Στην χώρα μας εξουσία δεν είναι μόνο η εκάστοτε κυβέρνηση. Είναι ολοφάνερο ότι υπάρχει μια παράλληλη εξουσία, μια αφανής εξουσία, (σε κάθε χώρα υπάρχει κάτι ανάλογο, δεν πρωτοτυπούμε εμείς) και που διαχρονικά παραμένει η ίδια. Η οποία έχει και προστατεύει τα ίδια συμφέροντα, ανεξαρτήτως κυβερνήσεως. Οκ, δεν είναι ενιαία, έχει τις φατρίες της, αλλά δεν μας ενδιαφέρει τώρα αυτό.

Επίσης το αν αυτή η αφανής εξουσία ελέγχει, εν μέρει ή όχι και τις κυβερνήσεις, όλες ή μερικές, το αφήνω στην φαντασία και την έρευνά σας.

Τι φοβάται πιο πολύ αυτή η αφανής εξουσία; Την αυτο-οργάνωση του λαού έξω από κόμματα και εργατικά σωματεία, όπου δεν θα φτάνει το μακρύ-μακρύ της χέρι. Φοβάται την λαϊκή συσπείρωση σε ομάδες, ενώσεις, εταιρίες, ομίλους που δεν θα ελέγχει και δεν θα χειραγωγεί. Τις κινήσεις που δημιουργούνται από κάτω. Οχι τις από πάνω. Αυτές τις κινήσεις που διαφημίζουν τα κανάλια. Αυτές είναι γιαλαντζί. Την δημοκρατική αφύπνιση του λαού φοβάται δηλαδή, το μόνοιασμά του, και τα αιτήματα που μπορεί να προκύψουν από μια τέτοια κατάσταση. Είναι μια εφιαλτική προοπτική αυτό, για την αφανή εξουσία.

Οταν μια κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό, σαν την δική μας καλή ώρα, οι μηχανισμοί των “ζυμώσεων” επιταχύνουν. Με χίλια πηγαίνουν. Και οι άνθρωποι αφυπνίζονται και συνειδητοποιούν γρήγορα κα αναζητούν κι άλλους σαν κι αυτούς. Ετσι τελευταία ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα. Προσπάθειες του λαού να αυτο-οργανωθεί ουσιαστικά και δημοκρατικά, σε νέα σχήματα που υπερβαίνουν τα κομματικά περιχαρακώματα και τα παλιά μοντέλα.

Η ριζοσπαστικοποίηση και το γκρέμισμα των παραταξιακών διαχωρισμών μπορεί να είναι και προϊόν ετεροκαθορισμού (πήγα να το πω κουλτουρέ τώρα -lol). Δηλαδή έχεις έναν λαό χωρισμένο σε δεξιούς, αριστερούς, αναρχικούς και πάει λέγοντας. Και του κάνεις επίθεση. Του κόβεις το μισθό, τη σύνταξη, τον βομβαρδίζεις με περαιώσεις και ανεργία. Τι θα συμβεί; Θα οργιστεί φυσικά. Και θα συσπειρωθεί. Ολοι οι απειλούμενοι και όλοι όσοι δέχτηκαν την επίθεση θα πάνε στην ΙΔΙΑ μεριά. Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι. Αμα επιτεθείς σε πέντε χωριστές φυλές, θα γίνουν μία φυλή.

Κι άμα όλοι αυτοί οι οργισμένοι αρχίσουν να μπολιάζονται με νέες πολιτικές-πολιτειακές ιδέες περί δημοκρατίας και αρχίσουν και να αυτο-οργανώνονται σε ομίλους και κινήσεις και ομάδες και ομαδούλες (από τα κάτω λέμε πάντα), τότε το πράγμα αρχίζει και σοβαρεύει.

Διότι μπορεί να σου προκύψουν μπροστά στην Βουλή κάποια στιγμή, όλοι μαζί, και πολύ θυμωμένοι. Κι αυτό είναι κάτι που η αφανής εξουσία, δεν θέλει να συμβεί. Ολοι μαζί, πολύ θυμωμένοι, και το χειρότεροι συνειδητοποιημένοι και άφοβοι.

Γι’ αυτό όποτε θα γίνεται συγκέντρωση και πορεία, θα βλέπουμε σημεία και τέρατα. Ιδίως μπροστά στην Βουλή που είναι και το υπέρτατο σύμβολό μας, ως πολίτευμα. Δηλαδή το κυρίως κτίριο, μέσω του οποίου η αφανής εξουσία, κάνει στην χώρα, αυτό που της κάνει, δια της φανεράς εξουσίας. Στη χώρα και σε μας.

(Οταν ενεργείς προβοκάτσια, δεν χρειάζεται να ξέρεις ντε και καλά ότι είσαι προβοκάτορας. Αν δεν το ξέρεις θα δείχνεις και πιο φυσικός στην κάμερα)

Είδατε κανένα κόμμα χθες να σχηματίζει αλυσίδα μπροστά στη Βουλή; Οχι δεν είδατε. Κανένα συνδικάτο; Οχι δεν είδατε. Τι είδατε; Τον ανοργάνωτο λαό και τους μπαχαλάκηδες. Ολοι οι οργανωμένοι πολιτικοί σχηματισμοί είχαν αποχωρήσει.

Αυτό κι αν μας λέει ένα σωρό πράματα!   πηγη