Γράφει η
Σοφία Βούλτεψη
Κάποιος πρέπει να μας εξηγήσει πώς γίνεται και χρόνια τώρα οι πολιτικοί με την υψηλότερη δημοφιλία να αποδεικνύονται οι πλέον ανεπαρκείς.
Πώς γίνεται δηλαδή αυτοί που εκλέγονται άνετα και μάλιστα σημειώνουν πρωτιές σε εκλογές και σε δημοσκοπήσεις, να σηκώνουν τα χέρια ψηλά όταν αναλαμβάνουν ένα αξίωμα.
Αυτοί που δίνουν τις μεγαλύτερες υποσχέσεις, αυτοί που λένε τα πιο παχιά λόγια, αυτοί που ξεσηκώνουν τα πλήθη, αυτοί που φωνάζουν περισσότερο, φωτογραφίζονται περισσότερο, αγιογραφούνται περισσότερο, δίνουν τις περισσότερες συνεντεύξεις, βρίσκονται συνεχώς στο απυρόβλητο, είναι ακριβώς αυτοί που τα έργα τους είναι αντιστρόφως ανάλογα με τα λόγια τους.
Δεν χρειαζόταν να δοθούν στην δημοσιότητα τα στοιχεία για να πληροφορηθούμε ότι όλα έχουν ακριβύνει – αν και ο αρμόδιος υπουργός μόλις ανέλαβε το πόστο του με τον ανασχηματισμό του Σεπτεμβρίου δήλωσε ότι ξεκινά «μάχη σώμα με σώμα με την ακρίβεια» και λίγο αργότερα δήλωνε πως οι τιμές θα είχαν πέσει μέχρι τα Χριστούγεννα.
Μετά, ο κ. Χρυσοχοΐδης μας είπε πως συμφώνησε να πέσουν οι τιμές από την 1η Ιανουαρίου του 2011 – κι’ όταν αυτό δεν θα συμβεί, θα μας πει πως φταίνε οι αυξήσεις του ΦΠΑ και των τιμολογίων των ΔΕΚΟ. Αυξήσεις που την ίδια στιγμή δικαιολογεί, διότι «το κράτος έχει ανάγκη από έσοδα».
Θα τιμωρηθεί ποτέ η πολιτική μπαρουφολογία; Τον Νοέμβριο του 2008, σε συνέντευξή του στα «Νέα», ο κ. Μ. Χρυσοχοΐδης είχε δηλώσει ότι «το ΠΑΣΟΚ ήταν έτοιμο να προχωρήσει άμεσα στη λήψη πέντε συγκεκριμένων μέτρων ανακούφισης των οικονομικά ασθενεστέρων».
Και ιδού τα μέτρα που έλεγε ότι θα λάβει:
Άμεση ανακούφιση των ελληνικών νοικοκυριών με τον περιορισμό της «κρατικής ακρίβειας» που έχει επιβάλει η ΝΔ στα τιμολόγια της ΔΕΗ και των άλλων ΔΕΚΟ. (Συνέβη το ακριβώς αντίθετο: Και τα τιμολόγια της ΔΕΗ αυξήθηκαν και τα εισιτήρια των μέσων μαζικής μεταφοράς)
Μείωση των τιμών αγαθών και υπηρεσιών πρώτης ανάγκης κατά 8%-10%, δεδομένου ότι υπάρχει ραγδαία αποκλιμάκωση των διεθνών τιμών σε πρώτες ύλες και καύσιμα, που δεν «περνάει» στην ελληνική αγορά. (Και εδώ συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Αντί για μείωση, είχαμε αύξηση)
Εξάλειψη της διαφοράς πληθωρισμού από τον μέσο όρο της ευρωζώνης, μέσα από τη εξυγίανση των αγορών. (Αυτό ας μην το συζητήσουμε καλύτερα)
Ριζική αναδιάρθρωση της Επιτροπής Ανταγωνισμού για καλύτερη εποπτεία της αγοράς με σκοπό τη διασφάλιση του υγιούς ανταγωνισμού. (Έφερε νομοσχέδιο για την Επιτροπή, απλώς και μόνο για να την καταργήσει από ανεξάρτητη Αρχή).
Επιβολή έκτακτου ανώτατου περιθωρίου κέρδους, αυστηρών και υψηλών ποινών και «σπάσιμο εταιριών» όπου εντοπίζεται κατάχρηση αφενός δεσπόζουσας θέσης στην αγορά και αφετέρου οικονομικής εξάρτησης των ασθενέστερων κρίκων της παραγωγικής αλυσίδας. (Κι’ αυτό καλύτερα να μην το συζητήσουμε).
