Του Φάνη Κυριόπουλου – Είναι φανερό, πλέον, ότι παρόλα τα μέτρα της κυβέρνησης που «έπνιξαν» το λαό, στην πραγματικότητα τίποτα δεν δείχνει να έχει αλλάξει και στην ουσία τίποτα δεν βελτίωσε την οικονομική κατάσταση της χώρας ενώ τα μοναδικά χρήματα που «προστέθηκαν» στον κρατικό κορβανά είναι αυτά της περαίωσης. Ακόμα και αυτό, όμως, δεν έχει καμία σημασία αφού η «ιστορία» βρίσκεται αλλού.

Το μνημόνιο αλλά και η παρουσία της «τρόικας» στην Ελλάδα είναι η αρχή ενός καλοστημένου σχεδίου, για ν’ αντιμετωπιστεί η παγκόσμια χρεοκοπία και να ωφεληθούν τα τρωκτικά που βρίσκονται «πίσω» από τις τράπεζες και όχι μόνο… Χρεοκοπημένη είναι η Αμερική και ο Καναδάς. Χρεοκοπημένη είναι η Ευρώπη αλλά και η Ιαπωνία. Μεγάλες δυνάμεις, αλλά στα όρια της πτώχευσης, όσο και αν θέλουν επιμελώς να το κρύψουν.

 

Η παρουσία του ΔΝΤ οφείλεται ακριβώς σε αυτό, αφού η Ευρώπη είναι αδύναμη να αντιμετωπίσει τις οικονομικές κρίσεις του παρόντος και του μέλλοντος, κάτι που ούτε καν είχαν προβλέψει οι ηγέτες της ΕΕ όταν συνέτασσαν και κύρωναν την Συνθήκη της Λισαβόνας. Γεγονός το οποίο  παραδέχθηκαν και οι ίδιοι στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής.

Το ΔΝΤ, λοιπόν, εγκαθίσταται για τα καλά στην γηραιά ήπειρο, καθώς ο Μόνιμος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης που αποφασίσθηκε τοποθετεί το Ταμείο σε περίοπτη θέση με συμμετοχή στις αποφάσεις. Ο τρίτος παγκόσμιος-οικονομικός αυτή τη φορά- «πόλεμος» έχει ξεκινήσει…

Από την άλλη, Γαλλία και Γερμανία – ως σύγχρονοι «εφιάλτες» – έχουν βάλει σκοπό να «αναστηθούν» στις «πλάτες» κάποιων ασθενέστερων ευρωπαϊκών κρατών και να έχουν μερίδιο στα «λάφυρα» του πολέμου…

Το ότι αυτή η «ιστορία» ξεκίνησε από την Ελλάδα, με το μικρότερο συνολικό χρέος μεταξύ 11 χωρών σύμφωνα με το ΑΕΠ, μεταξύ αυτών Γερμανία, Ισπανία, ΗΠΑ, Καναδάς, Ιαπωνία κτλ, δεν είναι τυχαίο.

Για να επιτευχθεί η «κατοχή» της Ευρώπης πρέπει να «κατακτηθούν» πρώτα οι Έλληνες, ένας λαός ατίθασος και επαναστάτης, κάτι που όλοι γνωρίζουν και φοβούνται την «αντίστασή» του… Με τους Έλληνες «υποταγμένους» η Ευρώπη γίνεται ευκολότερη «λεία» στα «όρνια» που μύρισαν «πτώμα» και θέλουν να το ξεσκίσουν…

Η Αργεντινή ήταν το πρώτο πείραμα σε επίπεδο «τρίτου κόσμου» ή μάλλον αναπτυσσόμενης οικονομίας. Ήταν ο μπούσουλας που θα ακολουθούνταν και στην υπόλοιπη λατινική Αμερική, που σαν υπαρκτή αλλά και εν δυνάμει τεράστια αγορά, είναι άκρως σημαντική για τα παγκόσμια οικονομικά συμφέροντα. Τα όποια μαθήματα ήταν να παρθούν από τη περίπτωσή της πάρθηκαν και λήφθηκαν υπ όψιν. Τη σούπα λίγο τη χάλασε ο αστάθμητος παράγοντας Nestor Kirchner, αλλά και πάλι τα συμπεράσματα ήταν χρήσιμα.

Επόμενος σταθμός η Ευρώπη, και πιο συγκεκριμένα η ΕΕ και η νομισματική της ένωση. Και τι πιο εύκολο από το να χρησιμοποιηθεί ως δοκιμαστικός σωλήνας η Ελλαδίτσα μας με όλα τα καλά και τα κακά της. Και αφού μας τάισαν με επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις, δάνεια, κλπ. και αφού χορτάσαμε στα Καγιέν, στα ευρωκύπελλα, στις φαντεζί Ολυμπιάδες, και πάει λέγοντας… αφού κιοτέψαμε δηλαδή, μας ρίχνουν τη μεγάλη κατραπακιά για να δούνε πως θα αντιδράσουμε, και έτσι να ξέρουν πως θα χειριστούν τα επόμενα θύματα – χώρες…

Για αυτό και η ιρλανδική διάσωση είχε κάποιες διαφορές από τη δική μας, ενώ για τις μελλοντικές διασώσεις εφευρέθηκε ένας νέος μηχανισμός. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, τόσο τα Ίμια, όσο και τα Δεκεμβριανά του 2008, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο θυμικό μας, αλλά και στις «αντιδράσεις» μας ως λαός.

