Του Ι. ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ

Η κοινωνία θυμώνει και αντιδρά

Τα πράγματα είναι, ως γνωστόν, πολύ άσχημα για την Ελλάδα. Αλλά καθημερινά γίνονται ακόμη χειρότερα, προκαλώντας απελπισία
στην κοινωνία, εξαιτίας της συμπεριφοράς που επιδεικνύει η «ιθύνουσα» πολιτική τάξη.

Η ανεπάρκειά της «βγάζει μάτι» πλέον και ημέρα με την ημέρα γίνεται αβάσταχτη.

Οι πολίτες διαπιστώνουν σήμερα ότι η πιο μεγάλη «μαύρη τρύπα» είναι αυτή που έχει ανοίξει η πολιτική τάξη εξουσίας στη χώρα.

Αφού κατέστρεψαν τη χώρα με άθλιες μικροπολιτικές πολιτικές, ανίκανοι για δημιουργική πολιτική δράση, για εθνικούς σχεδιασμούς, για παραγωγικά έργα υποδομής, αφού οδήγησαν με τα δικά τους οικονομικά «μαθηματικά» τη γονατισμένη (με ευθύνη τους) Ελλάδα στην «τρόικα», αφού συρρίκνωσαν τη δύναμη της χώρας στο διεθνές περιβάλλον της, αφού παραπλάνησαν συστηματικά τους πολίτες καλύπτοντας επί δεκαετίες με πελώρια ψεύδη την πραγματική οικονομική κατάσταση και τις αληθινές δυνατότητες της Ελλάδας, αφού σκόρπισαν παντού στη χώρα, μέσω του πιο άγριου κομματισμού, κυκλώματα κρατικής διαφθοράς, τώρα αυτοί οι καλοζωισμένοι, εύποροι «αστέρες» του δικομματισμού, οι καπετάνιοι της συμφοράς, κοκορομαχούν ανεύθυνα, αποφεύγουν με δειλία και υποκρισία τις ευθύνες τους και οι νυν κυβερνώντες ζητούν με πρωτοφανές θράσος τα «ρέστα» από τους εργαζόμενους και φορολογούμενους πολίτες:

Τους αδειάζουν με «μέτρα» τις τσέπες, τους ονομάζουν «κέντρα συμφερόντων», τους καθιστούν υπεύθυνους για το ογκώδες και διεφθαρμένο κράτος, για τη φοροδιαφυγή των «πελατειών» (τους), για το τέρας της γραφειοκρατίας, τους προσβάλλουν καθημερινά με λόγια και έργα και συνεχίζουν τα ψεύδη τους.

Οι νυν κυβερνώντες (τρόπος του λέγειν «κυβερνώντες») με δήλωση υψηλόβαθμου εκπροσώπου τους έφτασαν στο σημείο να θεωρούν αρνητικό οικονομικό μέγεθος τους… συνταξιούχους που πηγαίνουν εκδρομές με τα ΚΑΠΗ!

Με απίθανους ερασιτεχνισμούς, με νοοτροπία παρέας μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης, με συγγενείς και οικογενειακούς φίλους στο προσκήνιο, προωθούν το έργο της… εθνικής σωτηρίας, προκαλώντας σύγχυση και απελπισία στην ελληνική κοινωνία.

Και δεν είναι μόνο ότι οι θλιβεροί πρωτομάστορες του εθνικού ναυαγίου θέλουν τώρα… να σώσουν την Ελλάδα. Είναι και ότι επιμένουν να παριστάνουν την «ηγέτιδα» πολιτική τάξη της χώρας, χωρίς καθόλου να ενοχλούνται απ’ το γεγονός ότι και μόνο το σκάνδαλο της Ζήμενς έχει κάνει κομμάτια το κύρος και το πολιτικό ήθος τους.

Η γερμανική εταιρεία παραδέχθηκε ότι στη χώρα μας δωροδοκούσε επί έτη έλληνες κρατικούς αξιωματούχους, υπουργούς και κόμματα, διακινώντας για λογαριασμό τους «μαύρο» πολιτικό χρήμα. Και η ελληνική πολιτική «ελίτ» απλώς… σκέπασε το αίσχος της.

Επιπλέον, αυτή η τύπου Μπρανκαλεόνε «ηγέτιδα» τάξη, που συστηματικά φτιάχνει «διαπλεκόμενα» και καλύπτει τρακαδόρους και λαδωμένους πολιτικούς, τώρα, με θράσος που τρελαίνει, μιλάει για την ανάγκη «ανασυγκρότησης», «ανανέωσης» και «αλλαγής νοοτροπίας» (των άλλων, εννοείται…), όταν η ίδια συνεχίζει να αναπαράγεται με στενούς συγγενείς και καλούς φίλους των πολιτικών οικογενειών που κατέστρεψαν την Ελλάδα.

