Του Μιχάλη Ιγνατίου

Εχω γράψει αμέτρητα άρθρα σε τούτη τη στήλη για τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν και τον υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου.

Τα βασικό συμπέρασμα όλων των κειμένων, που περιείχαν ακριβή πληροφόρηση για τα ψυχολογικά τους πορτρέτα, ήταν ότι οι Αμερικανοί τους θεωρούσαν επικίνδυνους και ακραίους ισλαμιστές.

Τα απόρρητα αμερικανικά έγγραφα που κυκλοφόρησαν την Κυριακή το απόγευμα σε όλο τον κόσμο μέσω διεθνών μέσων ενημέρωσης, όπως οι Τάιμς της Νέας Υόρκης και η Γκάρντιαν του Λονδίνου, επιβεβαιώνουν με ακρίβεια ότι οι Αμερικανοί αντιλήφθηκαν από νωρίς ότι ο πρωθυπουργός της Τουρκίας και ο πλέον στενός σύμβουλός του, ο οποίος στη συνέχεια κατέλαβε το θρόνο του υπουργείου των Εξωτερικών, ούτε συνεργάσιμοι είναι και πολύ περισσότερο η στάση τους θέτει σε κίνδυνο τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα.

Είναι ξεκάθαρο από τις απόρρητες αναφορές των Αμερικανών διπλωματών ότι οι πάντες στην Ουάσιγκτον ήταν δύσπιστοι με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, τον οποίο μέχρι και σήμερα θεωρούν απομονωμένο και καθόλου ενημερωμένο για διεθνή θέματα και ειδικά στα ζητήματα που ενδιαφέρουν την κυβέρνηση Ομπάμα.

Από παλιά έλεγαν πως τον ενδιαφέρον του περιορίζεται σε θρησκευτικά θέματα και βιβλία και τώρα πλέον αυτούς τους ισχυρισμούς μπορεί κανείς να τους διαβάσει στα αμερικανικά έγγραφα.

Οι αμερικανικοί χαρακτηρισμοί προβλημάτισαν τους διπλωμάτες που ασχολούνται με την Τουρκία και είναι χαρακτηριστική η δήλωση ενός πρέσβη δυτικής χώρας, ο οποίος μου υπερτόνισε τον ισχυρισμό ότι ο Ερντογάν «περιβάλλεται από ένα κύκλο συμβούλων που τον κολακεύουν αλλά δεν τον λαμβάνουν υπόψιν», ενώ την ίδια στιγμή ο Τούρκος πρωθυπουργός «δεν εμπιστεύεται κανένα».

Η περιγραφή αποδεικνύει ότι η κατάσταση στο γραφείο και το περιβάλλον του είναι χαώδης. Αυτή η διαπίστωση αποδεικνύει επίσης ότι λαμβάνονται αποφάσεις χωρίς προηγούμενες εις βάθος συζητήσεις, με αποτέλεσμα να ελλοχεύει ο κίνδυνος να παίρνονται λάθος αποφάσεις.

Το πλέον ενοχλητικό και ανησυχητικό, κατά την γνώμη μου, θέμα αποτελεί αυτό καθ’ αυτό το ψυχογράφημα του Τούρκου πρωθυπουργού που ανανεώθηκε πολύ πρόσφατα κατόπιν εντολής υψηλόβαθμου αξιωματούχου των μυστικών υπηρεσιών.

Πιστεύω ότι εάν είχε κανείς τη δυνατότητα να το διαβάσει, θα κατέληγε στο συμπέρασμα -σύμφωνα πάντα με τους Αμερικανούς- ότι ο ηγέτης της γείτονος χώρας είναι μία παρανοϊκή κατάσταση.

Ο κ. Ερντογάν, που κατηγορείται επίσης ότι πλούτισε από την ιδιωτικοποίηση ενός διυλιστηρίου πετρελαίου, όπως και ο κ. Νταβούτογλου που χθες το έπαιξε «νταής» στην Ουάσιγκτον, χαρακτηρίζονται «εξαιρετικά επικίνδυνοι» – ιδιαίτερα ο τελευταίος.

Οι Αμερικανοί προειδοποιούν για το γεγονός ότι οι δύο πιο ισχυροί παράγοντες στην Τουρκία κυριαρχούνται από ισλαμικό φανατισμό.

Και η τελευταία διαπίστωση αλλά και όλα τα προηγούμενα συμπεράσματα πρέπει να προβληματίσουν τις πολιτικές ηγεσίες στην Ελλάδα και την Κύπρο. Τελικά, μήπως ο κ. Ερντογάν, φίλος του σημερινού πρωθυπουργού και κουμπάρος του προηγούμενου, δεν είναι αυτός που δείχνει ότι είναι; Μήπως έχουν δίκιο αυτοί που ισχυρίζονται ότι «αποκοίμισε» την προηγούμενη και την νυν ηγεσία της Ελλάδας παρουσιαζόμενος ως περιστέρι της ειρήνης και της ελληνοτουρκικής φιλίας, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένας ακραίος φανατικός που δεν έχει αισθήματα για κανένα παρά μόνο για τον εαυτό του;

πηγη