του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη*

Η εξωτερική μας πολιτική εδώ και χρόνια είναι σουρρεαλιστική. Βασίζεται σε νεφελώματα τα οποία έχουν ως προϋποθέσεις άλλα νεφελώματα, όπως την παγκόσμια αδερφοσύνη και το ότι συνορεύουμε με το Λουξεμβούργο και την Δανία. Η παγκόσμια αδερφοσύνη, δυστυχώς δεν υπάρχει και χλωμό το βλέπω να ‘ρθει.

Συνορεύουμε δε με την Τουρκία, η οποία, παρά τις εμβριθείς αναλύσεις του «Βήματος» ή της «Καθημερινής», δεν είναι ένα μεγάλο Βέλγιο, που έκανε περιτομή.

Όταν βλέπετε σε αναλύσεις εξωτερικής πολιτικής ηθικοπλαστικούς και συναισθηματικούς όρους, να είσαστε καχύποπτοι.

Όταν ακούτε ότι η Τουρκία αίφνης μας αγάπησε, και θέλει το καλό μας, διπλοκλειδώστε και κοιτάξτε καλά από τις γρίλιες τι θα ‘ρθει.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να φέρουμε την συζήτηση για την εξωτερική πολιτική και την ασφάλεια της Ελλάδας στο πεδίο του ρεαλισμού. Και πρώτ’ απ’ όλα, πριν διαβάσουμε Ιστορία, να δούμε το χάρτη.

Ας απαντήσουμε πρώτα στο ερώτημα αν υπάρχει τουρκική απειλή.

Τα υλικά γεφυροποιϊας που πήρε πρόσφατα η Τουρκία και της είναι χρήσιμα στον Έβρο, τι τα θέλει;

Τι σκοπούς έχει η συνεχής και παράνομη αποσχιστική δράση του τουρκικού Προξενείου στην Κομοτηνή;

Για ποιον λόγο εξακολουθεί να ισχύει η πιο επίσημη απειλή κράτους προς κράτος, το casus belli;

Για ποιον λόγο η Τουρκίας δημιουργεί στρατιά μεταγωγικών ελικοπτέρων που της επιτρέπει την σε λίγα λεπτά μεταφορά μεγάλων σχηματισμών σε ελληνικά νησιά;

Για ποιον λόγο το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας στην Άγκυρα, στην Ερυθρά του Βίβλο, , επιβεβαίωσε πρόσφατα, ως πάγιο στόχο, την παρεμπόδιση της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα; Βάσει της Βίβλου αυτής, που καμμία απόφαση άλλου κρατικού οργάνου δεν μπορεί ν’ αλλάξει, συντάσσονται όλα τα σχέδια των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Εναντίον μας.

Για ποιον λόγο η τουρκινή Π.Αεροπρία εξακολουθεί κλιμακούμενα να παραβιάζει τον Ελληνικό Εναέριο Χώρο και να κάνει ακόμη κι υπερπτήσεις σε χαμηλό ύψος πάνω από νησιά μας; Γιατί το Πολεμικό Ναυτικό των Τούρκων σε λίγο θα κάνει περατζάδες ακόμη και μπρος στον «Δουράμπεη»;

Γιατί η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία; Γιατί δεν συνεργάστηκε ποτέ για την διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων του ’74, το Κυλώνειο Άγος της κολοβής δημοκρατίας μας; Τους έστειλε η Πατρίδα στη μάχη κι ύστερα τους έγραψε το γκουβέρνο εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Γονείς κι αδέρφια γέρασαν και πέθαναν με τον καημό των παληκαριών τους, κι όλοι αυτοί οι ιεροφάντες του ενδοτισμού, δεν κατάφεραν τ’ αδέρφια μας, οι Τούρκοι, σε ένδειξη στοιχειώδους ανθρωπισμού, να πουν σ’ έστω μια μάνα «να, εδώ, κυρά, είναι θαμμένος ο γιος σου, παρ΄τον να τον θάψεις, να ’χεις κάπου να κλάψεις». Ούτε αυτό. Μόνο το DNA, ξεκαθάρισε τις τύχες κάποιων αλλά έρευνα στην ίδια την Τουρκία δεν έγινε ποτέ, δεν το επέτρεψε κι ας ξέρουμε, ας υπάρχουν στοιχεία, πως πολλοί μεταφέρθηκαν π.χ. στα Άδανα.

Γιατί ο Νταβούτογλου γράφει όλα αυτά τα μεγαλεπήβολα κι αρκούντως επεκτατικά στην Βίβλο του Νεοοθωμανισμού που συνέγραψε; Είναι στρατηγικά παίγνια ή η πολιτική που σταδιακά ήδη υλοποιεί ο Ερντογάν;

Γιατί η Άγκυρα μισθώνει ναύσταθμο στην Αυλώνα, γιατί συνάπτει στρατιωτικές συμφωνίες με τους πάντες γύρω μας;

Αν όλα αυτά καταδεικνύουν ότι απειλή δεν υπάρχει, ότι οι Τούρκοι είναι φίλοι μας και θέλουν το καλό μας, πάω πάσο. Ας διαλύσουμε το Στρατό μας, ας γίνουμε Κόστα Ρίκα, μαλτέζοι των Βαλκανίων.

