Ποιοι μας οδηγούν στην… πείνα και των γονέων

«Θεωρώ άδικο και αντισυνταγματικό το Μνημόνιο, το οποίο έρχεται να καταργήσει δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών , που κατακτήθηκαν με αγώνες. Θεωρώ απαράδεκτο το Μνημόνιο για τους απλούς εργαζόμενους και συνταξιούχους, οι οποίοι καλούνται να πληρώσουν το λογαριασμό εκείνων που κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα ή εκείνων που συμμετείχαν στο σύστημα της διαφθοράς και των όποιων οικονομικών συμφερόντων». (Γιάννης Δημαράς, υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής).

Έ ντονη απορία μου δημιουργείται καθώς παρακολουθώ εκείνο το προπαγανδιστικό βιντεάκι (μας το πετάνε κάθε τόσο από τις οθόνες του χαζοκουτιού μας,  (εκείνο που δείχνει τη νοικοκυρά να μονολογεί την αξία των προϊόντων που πάει να αγοράσει στο πολυκατάστημα ή τον συνταξιούχο που υπολογίζει εκτός των φάρμακα τι του μένουν): Μας κοροϊδεύουν ή μας ειρωνεύονται;

Δεν φτάνει ότι στη χώρα μας ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού βρίσκεται πλέον κάτω από τα όρια της φτώχειας, που καθορίζουν οι πλούσιοι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά οι Τροϊκανοί που μας έφερε ο ΓΑΠ ο μικρός κι έχουν καθίσει στο σβέρκο μας, απαιτούν νέα μέτρα. Παραγγέλλουν δεύτερη μερίδα στο εστιατόρια, ενώ τα πεινασμένα μάτια, τους παρακολουθούν απ΄έξω.

Και η κυβέρνησή μας, σωστοί σερβιτόροι (διότι αυτούς μόνο θέλουν σερβιτόρους και πανδοχείς να μείνουν στη χώρα) τους σερβίρει αβέρτα.

Τα δικά μας χάλια, δεν μας αφήνουν περιθώριο να διαβάσουμε ή να δημοσιεύσουμε πως έχει καταντήσει τον κόσμο η παγκοσμιοποίηση που ασμένως υποστηρίζουν και προσπαθούν να μας εντάξουν οι μοντέρνοι πολιτικοί μας.

«Για πρώτη φορά στην ιστορία, περισσότερο από ένα δισεκατομμύρια άνθρωποι πηγαίνουν στο κρεβάτι τους για ύπνο πεινασμένοι κάθε βράδυ». Την αποκαρδιωτική αυτή διαπίστωση ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Robert Zoellick, που για δείτε ειρωνεία, υποστηρίζει πως ο στόχος ανάπτυξης της χιλιετηρίδας ήταν να απαλειφθεί η πείνα ως το 2015…

Μια και δεν κατορθώσαμε τίποτα την πρώτη δεκαετία, η Παγκόσμια Τράπεζα υπολογίζει πως  σήμερα εν έτει 2010, 64 εκατομμύρια συμπολίτες μας στον κόσμο ζουν κάτω από συνθήκες εξαιρετικής φτώχειας.

Οι ταραχές των πεινασμένων που ζητούσαν ψωμί στη Μοζαμβίκη, τον Σεπτέμβριο (αλήθεια, πόσα τηλεοπτικά προγράμματα τις πρόβαλαν;) ξύπνησαν άσχημες αναμνήσεις, που οι σημερινοί άρχοντες του κόσμου καθώς συσσωρεύουν πλούτο και αυξάνουν την ψαλίδα πλούσιων –φτωχών, ηθελημένα ξεχνούν.

Η διάσκεψη υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για το εμπόριο και την ανάπτυξη (UNCTAD), έκανε μια πολύ «διακριτική» διαπίστωση για να μη θίξει πράγματα και καταστάσεις: «Η εξασφάλιση  τροφίμων, αποτελεί ακόμα, πιεστικό πρόβλημα για πολλές υπό ανάπτυξη χώρες».

Ο πόλεμος ενάντια στο περιβάλλον και οι «θεομηνίες» έχουν συμμαχήσει ώστε να εντείνουν το πρόβλημα. Κι ήταν καταστροφικοί οι εφετινοί  μουσσώνες στην Ινδία και οι πλημμύρες στο Πακιστάν, που κατέστρεψαν σοδιές αυξάνοντας την τιμή του ρυζιού και του τσαγιού περισσότερο από 30% μέσε σε λίγους μήνες.

Και τι να πούμε για τις καταστροφικές πυρκαγιές στη Ρωσία, που μείωσαν δραματικά την εφετινή σοδιά σιτηρών, εκτινάσσοντας τις τιμές στα ύψη.

Αλλά η κατάσταση των αποθεμάτων τροφίμων είναι πλέον στα χέρια κερδοσκόπων της Κοινωνίας της Αγοράς που είναι πιο καταστροφικοί και από τις «θεομηνίες». Κι έχουν στη διάθεσή τους πάρα πολύ χρήμα για να το παίξουν. Χρήμα που τους διαθέτουν πλουσιοπάροχα οι Κεντρικές Τράπεζες. Αφού έπαιξαν με τις περιουσίες στα ακίνητα, οι κερδοσκόποι έβαλαν στόχο την γεωργία.

Για παράδειγμα, τον περασμένο μήνα, το hedge fund Amajaro, αγόρασε ποσότητα κακάου ισόποση με το 25% των ευρωπαϊκών αποθεμάτων, και μέσα σε λίγες μέρες η τιμή του τόνου έσπασε όλα τα προηγούμενα ρεκόρ. Το ίδιο συμβαίνει με το ρύζι, το σιτάρι και τη σόγια.

Οι ηγέτες της Ευρώπης, «ανησυχούν» ορισμένοι τόλμησαν να ψελλίσουν ακόμα, ότι «ίσως απαιτείται ρύθμιση της αγοράς» (φτου κακά τι λόγια είναι αυτά που ξεστόμισαν;).

Εδώ διακρίνεται ο εγκληματικός ρόλος του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, μια και για να αντιμετωπισθεί η κρίση τροφίμων, προτείνουν στις υπό ανάπτυξη χώρες να «απευθυνθούν στις ξένες αγορές, εγκαταλείποντας την ντόπια παραγωγή». Την ίδια ώρα, που έστω στα χαρτιά, ο UNCTAD συνιστά: «Η στρατηγική για την αειφόρο ανάπτυξη απαιτεί να βασιζόμαστε περισσότερο στην εσωτερική αγορά…»

Με αυτές τις βασικές αντιφάσεις και με τα παιχνίδια των κερδοσκόπων, άντε να τραφεί ο πλανήτης και να δει άσπρη μέρα ο φτωχός.

ΠΗΓΗ