Είμαστε δηλαδή ένα πειραματόζωο. Και το πείραμα συνεχίζεται. Αφού μας φτάσουν στον απόλυτο βαθμό εξαθλίωσης, όπου ο μισθός των 540 ευρώ θα είναι όνειρο απατηλό για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, αφού επανέλθουμε σε τριτοκοσμικές καταστάσεις διαβίωσης, όπου για να πάρεις ένα video player θα πρέπει να πουλήσεις χωράφι, τότε και μόνο τότε θα μας προσφέρουν τη λύση της σωτηρίας από όλα τα δεινά μας. Τη συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Αιγαίου, και δεν βαριέσαι βρε αδελφέ, αν είναι να ζούμε μπέικα, και να ξαναρχίσουμε τα τσιφτετέλια, δεν πα να δώσουμε και λίγη Ελλάδα στους γείτονες; Σιγά τα ωά. Πέτρες είναι στο κάτω – κάτω. Έχουμε πολλές. Ας τις ανταλλάξουμε με  πετροδολάρια και ποιος μας πιάνει!

Πάντως, όπως η Τουρκία βρήκε τον Ερντογάν της, και σήμερα (μέσα σε 10 χρόνια) θεωρείται από όλους σχεδόν, ως ο πλέον σημαντικός παράγοντας της περιοχής, όπως η Ρωσία βρήκε τον Πούτιν, που με καίριες κινήσεις την επαναφέρει στο παιχνίδι ως παίκτη και όχι ως θεατή, έτσι και εμείς θα πρέπει να ρίξουμε το βάρος μας, όχι σε κανέναν αντάρτη με φισεκλίκια σταυρωτά, άλλωστε η εποχή δεν ενδείκνυται για κάτι τέτοιο, αλλά στον δικό μας «άνθρωπο». Ποιος είναι αυτός; Εμείς πρέπει να τον ανακαλύψουμε…

Το Μνημόνιο

Όσο πλησιάζουμε στην οριστική(;) αναδιάρθρωση του χρέους, με ελεγχόμενη πτώχευση, κούρεμα ομολόγων, επιμήκυνση και όποιο άλλο σενάριο «μαγειρεύουν» ξένοι και κυβέρνηση τόσο αποδεικνύεται η αδιέξοδη πολιτική του τελευταίου έτους. Απλά φτώχυνε περισσότερο ο ελληνικός λαός για να φτάσουμε και πάλι στην πτώχευση και της χώρας. Φοβούμε, δε, μήπως μετά από ένα – δύο χρόνια υπάρξει και άλλο… μνημόνιο…

Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό ολοένα και δυναμώνουν οι φωνές όσων λένε εδώ και μήνες ότι η κυβέρνηση έχασε την ευκαιρία να διαπραγματευτεί δυναμικά και χωρίς φόβο το χρέος της χώρας. Έχασε την ευκαιρία να πάει σε μνημόνιο τον Μάιο αλλά με όρους πολύ καλύτερους για το λαό απ’ αυτούς που εφαρμόζονται σήμερα. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως έχασε την ευκαιρία διότι δεν είχε τα κότσια που χρειάζονται…

Το ερώτημα είναι, όμως, άλλο: Γιατί η Ελλάδα δεν δανείστηκε από την Κίνα – που προσφέρθηκε να βοηθήσει – τον Δεκέμβριο του 2009, με 1% και δανείστηκε, το ίδιο διάστημα, από την Γερμανία με 7%;

Άλλωστε, μόλις προχθές, μάθαμε πως «χείρα» βοηθείας προς την Ισπανία έτεινε η Κίνα, προκειμένου να καταφέρει η χώρα να εξέλθει από την οικονομική κρίση και για τον λόγο αυτό πήγε στην Μαδρίτη για τριήμερη επίσκεψη ο αντιπρόεδρος της κινεζικής κυβέρνησης Λι Κετσιάνγκ που θα έχει συνομιλίες με τον ισπανό πρωθυπουργό Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο και την υπουργό Οικονομικών Ελένα Σαλγάδο…

Η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύθηκε τίποτε όταν υπέγραψε… το Μνημόνιο

…Ακόμα και έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, η αντιμετώπιση του προβλήματος ήταν απλή, αλλά γιατί οι κυβερνώντες να χαλάσουν το χατίρι των «αρπακτικών» της γηραιάς Ηπείρου; Και εξηγούμαι:

Η Ελλάδα είναι γεμάτη ομόλογα που λήγουν κάθε χρόνο και την κρίσιμη τριετία 2013-2015 θα πρέπει να βρει πάνω από 70 δις για να εξοφλήσει όσους έχουν στα χέρια τους αυτά τα ομόλογα. Ποιοι είναι αυτοί που έχουν αγοράσει ομόλογα; Μα στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι οι ευρωπαϊκές τράπεζες, η ΕΚΤ και οι ελληνικές τράπεζες.

