Μετά τον Καποδίστρια, που ούτε καταλάβαμε τι έγινε, ο Καλλικράτης.  Κι ύστερα, ο … Όμηρος; Έτσι να πάμε και προς την ποίηση λίγο.

Καθώς στο χαζοκούτι άρχισαν να παρελαύνουν μπροστά στους παπαγάλους, στα παράθυρα και τα στρογγυλά τραπέζια, οι υποψήφιοι του Καλλικράτη, αρχίζουν οι προβληματισμοί:

Να ψηφίσω θετικά, να ψηφίσω αρνητικά ή να μην πάω καθόλου;

Και ποια είναι θετική και ποια αρνητική ψήφος;

Υπάρχει η θετική στην κυβέρνηση και θετική στο μνημόνιο.

Υπάρχει η θετική στην κυβέρνηση αλλά αρνητική στο μνημόνιο.

Υπάρχει η αρνητική στο μνημόνιο, που είναι και αρνητική στην ΕΕ γενικώς, χωρίς καμμία άλλη θέση θετική.

Υπάρχει η αρνητική στο μνημόνιο και η αρνητική στον Τσίπρα, αλλά θετική στον Αλαβάνο.

Υπάρχει η αρνητική στο μνημόνιο, με έκκληση να ενωθούν όλες οι αρνητικές ψήφοι σε μια θετική κατεύθυνση.

Υπάρχει η αρνητική στο μνημόνιο εσωτερικού αλλά θετική στο μνημόνιο εξωτερικού (ευρωβουλή) έτσι ψηφίζουν οι ΝΔες και ΝΔεξ.

Και οπωσδήποτε, υπάρχει και η ΜΗ ψήφος.

Με τον Καλλικράτη, ή για τον Καλλικράτη ποια ψήφος είναι, δεν έχω καταλάβει. Ούτε οι αρχιτέκτονες της νέας ακρόπολης.

Πρώτ’ απ’ όλα, πόσοι από όσους θα πάνε να ψηφίσουν έχουν καταλάβει τι είναι ο Καλλικράτης; (Εδώ οι πιο πολλοί δεν γνωρίζουν ποιος ήτανε). Όχι ότι θα μας πει έστω κι ένα υποψήφιος τι ακριβώς συμβαίνει. Πως από τα τόσα δις που ήταν να διατεθούν γιατί το ποσό έπεσε στο ένα τέταρτο.

Εκείνο που γνωρίζουν είναι ποιον υποστηρίζει η το νέο-πασοκ. Η νουδούλα. Το παλιο-ΠαΣοΚ- Ο ΣυΡιζΑς. Ο παλαιο-ΣΥΝ (πρωην ΚΚ-Ες και τώρα δεν ξέρω τι). Οι νέο-Σταλινικοί. Ο Καρακατατζαφέρνης, όταν δεν υποστηρίζει υποψήφιο του νεοπασοκ, ή της νεονουδούλας…

Μια από τα ίδια δηλαδή. Μιζέρια. Όχι εμείς,  οι άλλοι φταίνε! Όχι εγώ, ΑΥΤΟΟΟΣ!

Ύστερα έρχονται δεύτερες σκέψεις:

Γιατί παραπονιόμαστε με τους πολιτικούς μας; Δεν έπεσαν από τον ουρανό. Δεν μας τους επέβαλε κάποιος (άλλος εκτός των μέσων αποβλάκωσης των βαρώνων).

Οι πιο πολλοί γεννήθηκαν στη χώρα εκτός μιας ειδικής εξαίρεσης που το ‘χει καμάρι πως γεννήθηκε αλλού, έχει διπλή υπηκοότητα και δεν έχει εργαστεί ποτέ του (κανονικά) εκτός από κάποια καλοκαίρια, ώστε να έχει να βάλει κάτι στο βιογραφικό του – καθάριζε γραφεία…

Όσο είμαστε ψωροϋπερήφανοι ανίδεοι για το τι πραγματικά συμβαίνει (ακούμε μόνο όσα θέλουν να μας πουν και βλέπουμε μόνο όσα θέλουν να μας δείξουν) θα έχουμε ψευτο-ϋπερήφανους ανίδεους πολιτικούς. Εκεί είναι που δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί, αλλά και ο «κυρίαρχος λαός».

Αλλά αν όλη η σαβούρα μαζεύτηκε στο Κοινοβούλιο, που βρίσκονται οι πραγματικά λαμπροί πολίτες αυτής της χώρας; Στα καφενεία. Εκεί, όλοι έχουν τρόπο να σώσουν τη χώρα. Μόνο που όσα λένε τα ξεχνάνε όταν βρεθούν μπροστά στο κουτί της κάλπης. Κι αμέσως μετά, έχουν μετανιώσει για το χαρτί που έρριξαν.

Είναι κι εκείνοι βέβαια που προτιμούν στις εκλογές να μένουν σπίτι τους. «Δεν πάνε στο διάβολο όλοι τους! Όλοι τα ίδια είναι…» κτλ.

Κι όμως η κάθε ψήφος έχει σημασία. Όπως και η απουσία κάθε ψήφου επίσης. Επειδή αν συγκεντρώνονταν όλες εκείνες οι χαμένες ψήφοι σε σωστή κατεύθυνση, τότε όλοι όσοι σκέφτονται «το καλό μας» –προεκλογικά-  και «το καλό τους» –μετεκλογικά- θα βρίσκονταν σπίτια τους.

Έτσι όσοι ψήφισαν, αλλά και όσοι δεν ψήφισαν δεν έχουν  δίκιο να παραπονούνται. Είναι συνεργοί  στο έγκλημα.

Δίότι, όσοι ψήφισαν έφεραν στην εξουσία κλεφτοκοτάδες που βάζουν το χέρι βαθειά στις τσέπες των αδύνατων, προς όφελος των εχόντων και κατεχόντων, που φρόντισαν να τους φέρουν στην εξουσία.

Παράδειγμα ο Καρακατατζαφέρνης. Ποιον άλλον πολιτικό έχετε να σας μιλάει να κρίνει, να επικρίνει και να καθοδηγεί τους πάντες και τα πάντα, πρωί-μεσημέρι-βράδυ από τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης;

Το μόνο καλό που έκαναν στη χώρα εκείνοι που έμειναν σπίτι και δεν ψήφισαν, είναι ότι δεν μόλυναν την ατμόσφαιρα με καυσαέριο, πηγαίνοντας εδώ κι εκεί με το αυτοκίνητο, ψάχνοντας να βρουν σε ποιο εκλογικό τμήμα τους έχουν βάλει αυτή τη χρονιά.

Αν ρωτούσατε οποιονδήποτε πολιτικό που γνωρίζει ότι δεν θα τον ψηφίσετε, θα σας έλεγε «καλύτερα νε μείνετε σπίτι».

Προσωπικά, περιμένω την πολιτική καθοδήγηση που θα δώσει ο Λαζόπουλος.

ΠΗΓΗ