα) τον οποίο έχει καταστήσει στην κυριολεξία τσιφλίκι της μέσω του Τούρκου Γενικού Γραμματέα, Δρ. Ισχάνογλου, με την Αθήνα απλά να «παρατηρεί τα τεκταινόμενα».

4) Εδώ και αρκετό καιρό τίθεται μέγα θέμα για την χώρα μας για το κατά πόσο η αποκαλούμενη ως «παραδοσιακή φιλία» με τους Άραβες έχει κάποια απτά αποτελέσματα στα εθνικά της δίκαια, δεδομένης της στάσης τους τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία σε όλα τα θέματα ενδιαφέροντος της ελληνικής πλευράς. ΠΡΟΣΟΧΗ! Στο συγκεκριμένο θέμα θα πρέπει να γίνει διαχωρισμός μεταξύ των πλούσιων αραβικών κρατών του Κόλπου και των «κατατρεγμένων» και υπανάπτυκτων αραβικών κρατών της ανατολική Μεσογείου (τα καθεστώτα των οποίων αξιοποιούν την αραβο-παλαιστινιακή διένεξη για να αποπροσανατολίσουν τον απογοητευμένο πληθυσμό τους από τα προβλήματα της καθημερινότητας και τη φτώχεια).

Τα τελευταία τείνουν να λειτουργήσουν ως βιλαέτι της Νεοθωμανικής ιμπεριαλιστικής Τουρκίας.

5) Εάν επιχειρηθεί η ερμηνεία της χρονικής συγκυρίας εκδήλωσης της συγκεκριμένης ενέργειας, εν τω μέσω συζητήσεων για την οριστική λύση του θέματος με την ΠΓΔΜ, αυτή ενδεχομένως να συνδέεται και με την προοπτική επανέναρξης των διαπραγματεύσεων Συρίας-Ισραήλ, αφού το Τελ Αβίβ δεν επιθυμεί την τουρκική παρουσία και φλερτάρει με την ιδέα εμπλοκής της Αθήνας.

Διότι είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τι είδους εθνικό ή άλλο συμφέρον οδήγησε τη Συρία στην αναγνώριση των Σκοπίων. Κατά συνέπεια το ζήτημα μάλλον άπτεται των γεωπολιτικών εξελίξεων στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου.

Η Συρία, μία χώρα η οποία κινείται, κατά τους Αμερικανούς στα όρια μεταξύ του «άξονα του κακού» και ενός «κράτος παρία» (rogue state), αν και το τελευταίο διάστημα τα ανοίγματα του Άσαντ προς τους Αμερικανούς είναι εντυπωσιακά (ο Τζορτζ Μίτσελ ήταν πολύ πρόσφατα στη Δαμασκό στο πλαίσιο της μεσολαβητικής προσπάθειας για την επανέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών Ισραήλ-Συρίας), αποφασίζει να προχωρήσει σε μία καταφανώς «μη φιλική» για την χώρα μας ενέργεια.

Είναι σαφές πως για την συγκεκριμένη απόφαση έχουν λειτουργήσει «υπόγειες» διαδρομές μεταξύ Δαμασκού και Άγκυρας και ο λόγος είναι πιθανότατα, η έμμεση στήριξη της Άγκυρας προς την ΠΓΔΜ και η ανάγκη πραγματοποίησης τακτικής κίνησης στο πλαίσιο των φημολογούμενων επερχόμενων συνομιλιών για την αποχώρηση του Ισραήλ από τα Υψίπεδα του Γκολάν.

Είναι σίγουρο πως το πιο… «φρέσκο εξαπτέρυγο» της νεοθωμανική Άγκυρας αποφάσισε να υπακούσει και στα κελεύσματα του… πασά.

Όσο για την χώρα μας, για άλλη μία φορά…  ας προσέχαμε. Σε κάθε περίπτωση όμως θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές προς την Συρία πως η Αθήνα έχει  τρόπους να «απαντήσει».

…και ο νοών νοείτω

ΠΗΓΗ