Μία από τις μεγαλύτερες, εάν όχι μεγαλύτερη υποχρέωση που αναλαμβάνει η κυβέρνηση της κάθε χώρας, είναι να διαθέτει τις απαιτούμενες δυνάμεις και μέσα, προκειμένου να υπερασπιστεί την επικράτεια αυτής, από τυχόν εχθρικές επιβουλές.

Πρόκειται για ένα από τα κεντρικά σημεία κάθε είδους διακυβέρνησης στην ανθρώπινη κοινωνία, από την στιγμή σχεδόν που αυτές πρωτοδημιουργήθηκαν, όταν ο αρχηγός κάθε χωριού ανελάμβανε την ηγεσία αυτού. Όποτε αυτός ο κανόνας παραβιάστηκε, το χωριό ή η πόλη κράτος ή το φέουδο ή το κράτος, έπεσε θύμα κάποιου γείτονα, ο οποίος οσμιζόμενος την αδυναμία φρόντισε να επιβάλλει τις δικές του ορέξεις.

Αυτό τον πολύ απλό και βασικό κανόνα, όμως, φαίνεται ότι δεν λαμβάνει υπ’ όψιν της η σημερινή κυβέρνηση της χώρας, υπό την ηγεσία του Γιώργου Παπανδρέου. Να είναι η αμερικάνικη ανατροφή, δεν νομίζουμε, καθώς οι ΗΠΑ εδώ και πολλές δεκαετίες είναι η χώρα με τους μεγαλύτερους εξοπλισμούς στην γη. Να είναι η προεδρία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, πάλι δεν νομίζουμε, καθώς τα κράτη του κάποτε υπαρκτού σοσιαλισμού, μια χαρά προετοίμαζαν τις άμυνές τους.  Δεν ξέρουμε λοιπόν πώς μπορεί να εξηγηθεί η πρόθεση της κυβέρνησης να αφήσει στην μοίρα του τον ελληνικό στρατό. Γιατί αυτή η πρόθεση υπάρχει. Κάτι που αποδεικνύεται σαφώς και από τις δηλώσεις του Θεόδωρου Πάγκαλου, περί “αντιπαραγωγικών” πιλότων και στρατιωτικών, που δημιουργεί το απαραίτητο κλίμα.

Κάτι όμως που φαίνεται και από τον νέο προϋπολογισμό που κατατέθηκε στην Βουλή των Ελλήνων και θα ψηφίστηκε τα μεσάνυχτα της Τετάρτης. Σε αυτόν προβλέπεται μείωση επιπλέον κατά 500 εκατομμύρια ευρώ του προϋπολογισμού του ΥΠΕΘΑ. Με την πρώτη δέσμη μέτρων είχαν περικοπή από τις δαπάνες για την Εθνική Άμυνα 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Για την νέα αυτή μείωση, υπέβαλλαν ερώτηση οι βουλευτές του ΛΑΟΣ Γιάννης Κοραντής, Θάνος Πλεύρης και Άδωνις Γεωργιάδης, οι οποίοι αναφέρουν ότι “οι περικοπές αυτές δημιουργούν εύλογη ανησυχία στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων και γενικότερα στην ελληνική κοινωνία, που βλέπουν να μειώνεται καθημερινά η ισχύς των ΕΔ, και να βάλλεται το κύρος και η αξιοπρέπειά τους από πολιτικές δηλώσεις και αποφάσεις (μάλλον εννοούν τις δηλώσεις Πάγκαλου).

Και ερωτούν τον αρμόδιο υπουργό, Εθνικής Άμυνας, σε τι συνίσταται η συγκεκριμένη νέα μείωση δαπανών για την άμυνα; Εάν πρόκειται να μειωθούν οι αναχαιτίσεις από την Π.Α. των τουρκικών παραβιάσεων (προφανώς για να έχουμε οικονομία στα καύσιμα), εάν θα μειωθούν περαιτέρω οι μισθοί και τα επιδόματα των στελεχών και εάν θα περιοριστούν ή θα ακυρωθούν εκπαιδευτικές δραστηριότητες και διακλαδικές ασκήσεις των Ενόπλων Δυνάμεων.

Αυτό που κάνουν δηλαδή επί της ουσίας οι τρείς βουλευτές του ΛΑΟΣ είναι το να ρωτήσουν από ποιό σκέλος θα κοπούν τα χρήματα. Το καθαρά επιχειρησιακό (δηλαδή τις πτήσεις αναχαιτίσεων), το εκπαιδευτικό (ασκήσεις και δραστηριότητες) ή αυτό που αφορά το ανθρώπινο δυναμικό (μισθοί και επιδόματα).

Ότι από τα τρία και να συμβεί θα έχει συγκεκριμένο αντίκτυπο στο στράτευμα. Εάν είναι το πρώτο,  θα έχουμε έναν στρατό ο οποίος δεν έχει λόγο ύπαρξης. Εάν είναι το δεύτερο θα έχουμε έναν στρατό που δεν είναι καλά εκπαιδευμένος. Και εάν έχουμε το τρίτο θα έχουμε έναν στρατό με χαμηλότατο ηθικό, αφού ήδη οι μισθοί των στρατιωτικών δεν ανήκουν στην κατηγορία των προνομιούχων.

Μπορεί η κυβέρνηση να αποδέχεται στην ουσία τους και να εφαρμόζουν στην πράξη τις απόψεις του κυρίου αντιπροέδρου της περί “αντιπαραγωγικών” δημοσίων υπαλλήλων. Είναι όμως ευθύνη όλων των Ελλήνων, απογόνων αυτών που έγραφαν κάποτε στους τοίχους “την Ελλάδα θέλωμεν και ας τρώγωμεν και πέτρες”, να φροντίσουν ώστε η χώρα μας να διαθέτει τα μέσα που θα δρουν αποτρεπτικά κατά οποιασδήποτε προσπάθειας αμφισβήτησης της εθνικής μας κυριαρχίας. Και αυτά τα μέσα εδράζονται σε δύο πυλώνες. Ισχυρή και αποφασισμένη κυβέρνηση και αξιόμαχος στρατός.

Δυστυχώς στο άμεσο μέλλον φαίνεται ότι δεν θα έχουμε τίποτε από τα δύο. Ήδη εδώ και πολλά χρόνια υποφέραμε στον πρώτο τομέα. Τώρα από ό,τι φαίνεται θα αρχίσουμε να έχουμε σοβαρές αμφιβολίες και για τον δεύτερο, αφού η σημερινή κυβέρνηση κάνει ό,τι περνά από το χέρι της, για να τον διαλύσει, στο όνομα της “οικονομίας”.

Δημήτρης Παπαγεωργίου

πηγη