Η συμφωνία για κοινή εκπαιδευτική πολιτική και κοινά εκπαιδευτικά προγράμματα εμφανίστηκε σχεδόν μαζί με την Κοινή Αγροτική Πολιτική, εδώ και δεκαετίες.

Απλά, επειδή η εκπαίδευση είναι περισσότερο συνυφασμένη με την εθνική ιδέα, δεν είχαν τολμήσει να προχωρήσουν στην εφαρμογή της Συμφωνίας της Πάντοβα.

Για τον λόγο αυτό την πρώτη επίθεση δέχθηκε το μάθημα της Ιστορίας. Έτσι είχαμε το φαινόμενο, μυστικές υπηρεσίες, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, ξένα υπουργεία Εξωτερικών να χρηματοδοτούν εκδόσεις διασκευασμένης ιστορίας, για την προσέγγιση, τάχα, των λαών.

Αυτό το είδαμε στην συμφωνία ΙΤζεμ και Παπανδρέου του 2. 000, που κυρώθηκε με νόμο λίγο πριν από την διενέργεια των βουλευτικών εκλογών.

Απότοκο της συμφωνίας ήταν η συγγραφή του βιβλίου της Μ. Ρεπούση. Το χαρακτηριστικό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι εγράφη με εντολή κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και εντάχθηκε στην σχολική διδασκαλία από κυβέρνηση της ΝΔ.

Μπορεί οι αντιδράσεις να απέτρεψαν τελικά την διδασκαλία του και να οδήγησαν στην απόσυρσή του, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν εγκαταλειφθεί τα σχέδιά τους για την καθυπόταξη της εκπαίδευσης στις επιταγές της παγκοσμιοποίησης.

Το σχέδιο είναι ενιαίο για όλο τον κόσμο. Το πρώτο στάδιο είναι η διάλυση όλων των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και ο εξ αρχής σχεδιασμός τους, ώστε να εξυπηρετούν απόλυτα τα συμφέροντά τους.

Όπως έχουν καταγγείλει και πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και φοιτητές, η αρχή της διάλυσης βρίσκεται στο δικαίωμα που δόθηκε στους συνδικαλιστές φοιτητές να συμμετέχουν στις πρυτανικές εκλογές.

Από την άλλη, αν δεν υπήρχε η απαξίωση της γλώσσας με τις αποφάσεις του 1976 και 1982 (κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και η κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών, δεν θα ήταν εφικτή η θεσμοθέτηση της διδασκαλίας των αγγλικών από την πρώτη τάξη του Δημοτικού.

Η βάση του 10 και η βάση της οριστικής διάλυσης

Την οριστική αποσάθρωση στην ανωτάτη εκπαίδευση στην Ελλάδα έφερε η δημιουργία των περιφερειακών πανεπιστημίων και ΤΕΙ.

Ιδιαίτερα η δημιουργία πολλών από τις σχολές των ΤΕΙ δεν έγινε με κάποια μελέτη των αναγκών, αλλά με κριτήριο την ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας και του βολέματος κάποιων «δικών μας παιδιών» σε καθηγητικές έδρες.

Όλη αυτή η προχειρότητα είχε αντανάκλαση στην απαξίωση των σχολών αυτών, που τελικά έμειναν από σπουδαστές.

Είναι κοινό μυστικό ότι το σύνολο των σπουδαστών σε κάποιες από αυτές τις σχολές δεν ξεπερνούσε τα δάκτυλα του ενός χεριού, όχι όμως για να σπουδάσουν, αλλά για εξασφαλίσουν το χαρτί της αναβολής από τον στρατό.

Πιο τραγικά όμως έγιναν τα πράγματα για αυτές τις σχολές κε την καθιέρωση της βάσης 10 από την Μαριέττα Γιαννάκου.

Τότε έμεινε πλήθος από σχολές χωρίς φοιτητές, ενώ υπέστησαν και οικονομική ζημιά οι τοπικές κοινωνίες από την μείωση των φοιτητών. Θα περίμενε κάποιος να επανέλθουν τα πράγματα στην πρότερη κατάσταση, μετά την κατάργηση της βάσης του 10 από την Άννα Διαμαντοπούλου.

Αυτό που έχει διαφοροποιήσει την καινούργια πραγματικότητα είναι η αναγνώριση των πτυχίων των κολεγίων και η νόμιμη πλέον λειτουργία τους. Αυτή είναι και η χαριστική βολή για τις σχολές των ΤΕΙ.

Μέχρι σήμερα ήταν γνωστό ότι, παρ’ όλη την μη αναγνώριση των πτυχίων τους, οι απόφοιτοι των κολεγίων επροτιμούντο στις προσλήψεις από τις ιδιωτικές εταιρείες.

Αυτό σημαίνει ότι, τουλάχιστον οι ιδιώτες επιχειρηματίες, αναγνωρίζουν ότι τα κολέγια παρέχουν καλύτερη ποιότητα σπουδών και βγάζουν καλύτερα καταρτισμένους αποφοίτους.

Οι εκτιμήσεις της αγοράς είναι αυτές που διαμορφώνουν και την πραγματικότητα. Το γιατί οδηγηθήκαμε σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να το αναζητήσουμε στις συνθήκες που είχαν επιβάλλει οι αριστεροί, κυρίως, φοιτητές.

Συνεχείς καταλήψεις για το παραμικρό, παροχή ασύλου σε εγκληματικά στοιχεία, μόνιμες καταλήψεις αιθουσών από εξωπανεπιστημιακά άτομα, ενώ πανεπιστήμια και ΤΕΙ έχουν μετατραπεί σε άντρα εξόρμησης των αναρχικών, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζουμε και τις παντός είδους φθορές που έχουν υποστεί τα κτήρια και ο διδακτικός εξοπλισμός.

