Oι καταστάσεις στην πατρίδα μας πάνε από το κακό στο χειρότερο. Όλα θυμίζουν κατάσταση ενός καραβιού που είναι έτοιμο να βυθιστεί. Από παντού ακούγονται γνώμες, απόψεις, αναλύσεις, που όλες, μα όλες, καταλήγουν στο ότι η κατάσταση δεν πάει καλά, στο ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο.

Σε όλους τους τομείς, τίποτα δεν κινείται, όπως λέει ο λαός. Σε εθνικό, κοινωνικό, οικονομικό επίπεδο. Οι θεσμοί όλοι έχουν απαξιωθεί τελείως. Η οικονομική κρίση, ταυτόχρονα καταστρέφει τον κοινωνικό μας ιστό.

Η παρουσία των αλλοδαπών πλέον δίνει διαστάσεις στην καθημερινότητά μας που ούτε μπορούσαμε να φανταστούμε. Γιατί άλλο να τα βλέπεις στις ειδήσεις και άλλο να βλέπεις τους μουεζίνηδες στα Προπύλαια, και δεκάδες χιλιάδες ξαφνικά να πέφτουν και να προσεύχονται.

Περιοχές ολόκληρες έχουν γκετοποιηθεί.Το σύστημα, επιστράτευσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Αρχιεπίσκοπο, για να δημιουργήσει μία ψεύτικη εικόνα στον Άγιο Παντελεήμονα, μεταρέποντας τον ναό σε Μέγαρο Μουσικής, με τον παντός καιρού Νταλάρα να τραγουδάει και με τα ΜΑΤ να σπρώχνουν τους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα μακριά, για να μην χαλάσουν το ψέμα και την παραπληροφόρηση.

Ξαφνικά αρχίζει η συζήτηση για πετρέλαια στο Αιγαίο, προπομπός του επόμενου βήματος που θα είναι όπως όλα δείχνουν η συνεκμετάλλευση με τους τούρκους μογγόλους. Το γνωστό χρύσωμα του χαπιού: αφού δεν μπορούμε να πολεμήσουμε ας συνυπάρξουμε.

Όλα αυτά που λέγαμε χρόνια και μας περνάγανε για μουρλούς για δέσιμο. Σε καθημερινό επίπεδο , η ζωή γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Πάμε πλέον σε ένα είδος εργασιακού Μεσαίωνα, ο οποίος όπως φαίνεται δεν θα πλήξει τις κρατικοδίαιτες συνομοσπονδίες και τους βολεμένους συνδικαλιστές, αλλά τους καθημερινούς, απλούς εργαζόμενους, τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας.

Και μέσα σε όλα αυτά, ένταση. Ένταση που διογκώνεται. Οι βουλευτές πλέον, έχουν καταλάβει ότι δεν τους παίρνει να περπατάνε σε κεντρικούς δρόμους και όσοι δεν το κατάλαβαν, μετά το περιστατικό με τον Χατζηδάκη θα πρέπει να το αντιληφθούν.

Γιατί ο κόσμος τους θεωρεί υπεύθυνους, ανεξάρτητα αν κάποιοι από αυτούς μπορεί να μην φταίνε-για όλο αυτό το χάλι που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Στην προκειμένη περίπτωση, ρωτάνε καποιοι εύλογα: μα γιατί χτυπήσανε αυτόν; Καλό παιδί φαίνεται σε σχέση με τους άλλους. Αυτόν βρήκανε, αυτόν δείρανε.

Και από δω και στο εξής, αυτό θα αρχίσει να παγιοποιείται… Σε αυτή την πραγματικότητα, προβάλλει επιτακτική η ανάγκη μίας νέας σοβαρής όμως πρότασης από τον εθνικιστικό χώρο.

Μίας πρότασης εναλλακτικής, που όμως θα έχει συνολικές απαντήσεις και λύσεις για τα προβλήματα της πατρίδας μας. Μίας πρότασης που να μπορούμε να την υπερασπιστούμε, να την περάσουμε στην κοινωνία. Μίας πρότασης σοβαρής, αλλά ταυτόχρονα επαναστατικής, ρωμαλέας.

Μίας πρότασης που δεν θα μιλά για συγκυβερνήσεις, δεν θα βάζει πλάτη στηρίζοντας μνημόνιο και τρόικες, ταυτόχρονα όμως μίας πρότασης που δεν θα οδηγεί σε πολιτικό εξτρεμισμό χωρίς λόγο, μίας πρότασης που δεν θα είναι ανεδαφική. Οι καιροί είναι δύσκολοι.

Πέρα από κόμματα και σχηματισμούς, ας αναλάβουν τις ευθύνες τους αυτοί που θέλουν να λέγονται Εθνικιστές. Ή ακόμα καλύτερα, όσοι από αυτούς θέλουν ακόμα να λέγονται. Βήματα και τρόποι για να διαμορφωθεί στιβαρός εθνικιστικός λόγος υπάρχουν.

Ας σταθούν καποιοι στο ύψος των ευθυνών τους, αν δεν θέλουν να μαζεύουν τίποτα μπουνιές και αυτοί, και μάλιστα σύντομα..

Σε κάθε περίπτωση, ας διώξουμε το σάπιο που πρέπει να φεύγει. Ας κάνουμε ότι μπορούμε να δώσουμε θετική διέξοδο στην οργή και στην αγανάκτηση, ας τους δώσουμε να καταλάβουν ότι εμείς είμαστε το μέλλον. Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε για να κάνουμε πραγματικότητα τις ιδέες μας. Ας φέρουμε τον Εθνικισμό εκεί που πρέπει.

Τάσος Δημητρακόπουλος

πηγη