Οι πολιτικοί διαχειριστές της κρίσης, που τα έχουν σήμερα χαμένα, έχουν καταφύγει, πνιγμένοι στην απελπισία τους, με πρώτον τον πρωθυπουργό, σε μια αξιοθρήνητη τακτική που πιστοποιεί την ανεπάρκειά τους και την πολιτική δειλία τους.

Αναλαμβάνουν ρόλο περιγραφής και σχολιασμού της εθνικής καταστροφής σαν πολιτικοί που μόλις προ ολίγων μηνών βρέθηκαν στην Ελλάδα, αφιχθέντες εκ του εξωτερικού, και τώρα καταπλήσσονται από τα χάλια της πατρίδας!

Και οι άνθρωποι αυτοί δεν διστάζουν, απευθυνόμενοι στους πολίτες, να τους… «διδάσκουν» τώρα το καλό και το πρέπον για τη «σωτηρία» της Ελλάδας! Και από πάνω φροντίζουν να μπάζουν στην πολιτική και τα μαμμόθρεφτα τέκνα τους!

Πολιτικά ακυρωμένοι από τα λάθη και τις ασυναρτησίες τους, παγωμένοι προ των μεγάλων υποχρεώσεών τους και ηθικά πολτοποιημένοι από τον οδοστρωτήρα της Ζήμενς, έντρομοι προ των εφιαλτικών προβλημάτων που οι ίδιοι δημιούργησαν, οι βουτυρόπαιδες της πολιτικής εξοργίζουν με την υποκρισία και τις ανόητες ρητορείες τους πολίτες, οι οποίοι είναι πλέον πεπεισμένοι ότι «με αυτούς δεν πάει άλλο».

Με χάρτινες φιγούρες που κινεί με σαρδόνιο χαμόγελο, διασκεδάζοντας, από το Μόναχο, ο κ. Χριστοφοράκος μοιάζουν οι «σωτήρες» της χώρας μας. Όμως η «πλάκα» αυτής της αθλιότητας δεν μπορεί παρά να πάρει ένα τέλος. Και βαρύ για πολλούς θα είναι, βέβαια, το τίμημα της ανατροπής. Μας το αποδεικνύουν αυτό τα ψυχρά «λογιστικά» της Ιστορίας.

Ιστορικές ζημιές
Φυσικά στην απέναντι όχθη, ανατολικά του Αιγαίου, η ηγεσία της δραστήριας Τουρκίας χαμογελάει πλατιά, διασκεδάζοντας κι αυτή με τα χάλια της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, περιμένοντας υπομονετικά να ολοκληρώσει πολιτικά τις νίκες της έναντι των Ελλήνων.

Έχει ήδη πετύχει πολλά στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Θράκη, στην Κύπρο η Άγκυρα.

Για τη διατήρηση των επιτυχιών της φροντίζουν οι νομικές υπηρεσίες της στους διεθνείς οργανισμούς, η απειλή πολέμου, η τουρκική Πολεμική Αεροπορία της, η ΜΙΤ και το τουρκικό γενικό προξενείο της Κομοτηνής (το όλο σκηνικό πλουτίζει η ψοφοδεής εξωτερική πολιτική της Αθήνας, που κορυφώνεται με την καταπληκτικά «διακριτική» συμμετοχή της Αθήνας στις εξελίξεις του Κυπριακού).

Με την ευκαιρία, μία ερώτηση: Πέρα από τα άνευ πολιτικής σημασίας ανάλαφρα διαφημιστικά δημοσιεύματα ελληνοτουρκικών πρωθυπουργικών συναντήσεων, πόσον καιρό έχουν οι Έλληνες να διαβάσουν σε καθημερινή πολιτική εφημερίδα ΕΝΑ κύριο άρθρο, ένα πρωτοσέλιδο σχόλιο σχετικό με την εξωτερική πολιτική της χώρας;

Και άλλη μία: Πόσον καιρό έχουν να μιλήσουν για τις ουσιαστικές πτυχές των συνομιλιών στο Κυπριακό η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση; (Προφανώς, άπαντες στην πολιτική σκηνή εξακολουθούν να συμφωνούν ότι το Κυπριακό «δεν πουλάει»…)

Ή μήπως είδε κανείς σε προεκλογικές περιόδους να γίνεται από τους πολιτικούς ΜΙΑ έστω κουβέντα για εξωτερική πολιτική στις «σοβαρές» τηλεοπτικές συζητήσεις τους και στις «μονομαχίες» τους; Όχι βέβαια.

Γι’ αυτό και με το δίκιο της η δραστήρια Τουρκία έχει πάρει «παραμάσχαλα» την ελληνική εξωτερική πολιτική και γελάει με την ελληνική πολιτική ηγεσία που δείχνει να κοιμάται ολόρθα, την ώρα που γύρω της γίνεται «της κακομοίρας».

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