Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στη χερσόνησο της Κορέας, η Ελλάδα βρισκόταν στη πιο δύσκολη φάση της νεώτερης ιστορίας της. Μόλις είχε βγει από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με την οικονομία της διαλυμένη αλλά το χειρότερο ήταν ότι ο πόλεμος συνεχιζόταν μέσα στα σύνορα της.

Ένας πόλεμος ύπουλος που εκτός από το αίμα το κύμα διώξεων και τρομοκρατίας, και τις υλικές καταστροφές διαλύει τον κοινωνικό ιστό μιας χώρας.

Η Ελλάδα είχε εμφύλιο πόλεμο. Και μπορεί θεωρητικά αυτός να είχε τελειώσει κάποιους μήνες πριν (το 1949), ουσιαστικά κατέτρωγε τα σωθικά της χώρας. Μιας χώρας φάντασμα που κυνηγούσε κομμουνιστές, χωρίς εξωτερική πολιτική, χωρίς οικονομία. Το μόνο που μπορούσε η Ελλάδα πλέον να προσφέρει στο ΝΑΤΟ και τους συμμάχους, ήταν αξιόμαχοι, εμπειροπόλεμοι μπαρουτοκαπνισμένοι στρατιώτες… Και προσέφερε

Το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα αναχώρησε για την Κορέα από τον Πειραιά στις 16/11/1950 με το αμερικανικό οπλιταγωγό “Τζένεραλ Χαν”. Αξίζει να σημειωθεί ότι το φθινόπωρο του 1953 η ελληνική κυβέρνηση (Παπάγος) δέχτηκε να αυξήσει την ελληνική στρατιωτική παρουσία στην Κορέα – για να καλυφθεί το κενό της αποχώρησης γαλλικού τάγματος για την Ινδοκίνα – από τάγμα σε Σύνταγμα, στέλνοντας άλλο ένα τάγμα. Συνολικά στο χρονικό διάστημα 1950 – 1955 στάλθηκαν στην Κορέα 10.225 αξιωματικοί και οπλίτες. Στάλθηκε επίσης ένα σμήνος από 7 αεροσκάφη. Στη συνέχεια στάλθηκαν άλλα 2 για αναπλήρωση απωλειών.

Η ελληνική στρατιωτική παρουσία στην Κορέα ουσιαστικά τερματίστηκε τον Οκτώβρη του 1955, όταν το εκστρατευτικό σώμα διαλύθηκε και η δύναμη των ανδρών του επέστρεψε στην Ελλάδα (στην Κορέα έμεινε μια συμβολική δύναμη 10 ανδρών).

Οι ελληνικές απώλειες από τη συμμετοχή στον πόλεμο της Κορέας δεν ήταν λίγες: 183 νεκροί και 610 τραυματίες, σύνολο απωλειών 793 αξιωματικοί και οπλίτες. Η αεροπορία μέτρησε απώλειες 4 αεροσκάφη και 12 νεκρούς αξιωματικούς και υπαξιωματικούς.

Ο πόλεμος στη Κορέα σημαίνει το ουσιαστικό τέλος των συμμάχων του Β ΠΠ και την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου. Νέες συμμαχίες, άλλοι συσχετισμοί δυνάμεων βρίσκονται πλέον στο προσκήνιο. Ο πόλεμος χωρίζεται σε 3 φάσεις.

α) επίθεση των βορειοκορεατικών και σάρωμα των φιλοαμερικανών – φιλοιαπωνικών ντόπιων δυνάμεων του Νοτίου τμήματος της χώρας.

β) Επέμβαση Αμερικανών και συμμάχων που με κυκλωτική κίνηση αποκόπτουν τις βορειοκορεατικές δυνάμεις στο Νότο και φτάνουν μέχρι τα βόρεια σύνορα με την Κίνα

γ) Μπαίνουν οι Κινέζοι στο παιχνίδι, και με μια αιφνιδιαστική επίθεση τους, ισοπεδώνουν τα πάντα στο πέρασμα τους διασχίζουν τον 38ο παράλληλο και καταλαμβάνουν τη Σεούλ.

Οι Αμερικανοί αιφνιδιάζονται, δεν περίμεναν η Κίνα να παρουσιάσει μια άρτια πολεμική μηχανή.

Οι Κινέζοι είναι 500.000 στρατιώτες, ακούραστοι διασχίζουν το κορεατικό έδαφος σαν ποτάμι, η αεροπορία της Κίνας βοηθούμενη από Ρώσους αποκτά κάποια υπεροχή στον αέρα (τα MIG-15, είναι κατά πολύ ανώτερα από τα F-86). Και οι Αμερικανοί απειλούν Κινέζους αλλά και Ρώσους με πυρηνικό πόλεμο. Τελικά το 1953 ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Αιζενχάουερ, έρχεται σε συμφωνία με Ρώσους και Κινέζους και ο πόλεμος τερματίζεται. Οι νεκροί και απο τις 2 πλευρές είναι χιλιάδες. Οι Κινέζοι έχασαν περίπου 660.000 ψυχές και οι Αμερικανοί με τους συμμάχους 400.000 (δεν υπολογίζουμε τις εκατόμβες των νεκρών από τον ντόπιο πληθυσμό που αγγίζουν το 1 εκατομμύριο). Σύνορο ανάμεσα σε Βόρειο και Νότιο Κορέα ορίστηκε ο 38ος παράλληλος.

Από τότε οι σχέσεις Βορείου και Νοτίου Κορέας πάντα βρισκόντουσαν σε τεντωμένο σχοινί. Πότε η μια και πότε η άλλη χώρα με τις κινήσεις της προκαλούσε και δεν ήταν λίγες οι φορές που φτάσαμε ένα κλικ πριν από τον πόλεμο.

πηγη