Αν όμως όλα αυτά δείχνουν ότι ο γείτονας έχει κακό στο νου του κι απεργάζεται σχέδια σε βάρος της εδαφικής μας ακεραιότητας και του Λαού μας, τότε, πρέπει να κάνουμε άλλα πράγματα.

Όλοι οι ηγέτες της Ελλάδας στο παρελθόν, δημοκρατικοί, ολοκληρωτικοί, δεξιοί ή κεντρώοι, για κάποιους λόγους προσπαθούσαν πάντοτε να έχουμε ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, φυλούσαν τα σύνορα, κι αναζητούσαν συμμαχίες.

Οι Τούρκοι, δεν την κρύβουν την απειλή. Την περιγράφουν, την αναλύουν, την φωνάζουν με τις καθημερινές πράξεις τους.

Θα κλείσουμε τα μάτια και τ’ αυτιά μας, θα προσποιηθούμε ότι δεν τρέχει κάστανο, ότι η πραγματικότητα δεν υπάρχει;

Ποιός από εσάς θέλει να ακυρώσουμε τα αποτελέσματα της Ελληνικής Επανάστασης; Ας το πει. Όχι περισπούδαστες αναλύσεις του δίφραγκου.

Ας το πει, όποιος θέλει, στα ίσια όμως, με βάση την αληθινή Τουρκία κι όχι αυτό που μας «πουλάνε» οι σκυφτοί αναλυτές του τύπου «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω» κι ολοκληρωτικός φασιστοειδής ενδοτισμός καθ’ εκάστην.

Όχι με περίχυμα αγάπες, προοδευτιλίκια και «αντιεθνικισμό». Γιατί ξέρετε η μόδα αυτή είναι τώρα, τα σομόν και ο νεοραγιαδισμός, που είναι η προϋπόθεση του νεοοθωμανισμού.

Είναι άλλη μια σουρεαλιστική ατραξιόν του δημοσίου βίου. Παλιά, άμα αβάνταρες τα συμφέροντα ξένης ιμπεριαλιστικής δύναμης, αν κήρυττες την υποταγή και τον ενδοτισμό, θα σε θεωρούσαν εξωνημένο, ακροδεξιό, αντιδραστικό τομάρι.

Σήμερα αυτοθεωρείσαι «αντιεθνικιστής», της βαριάς προόδου κι αρθρογραφείς με διευθυντή ομογάλακτο, που π.χ. κάνει τον μεσάζοντα στην ανακύκλωση,  και μαζί συκοφαντείτε κάθε ρεαλιστική πατριωτική φωνή. Σήμερα οι γερμανοτσολιάδες θα θεωρούνταν «προοδευτικοί ρεαλιστές». Το υστερικό παραμύθι είναι «μα τι θέλετε, θέλετε πόλεμο;».

Γιατί τα καλόπαιδα αυτά βάζουν το ψευτοδίλημμα, επώδυνος συμβιβασμός ή πόλεμος. Η αποτροπή δεν «παίζει», γιατί δεν βολεύει. Άλλωστε, οι οδηγίες στο manual που έχουν, άλλα λένε, γκέγκε;

Αν θέλουμε να φυλάξουμε το σπίτι μας, την οικογένεια μας, την τιμή μας και την Ελευθερία μας, πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να ξεμπερδεύουμε με τον σουρεαλιστικό φασισμό της «πολιτικής ορθότητας», που τοποθετεί την Ελλάδα στον χάρτη δίπλα στην Φλάνδρα και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις στα πεδία του πλατωνικού έρωτος.

Το Κόμμα του Πολέμου είναι όλοι αυτοί που εκπέμπουν το μήνυμα της αδυναμίας. Γιατί αν εκπέμπεις αδυναμία, ο αντίπαλος γίνεται πιο επιθετικός, μυρίζει τον φόβο σου κι είναι πιο πιθανό να μπει στον πειρασμό να σου ριχτεί. Δείτε την φύση, διαβάστε Ιστορία.

Όχι τα Μίκυ Μάους της γνωστής κυρίας, αληθινή Ιστορία.

Όποιος έχει διαβάσει τον μεγάλο Θουκυδίδη και τον σπουδαίο Κονδύλη και δεν διαμορφώνει άποψη από τις μπακάλικες επιφυλλίδες των συγκροτημάτων, ξέρει ότι η λύση είναι μία και πολύ παλαιάς αλλά αποτελεσματικής κοπής: αποτροπή.

Αυτό σημαίνει πρώτ’ απ’ όλα να μην εκπέμπεις δουλοφροσύνη κι αδυναμία. Να έχεις ισχύ, πολιτική, στρατιωτική, οικονομική και να εκπέμπεις το μήνυμα ότι θα την χρησιμοποιήσεις, αν χρειαστεί.

Στην σουρεαλιστική Ελλάδα της φασιστοειδούς «προόδου» και του «αντιεθνικιστικού» χατζηαβατισμού, είμαστε υποχρεωμένοι να θυμίζουμε συνεχώς ότι η προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, της Ελευθερίας και της ασφάλειας των Ελλήνων πολιτών, είναι συνταγματική επιταγή και πατριωτικό καθήκον. Τόσο απλά.

Κι όλα αυτά βέβαια απαιτούν τρία πράγματα: Ηγεσία, Ηγεσία, Ηγεσία.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

πηγη