Ιδιαίτερα πιεστικές είναι πλέον οι ανάγκες αεροκίνησης του Ελληνικού Στρατού, καθώς η επί τρία χρόνια καθυστέρηση παραλαβής των ΝΗ-90 έχει προκαλέσει «ασφυξία» στον επιχειρησιακό σχεδιασμό του ΓΕΣ. Κατ’αυτό τον τρόπο κάποια φημολογία που αναπτύχθηκε εσχάτως, περί μετάθεσης των ημερομηνιών παραλαβής των ελικοπτέρων (έχουν προγραμματιστεί να αρχίσουν να παραδίδονται μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου του 2011), προκειμένου να μεταφερθούν και οι πληρωμές με σχετική εντολή του υπουργείου Οικονομικών, έχει δημιουργήσει μεγάλη ανησυχία σε ανώτατο επίπεδο αφού αυτή την στιγμή με εξαίρεση τα 11 CH-47DGR Chinook οι δυνατότητες αερομεταφοράς του Ε.Σ. είναι καθαρά σε θεωρητικές.

 Ήδη το υπουργείο Οικονομικών έκοψε ένα κονδύλι της τάξεως των 600 εκατ. ευρώ που προοριζόταν για αποπληρωμή υπό παραλαβή συστημάτων και έχοπυν μπει και «σφήνα» άλλα 300 εκατ. ευρώ που θα δοθούν ως προκατεβολές για τα υποβρύχια. Ένα ποσοστό από τα UH-1H που είχαν παραληφθεί το 1992-1993 βρίσκεται σε πτητική κατάσταση και ένα πολύ μικρότερο ποσοστό από τα AB-205 και UH-1D και μέχρι εκεί. Ο αριθμός του προσωπικού που δύναται να μεταφερθεί one way, είναι κλάσμα αυτού που προβλέπουν τα επιχειρησιακά σχέδια. Και όλα αυτά όταν ο τουρκικός Στρατός έχει δυνατότητα μεταφοράς one way μιας ολόκληρης ταξιαρχίας και με την παραλαβή των νέων CH-47 Chinook και βαρέως οπλισμού στο δεύτερο κύμα. Ήδη υπάρχει προβληματισμός στο ΓΕΣ για την συμφωνία που έχει επιτευχθεί από την ΓΔΑΕΕ για ολοκλήρωση των παραδόσεων το 2015 (!) των 20 NH-90 και αναζητούνται λύσεις (δεν εξαιρείται από αυτές και ένα «οικονομικό» πρόγραμμα αναβάθμισης των Χιούι). Από την άλλη πλευρά, η πιθανότητα εύρεσης ελικοπτέρων από την διεθνή αγορά, πρακτικά μόνο από τις ΗΠΑ – αν θεωρήσουμε ότι αποκλείεται η ρωσική αγορά μεταχειρισμένων – είναι ελάχιστη. Οι τεράστιες ανάγκες σε μεταφορικά ελικόπτερα του Στρατού και των Πεζοναυτών σε Αφγανιστάν και δευτερευόντως σε Ιράκ και η πιθανότητα νέου μετώπου στο Ιράν, δεν επιτρέπει στους Αμερικανούς να ασκήσουν την ιδιαίτερη αποτελεσματική πολιτική παραχώρησης υλικού δωρεάν ή σε χαμηλή τιμή και μιλάμε για τα UH-60 της Σικόρσκι. Πάντως εδώ που έχουμε φτάσει δεν πρέπει να αποκλείεται τίποτα σε ότι αφορά την υπερατλαντική αγορά ελικοπτέρων. Δύο ευρωπαϊκές χώρες που είναι στο γκρουπ του ΝΗ-90 με τον έναν ή το άλλο τρόπο, η Σουηδία και η Ισπανία προχώρησαν σε προμήθειες UH-60. Η υπηρεσία DSCA κοινοποίησε το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών στις 29 Σεπτεμβρίου για μια πιθανή πώληση στη Σουηδία 15 ελικοπτέρων τύπου UH-60M Blackhawk, εξοπλισμό και υλικοτεχνική υποστήριξη, αξίας περίπου 546 εκατομμυρίων δολαρίων. Το πακέτο περιλαμβάνει 34 κινητήρες T700-GE-701D General Electric Μηχανές (4 για ανταλλακτικά), 15 AN/AAR-57(V)3, AN/APR-39, AN/AVR-2B, 15 AN/AAR-57 (V) 3, εξοπλισμό επικοινωνιών, ανταλλακτικά, εξοπλισμό υποστήριξης, εκπαίδευση του προσωπικού, υλικοτεχνική υποστήριξη, υπηρεσίες τεχνικής υποστήριξης, καθώς και άλλα συναφή στοιχεία της εφοδιαστικής αλυσίδας. Επίσης η DSCA κοινοποίησε στο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών την πώληση έξι ελικοπτέρων τύπου SH-60F προς την Ισπανία. Η προμήθεια θα πραγματοποιηθεί στα πλαίσια του προγράμματος FMS της αμερικανικής κυβέρνησης και αφορά 6 ελικόπτερα SH-60F που προσφέρονται ως πλεονάζον υλικό, 13 κινητήρες Τ700-GE-401C (ένας για ανταλλακτικά) και υπηρεσίες επισκευής και υποστήριξης. Το κόστος της προμήθειας αναφέρεται ως 155 εκατομμύρια δολάρια. Από ελληνικής πλευράς γίνεται λόγος για άμεση ανάγκη τουλάχιστον 12 μέσων μεταφορικών ελικοπτέρων. Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr