ΜΑΝΟΣ ΤΣΑΛΔΑΡΗΣ

Υπήρξε κυβερνήτης του αντιτορπιλικού «Κουντουριώτης», που το 1978 ήταν η ναυαρχίδα του Στόλου. Σήμερα βρίσκεται στη… γέφυρα του προσωπικού ραδιοφωνικού σταθμού «Ναυτίλος-Radio» και αυτό που θέλει είναι η μουσική του να έχει ακροατές από τη μεγάλη ναυτική οικογένεια στην οποία νιώθει πάντα ότι ανήκει.

Πρόκειται για τον απόστρατο αρχιπλοίαρχο του Πολεμικού Ναυτικού Αναστάσιο Λιονάκη, ο οποίος, αν και διανύει το 76ο έτος της ηλικίας του, αρνείται να γεράσει, κάνει όνειρα και εξακολουθεί να παραδίδει στις νεότερες γενιές, με τη ζωτικότητα και την πίστη του, μαθήματα ζωής.

«Και τώρα νεότατος αισθάνομαι. Παρόλο το βάρος που έχω στην πλάτη μου, αισθάνομαι σαν έφηβος. Μην πανικοβάλλεστε με αυτά. Σημασία έχει πώς αισθάνεσαι και τι ενδιαφέροντα έχεις στη ζωή σου. Γιατί εάν δεν έχεις χόμπι και ενδιαφέροντα είσαι τελειωμένος», μας λέει καθώς κάθεται μπροστά στα… μηχανήματα του διαδικτυακού ραδιοσταθμού του (ένα pc και ένα laptop), στο διαμέρισμά του κοντά στο «Κάραβελ». «Τα ίδια σχεδόν, αλλά λίγο καλύτερα, βρίσκονται και στα Χανιά, από όπου παίζει ο σταθμός όταν δεν είμαστε εδώ», μας εξηγεί, ερμηνεύοντας πιθανώς πως ο θαυμασμός στο βλέμμα μας προκλήθηκε από τα «μηχανήματα» του σταθμού και όχι από τον ίδιο, αφού, μετριόφρων όπως είναι, δεν πιστεύει ότι έχει κάνει κάτι σπουδαίο.

Το «Ναυτίλος-Radio» «καθελκύστηκε» τα Χριστούγεννα του 2008 και ήδη μετρά δυο χρόνια «ταξίδια» στον περίεργο κόσμο των ακροατών των ραδιοφωνικών σταθμών που υπάρχουν στο Ίντερνετ.

«Η μουσική μέσω του διαδικτύου ακούγεται από ανθρώπους που έχουν μια καλώς εννοούμενη βίδα», μας λέει και συνεχίζει: «Είναι άνθρωποι που καθημερινά περιπλανιούνται στο Ίντερνετ, μπαινοβγαίνουν στα ραδιόφωνα και παρακολουθούν τελικά εκείνα που τους κινούν το ενδιαφέρον και ταιριάζει με τα γούστα τους.

Είναι άνθρωποι που συνήθως βρίσκονται στην εργασία τους, στις διάφορες εταιρείες που δουλεύουν. Είναι δηλαδή δύσκολο κοινό, με απαιτήσεις. Γι’ αυτό το λόγο κι εγώ βάζω κάτι που δεν υπάρχει. Θα ήμουν αφελής εξάλλου.

Βάζω μεσογειακή δισκογραφία, που είναι η βάση του προγράμματος, έντεχνη ελληνική μουσική, επιλεγμένη ιταλική, την οποία γνωρίζω καλύτερα από οποιονδήποτε στην Ελλάδα, όσους δίσκους μπόρεσα να βγάλω από τη γαλλική δισκογραφία, την ισπανική δισκογραφία –που είναι πάρα πολύ καλή και δεν τη γνωρίζουμε καλά εδώ στην Ελλάδα– και την Πορτογαλική.

Ακολουθούν λάτιν από τη Νότια Αμερική, oldies και επιτυχίες αγγλοσαξονικής δισκογραφίας όλων των εποχών.

Στο χρόνο, εξάλλου, που πέρασε ο “Ναυτίλος-Radio”, εκτός από την Ελλάδα, ακούστηκε περισσότερο και με σειρά κατάταξης σε Αμερική (ΗΠΑ), Καναδά, Βραζιλία, Μεξικό, Ολλανδία, Γερμανία, Βουλγαρία, Τουρκία, Ισραήλ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, για να ακολουθήσουν οι Χιλή, Ισημερινός, Φινλανδία, Αγγλία, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Ελβετία, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Ρουμανία, Σερβία, Αυστρία, Λετονία, Ρωσία, Ινδία, Ιαπωνία. Οι δίσκοι είναι αναρίθμητοι.

Ό,τι υπάρχει στην ιταλική δισκογραφία από τη δεκαετία του ’50 και πέρα –ίσως και παλαιότερα– είναι μέσα στη δισκοθήκη μου. Από αυτούς έχω επιλέξει πάνω 10.000 τραγούδια ενώ ανά διαστήματα ανανεώνω τη λίστα», προσθέτει καθώς εμείς χαιρόμαστε το βλέμμα του που λάμπει, παρόλο που έχει ξοδέψει πάνω από 15.000 ευρώ, χρήματα δηλαδή που δεν πρόκειται να πάρει ποτέ πίσω καθώς ο σταθμός υπάρχει από το μεράκι του, δεν είναι κερδοσκοπικός και δεν έχει διαφημίσεις.

Μέλος της ναυτικής οικογένειας

Θέλω να μεταδώσω την αγάπη για τη μουσική που ανακάλυψα στο πέρασμα του χρόνου. Να μάθουν και οι νεότεροι μουσικές που δεν ακούγονται συχνά.

Νομίζω ότι είναι σημαντικό για αυτούς που έχουν κολλήσει στην αγγλοσαξονική δισκογραφία να μάθουν κάτι αξιόλογο από το παρελθόν», υπογραμμίζει και ολοκληρώνει λέγοντάς μας ότι επιθυμεί το ακροατήριό του να προέρχεται κυρίως από τη μεγάλη ναυτική μας οικογένεια στην οποία θεωρεί πάντα ότι ανήκει. Κάτι που εξηγεί γιατί η γνωστοποίηση του σταθμού του περιορίστηκε στις ιστοσελίδες της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Ναυτικού (ΕΑΑΝ) και του Συνδέσμου Αποφοίτων της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων (ΣΑ/ΣΝΔ).

Η μεγάλη του αγάπη είναι, όπως μας εξήγησε, η αρχιτεκτονική και γι’ αυτό όταν αποστρατεύτηκε σπούδασε αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων. Εκείνη όμως που τον κέρδισε τελικά ήταν αυτή της μουσικής, η οποία και τον έφερε το 1991 να γνωρίσει τον τότε σύμβουλο του ΑΝΤ1 και μεγάλο μουσικοσυνθέτη Μίμη Πλέσσα με τον οποίο έκανε και εκπομπές στο ραδιόφωνο, ενώ ο τελευταίος τον είχε και ως σύμβουλο στην ιταλική δισκογραφία. Αυτή εξάλλου τον ώθησε να φτιάξει και το ραδιοσταθμό που αναμεταδίδει τόσο από τα Χανιά –στα οποία επανήλθε όταν η 24χρονη σήμερα κόρη του πέρασε στην Αρχιτεκτονική– όσο και από την Αθήνα.

πηγη