Συνεχίζουμε. Επόμενη συνέντευξη Χρυσοχοΐδη, πάλι στα «Νέα» (3 Αυγούστου 2009): «Έχουμε δεσμευτεί ότι θα προχωρήσουμε σε ριζική αναθεώρηση του φορολογικού συστήματος ώστε αυτό να γίνει πιο δίκαιο αλλά ταυτόχρονα και πιο αποτελεσματικό. Συνεπώς, ναι, όλοι οι πρόσφατοι άδικοι φόροι (σε ΙΧ, καύσιμα, κινητά και ακίνητα) θα καταργηθούν. Άλλωστε συμβάλλουν ελάχιστα στο δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας». Επίσης: «Η μείωση των τιμών είναι βασική μας δέσμευση. Και για να συμβεί αυτό, μια από τις πρώτες προτεραιότητές μας θα είναι το κλείσιμο της τεράστιας ψαλίδας έως και 1.500% που παρατηρείται σήμερα σε πολλά βασικά αγαθά μεταξύ παραγωγού και καταναλωτή, προς όφελος βιομηχανιών, μεταπρατών και μεσαζόντων. Αυτή είναι η πηγή της ακρίβειας. Εκεί πρέπει να χτυπήσουμε».
Επανέρχεται με άλλη συνέντευξη (Πρώτο Θέμα, 13 Σεπτεμβρίου 2009): Τέλος στη ληστεία του εισοδήματος από 5 Οκτωβρίου. Το ΠΑΣΟΚ θα δώσει αυξήσεις μισθών και συντάξεων πάνω από τον πληθωρισμό. (εκπρόσωπος του κόμματος για θέματα Ανάπτυξης).
Και ξανά (Real News, 27 Σεπτεμβρίου 2009): «Σε πολλά προϊόντα ευρείας κατανάλωσης οι τιμές είναι δυνατόν να μειωθούν από 5% ως 10% άμεσα. Το λέω και το πιστεύω. Με πάγωμα των τιμολογίων των ΔΕΚΟ για έναν χρόνο με σκοπό να παταχθεί η κρατική ακρίβεια, με εφαρμογή της ρήτρας καυσίμων στην περίπτωση της ΔΕΗ. Έχουμε πει επίσης ότι ειδικά για τα καύσιμα – εφόσον χρειαστεί – θα μπει πλαφόν, πως θα επαναφέρουμε τον κανόνα της φθηνότερης χώρας στα φάρμακα. Και θα κάνουμε συνεννοήσεις σε κλαδικό επίπεδο, έστω ώστε να υπάρξει μείωση τιμών σε προϊόντα που είναι υπερτιμημένα (συμφωνίες κυρίων)».
Ειδικά για καρτέλ, δεσμεύτηκε για: «Δημιουργία ενός ειδικευμένου δικαστικού σώματος, ένα Ειδικό Εφετείο για Προσφυγές Υποθέσεων Ανταγωνισμού που θα εξετάζει προσφυγές κατά αποφάσεων που εξέδωσε η Επιτροπή Ανταγωνισμού. Και μια ξεχωριστή Αντιμονοπωλιακή Αρχή με ειδική αποστολή τη γενική εποπτεία της κατάστασης που επικρατεί στο θέμα των καρτέλ, στα πρότυπα της Τράπεζας της Ελλάδος».
Την ίδια μέρα, έλεγε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία: «Δεν πρόκειται να μπει κανένας νέος φόρος στις επιχειρήσεις και στα φυσικά πρόσωπα. Ούτε ένα ευρώ»! Παράλληλα, υπογράμμιζε: «Αν το πρώτο εξάμηνο δεν δώσουμε δείγμα ανατροπών, τότε μέσα σ’ ένα χρόνο από σήμερα θα είμαστε σε αποδρομή. Ή θα πετύχουμε ή θα φύγουμε. Και δεν θέλουμε να φύγουμε, γιατί τότε θα κινδυνεύσει και η παράταξή μας».
Όλα όσα περιγράφουμε σήμερα, συμβαίνουν όχι μέσα στο πρώτο εξάμηνο, αλλά στην εκπνοή του δεκαπεντάμηνου.
Διερωτάται κανείς: Στηρίζονται κάπου όταν τα λένε όλα αυτά, ενώ γνωρίζουν πως δεν θα τα πραγματοποιήσουν; Προφανώς. Και κυρίως στο γεγονός ότι γνωρίζουν πως σ’ αυτήν την χώρα ουδέποτε κρίθηκε πολιτικός από τα έργα του και ουδέποτε συνδέθηκε η επιτυχία ή η αποτυχία στην πολιτική με το πολιτικό αποτέλεσμα.
Ουδείς κρίνεται από το έργο του. Και επομένως μην παραξενευτούμε αν στο επόμενο γκάλοπ δημοφιλίας τις πρώτες θέσεις θα καταλάβουν και πάλι οι πιο άχρηστοι…
Greek National Pride 
Το διαδύκτιο βοά από άρθρα έγκυρων επιστημόνων που οι μεγαλοεκδότες και καναλάρχες αρνούνται να συμπεριλάβουν στις σκοτεινές εκδόσεις τους. Η πολιτική σκοπιμότητα για τις επιλογές της ΝΔ σε αυτόν τον τομέα μόνο ερωτηματικά αφήνει.
