
-
Tου Γιώργου Χαρβαλιά
Ένα από τα πολλά ανεξήγητα της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας είναι και το ισοζύγιο των ελληνοαλβανικών σχέσεων.
Ειδικότερα από τη μονομερή άρση του εμπολέμου και έπειτα οι σχέσεις των δύο χωρών θυμίζουν την ιστορία του Δαυίδ και του Γολιάθ σε ανεστραμμένα είδωλα.
Η Ελλάδα, προτάσσοντας, υποτίθεται, την προστασία των Βορειοηπειρωτών, αφέθηκε να τρώει καρπαζιές από τις εκάστοτε ρακένδυτες αλβανικές κυβερνήσεις, ενώ την ίδια ώρα εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί βρέθηκαν να σιτίζονται σε ελληνικό έδαφος, χωρίς η παραμονή τους ποτέ να αποτελέσει, έστω και υπαινικτικά, διαπραγματευτικό χαρτί.
Η μειονότητα, αντιθέτως, χάριν της οποίας δήθεν καλοπιάναμε τους γείτονες, ξεριζώθηκε. Μεγάλο τμήμα της μεταφέρθηκε κακήν κακώς στην Ελλάδα, ενώ όσοι έμειναν στις πατρογονικές εστίες, ταπεινώνονται και διώκονται επί καθημερινής βάσεως.
αρε που φθασαμε να τρωμε »σφαλιαρα»και απο τους αλβανους
ΔΕΝ ΤΡΩΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΧΟΥΜΕ ΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΟΥΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ «ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΜΕ» ΟΛΟΥΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ.
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΕΣ, ΠΑΜΕ ΓΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