Υπό αυτές τις συνθήκες και η αξιολόγηση ΑΕΙ και ΤΕΙ κατρακύλησε και οι σπουδαστές στρέφουν την προτίμησή τους προς τα κολέγια.

Η συνάντηση των Δελφών και η νέα τάξη στην εκπαίδευση
Το υποβαθμισμένη ποιότητα των σπουδών αναγνώρισε ο ίδιος ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στους Δελφούς, την Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου.

Η συνάντηση για την αναβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο των Δελφών.

Σε κάποιο σημείο του λόγου του ο Γ. Παπανδρέου ότι είμαστε διεθνώς στην τρίτη θέση σε εισακτέους , αλλά στην 118η από άποψη αποτελεσματικότητας. Με άλλα λόγια αναγνώρισε ο Γ. Παπανδρέου ότι εισάγεται πλήθος σπουδαστών και εξέρχεται πλήθος «τούβλων».

Το μέλλον όμως που οραματίζεται ο πρωθυπουργός για τις ανώτατες σπουδές το αποκάλυψε, όταν είπε: «Κρινόμαστε σήμερα στην αξιοκρατία, την αριστεία, την ανταγωνιστικότητα. Αυτές είναι έννοιες εκ των ουκ άνευ.

Είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε στους νέους όλα τα εργαλεία για να αποκτήσουν εφόδια, ουσιαστικές γνώσεις και όχι να πάρουν ένα τυπικό χαρτί.

Άρα, απαιτείται διεθνοποίηση των ιδρυμάτων και ουσιαστική συμμετοχή. Να συμμετάσχουν με ανοιχτές διαδικασίες όλοι οι καθηγητές και οι φοιτητές. Αυτό είναι σημαντικό και για την οικονομία μας, διότι θα δημιουργήσουμε επαφές με άλλες οικονομίες και κοινωνίες και θα δοθούν οι δυνατότητες επενδύσεων και στην Ελλάδα».

«Διεθνοποιούνται» τα ελληνικά ΑΕΙ
Πέρα από τα κακά ελληνικά και την ασυνέχεια ειρμών στην έκφραση, ο Γ. Παπανδρέου αποκάλυψε κατά τον πιο εύληπτο τρόπο το τι μας ετοιμάζουν.

Η διεθνοποίηση των ιδρυμάτων ασφαλώς σημαίνει ότι και η διεθνοποίηση της οικονομίας.

Δηλαδή ένα άλλο είδους μνημόνιο, που κάποια άλλα ξένα κέντρα θα φροντίσουν να καταρτίσουν ένα ενιαίο πρόγραμμα σπουδών και διδασκόμενης ύλης.

Έτσι με διεθνοποιημένη την οικονομία και την εκπαίδευση, ισχυρίζεται ο Γ. Παπανδρέου ότι θα προσελκύσουμε και ξένες επενδύσεις.

Το ερώτημα που γεννάται είναι: Αυτοί οι ξένοι επενδυτές θα επενδύσουν σε ξένο τόπο, ή σε τόπο που είναι υποτελής τους;

Από εκεί και πέρα αρχίζει και το θόλωμα των νερών με το προσφιλές θέμα του τρόπου εισαγωγής σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, δηλαδή τι είχες Γιάννη, ό, τι είχα πάντα. Το τι είδους όμως αλλαγές θα βιώσουμε, το δήλωσε η υπουργός που είπε: «Το πρόσταγμα των καιρών απαιτεί βαθιές τομές σε όλα τα επίπεδα. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε με επιδερμικές αλλαγές.

Οι αλλαγές πρέπει να αφορούν το DNA της λειτουργίας των ΑΕΙ και ΤΕΙ».

Γνωρίζει βέβαια η υπουργός ότι το DNA της λειτουργίας των ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι αποτέλεσμα εθνικών παραδόσεων, γιατί μέχρι σήμερα ΑΕΙ και ΤΕΙ λειτουργούσαν κατά την επιταγήν του Συντάγματος, προσφέροντας εθνοκεντρική εκπαίδευση.

Έτσι λοιπόν δικαιολογείται ότι μέχρι σήμερα κατέχουν πανεπιστημιακές έδρες η Χριστίνα Κουλούρη, η Μαρία Ρεπούση, η Άννα Φραγκουδάκη, η Λίνα Βεντούρα και όλος ο χορός των εθνομηδενιστών, που διδάσκει στα πανεπιστήμια και αναγνωρίζει τα δίκαια «μακεδόνων» και τσάμηδων.

Έτσι εξηγείται ότι συνεχίζει να διδάσκει ο Αντώνης Λιάκος, ενώ η εκλογή του έχει ακυρωθεί από το ΣτΕ από το 1995, του οποίου οι αποφάσεις, κατά το Σύνταγμα, είναι άμεσα εκτελεστές.

Τώρα γίνεται κατανοητό το γιατί έγινε καθηγήτρια Πανεπιστήμιου η Θάλεια Δραγώνα, ενώ στερείται βασικού τίτλου σπουδών και επιλέχθηκε για ειδική σύμβουλος σπουδών του υπουργείου.

Η απαξίωση της εκπαίδευσης δεν είναι φυσικά έργο μιας κυβέρνησης. Όλες εργάστηκαν άοκνα γι’ αυτό. Απλά, τη δόξα της διεθνοποίησης θα την κερδίσει όλη η κυβέρνηση Παπανδρέου, μαζί με τη δόξα του μνημονίου.

Θάνος-Κώστας Καλοσκοπίτης

ΠΗΓΗ