Επιβεβαιώνει κάθε συνομωσιολογία και δημιουργεί περεταίρω παθογένειες από τους αποκλεισμούς της μερίδας εκείνης της επιστημονικής κοινότητας που διακαώς επιθυμεί να προτείνει λύσεις επί παντός επιστητού στο πολιτικοκοινωνικό γίγνεσθαι.
Η προστασία μιάς συγκεκριμένης νομεκλατούρας διαπλεκόμενων με την εξουσία σε όλο της το μεγαλείο.
http://olympia.gr/2010/12/29/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%BF%CE%BA-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AE/
Το να τυφλωθούν οι πολίτες το θεωρώ λογικό. Το να τυφλωθούν οι πολιτικοί το θεωρώ ανήθικο και όχι παράλογο.
Τίθεται μέγα θέμα με τη διάρκεια που έχει η συνέναιση των βουλευτών σε αυτό το κατάπτυστο τοκογλυφικό συμβόλαιο που ψήφισαν – συνυπέγραψαν.
Ας υποθέσουμε, όπως ασκόπως δικαιολογήθηκαν, ότι δεν το είχαν διαβάσει. Τώρα όμως που βλέπουν τα εφαρμοσμένα τι κάνουν; τι εξαρτήσεις έχουν και δεν μπορούν να αντιδράσουν;
Το ζήτημα λοιπόν είναι βαθιά ηθικό και όχι επιφανειακά πολιτικό.
Η ωφελιμιστική τους αρχή, συνυφασμένη στην καθημερινή πρακτική έγινε πλέον βίωμα που τύφλωσε τους αιρετούς εκπροσώπους μας και δεν του αφήνει να δουν τα αποτελέσματα των επιλογών τους.
Η θεωρητική δικαιολόγηση της πράξης δυσκολεύεται να ανιχνεύσει τις επιμέρους σκοπιμότητες της διαρκούς αυτής βουλευτικής συνέναισης και μοιραία προσκρούει σε όποια σενάρια συνομωσιολογίας.
Θα επισημάνω δύο επί μέρους διαισθητικά διακριτικά στοιχεία στην προσπάθεια κατανόησης της βουλευτικής συνέναισης.
Το πρώτο που θα αναφέρεται στην ηθική διάκριση ανάμεσσα στο τι πράττουν και στο τι αφήνουν να συμβεί και το δεύτερο αφορά τη διάκριση ανάμεσα στο τι αποσκοπούν από μια πράξη και στο τι αναμένουν ως αποτέλεσμα των πεπραγμένων.
Η ηθική συνάφεια των δυο διακρίσεων είναι αδύνατο να διατηρηθεί και δεν υπάρχει πλαίσιο ηθικής δικαιολόγησης.
Οι ηθικές κρίσεις που πρέπει να γίνουν λοιπόν θα πρέπει να κινηθούν ανάμεσσα στις πράξεις και στις παραλήψεις, απ’ όπου εξαρτώνται η αδιαφορία ή η σκοπιμότητα των εμπλεκομένων.
Τα οφέλη που ενδεχομένως έχουν προσφερθεί για την απόσπαση της συνέναισης δεν δικαιολογούν σε καμμιά περίπτωση τις αθέμιτες πρακτικές για την υλοποίηση της.
Η διάκριση ανάμεσα στο «πράττω» και στο «αφήνω να συμβεί» προβάλει στην περίπτωση που κάποιος υποχρεώνεται να θυσιαστεί, για να μην βλάψει κάποιον άλλο και από την άλλη, ότι δρα προληπτικά στο κακό, όταν δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Στην πραγματικότητα, η διαφορά ανάμεσα στη πράξη και την παράλειψη είναι άσχετη σε κάθε συμβάν. Η διαφορά συνίσταται, στο, ότι σε περίπτωση που αφήνουμε να εξελιχθεί μια σειρά γεγονότων, η συμμετοχή μας δεν είναι έμμεση αλλά άμεση. Όταν ο δρων (βουλευτής) δεν εμποδίζει την εξέλιξη μιας κατάστασης, της επιτρέπει να εξελιχτεί. Στην περίπτωση αυτή, από την πλευρά του δρώντος, ο ηθικός χαρακτήρας της πράξης διαμορφώνεται μέσα από ένα πλέγμα αιτιών, καθώς ο δρων ή εγκαινιάζει μια ακολουθία συμβάντων ή απλώς δεν μεσολαβεί να την σταματήσει.
Θεωρώ λοιπόν πολιτικά και κοινωνικά ανήθικους τους βουλευτές εκείνους που ανάμεσσα στη πράξη – συνέναιση και στην άρνηση – απόριψη προτίμησαν εθελοτυφλώντας να σταθούν σε πλαίσια ατομικού ωφελιμισμού.
Το όφελος ή η βλάβη που προξενήθηκε από την πράξη τους είναι κεντρικής σημασίας, και θα κριθεί από το λαό και την ιστορία, όχι ως ανεξάρτητο από την ηθική.
Κάλλης Κων/νος
Ιστορικός