Οι ευρωπαϊκές τράπεζες που είναι «φορτωμένες» με ελληνικά ομόλογα δεν αντέχουν μια χρεοκοπία της Ελλάδας. Θα τολμούσαν τότε να χρεοκοπήσουν την Ελλάδα;

Μ’ αυτές λοιπόν θα μπορούσε να διαπραγματευτεί η κυβέρνηση αλλά φοβήθηκε, όπως όλα δείχνουν, μη χάσουν οι τραπεζίτες την κότα με τα χρυσά αυγά που λέγεται Ελλάδα.

Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι αν η χώρα μας χρεοκοπήσει, δηλώσει στάση πληρωμών και αδυναμία εξόφλησης των ομολόγων που έχει εκδώσει όλα αυτά τα χρόνια, τότε θα προκαλέσει τέτοια κρίση στην Ευρώπη που δεν θα έχει προηγούμενο. Η Γερμανία και η Γαλλία, μέσω των τραπεζών τους, έχουν στα χέρια τους μεγάλο μέρος του χρέους της Ελλάδας και αν αυτή χρεοκοπήσει τότε θα χτυπήσουν κόκκινο οι ισολογισμοί.

Φανταστείτε μια χώρα να καταρρέει και οι δανειστές της να τρέμουν ότι θα χάσουν απίστευτα δισεκατομμύρια ευρώ. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα όπου πολλές τράπεζες έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και φοβούνται μην καταρρεύσουν σε περίπτωση χρεοκοπίας ή κουρέματος…

Όλοι αυτοί λοιπόν είναι τα μεγάλα αφεντικά του ελληνικού χρέους και όπως φαίνεται όλοι αυτοί επέβαλαν το Μνημόνιο ώστε και να μη χάσουν τα δανεικά τους και να έχουν μια χώρα σε ομηρία. Οι τραπεζίτες κατάφεραν να δημιουργήσουν τους μηχανισμούς στήριξης και να δώσουν νέα δάνεια στην Ελλάδα διότι μια κατάρρευσή της δεν τους συμφέρει καθόλου.

Και η ελληνική κυβέρνηση, που δεν είναι ανίκανη, όπως κάποιοι καταγγέλλουν, σκοπίμως και με πλήρη συνείδηση του τι έκανε, προχώρησε στο Μνημόνιο κι ότι αυτό έφερε. Προκειμένου να μη θιγούν οι τσέπες των τραπεζιτών είπαν να βάλουν χέρι στις τσέπες των μισθωτών. Έτσι γράφτηκε η ιστορία και δυστυχώς έτσι πάει να ξαναγραφτεί. Να πάρει η Ελλάδα το 2013 άλλο ένα δάνειο, να πληρώνει τους τραπεζίτες που έχουν τα ομόλογα που λήγουν και η χώρα να είναι σε διαρκές αδιέξοδο.

Η κυβέρνηση απώλεσε τη δυνατότητα που είχε να κάνει το μειονέκτημά της πλεονέκτημα. Άφησε να περάσει ο καιρός για να φτάσει εκεί που από την αρχή έβλεπε ότι πάει, δηλαδή στην ελεγχόμενη χρεοκοπία. Ακόμη και το σχέδιο Παπαδήμου για αναδιαπραγμάτευση χωρίς να γίνει κούρεμα των ομολόγων εξυπηρετεί τους τραπεζίτες.

Ποιος είναι, όμως, ο ρόλος του Παπαδήμου, του Προβόπουλου και του Παπακωνσταντίνου; Οι ίδιοι, είναι όργανα των αγορών και των τραπεζών;

Αξίζει να σημειώσουμε εδώ, ότι πρόσφατα, η Κίνα, η δεύτερη σε μέγεθος οικονομία στον κόσμο η οποία διαθέτει μάλιστα τα μεγαλύτερα συναλλαγματικά αποθέματα, δήλωσε έτοιμη να βοηθήσει τις περισσότερο εκτεθειμένες στην κρίση δημοσιονομικού χρέους ευρωπαϊκές οικονομίες.

Εκφράζοντας τη «μεγάλη ανησυχία» της για την ικανότητα των Ευρωπαίων να αντιμετωπίσουν την κρίση χρέους, η Κίνα ανακοίνωσε τον προηγούμενο μήνα ότι είναι έτοιμη να επενδύσει τα συναλλαγματικά της αποθέματα στην ΕΕ.

Δεσμεύθηκε παράλληλα για την αγορά κρατικών ομολόγων της Ελλάδας και της Πορτογαλίας, χωρίς να διευκρινίσει το μέγεθος αυτών των επενδύσεων.

Σημειώνεται ότι τα συναλλαγματικά αποθέματα της Κίνας ανέρχονταν στο τέλος Σεπτεμβρίου σε 2.648 δισ. δολάρια.

Ακόμα και τώρα η κυβέρνηση προλαβαίνει… Ιδού η Ρόδος, λοιπόν…

πηγη