Έρχονται συχνά πυκνά μέρες βαριές για το ελληνικό έθνος ανά διαστήματα..Μέρες όπου ο Έλληνας καλείται εκ καθήκοντος και εκ περισσείας υπερηφάνειας και τιμής να υπερασπιστεί και να αγωνισθεί για τα εδαφικά του κεκτημένα και δικαιώματα… ημέρες θάρρους, ημέρες θρήνου..

Και άλλες κατά τις οποίες προσήκει τοις Έλλησι ενθυμηθήναι των άγριων λεπτών κατασπάραξης της ελληνικής σάρκας και ιστορίας..
Σαν ξεχνά κανείς τέτοια γεγονότα γίνεται αναπάντεχο πιόνι ενός ευρύτερου σκακιστικού τεχνάσματος, που ανήκει σε μια άμορφη εξευγενισμένη πολλάκις θεότητα, που πολλοί προσκυνούν το δίχως άλλο που ονομάζεται διεθνοποίηση και εκχέρσωση κάθε εθνικής συνείδησης και ταυτότητος αντικαθιστώντας τες με συνειδητότητα ( η κατάσταση του μη νου) και σε μια συνείδηση χωρίς υποκείμενο..χωρίς Πατρίδα..

Στα τέλη κάθε Ιανουαρίου από το 1996 και εφ’ εξής θυμόμαστε και αναθεωρούμε γεγονότα και ρηματικές διακοινώσεις… θρηνούμε μαζί με τις οικογένειες των τριών γενναίων αθανάτων και συν-Ελλήνων μας που δέχτηκαν για νεκρικό κρεβάτι τους την αγκαλιά του Ποσειδώνα εν τη διαρκεία ενός απέθαντου θανάτου.

Όλα άρχισαν με την εξής αφορμή: Στις 26 Δεκεμβρίου 1995 το τουρκικό φορτηγό πλοίο “Φίγκεν Ακάντ” προσαράζει στις βραχονησίδες Ίμια. Ο Τούρκος πλοίαρχος ισχυρίζεται ότι βρίσκεται σε τουρκικά χωρικά ύδατα και αρχικά αρνείται να δεχθεί βοήθεια από ελληνικά μέσα έρευνας και διάσωσης. Δύο ημέρες αργότερα ελληνικά ρυμουλκά απεγκλωβίζουν το τουρκικό πλοίο και οδηγείται στη Τουρκία.

Αργότερα το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών εκδίδει ρηματική διακοίνωση (ανεπίσημο διπλωματικό έγγραφο ή καλύτερα σημείωμα χωρίς υπογραφή διατυπωμένο σε γ’ πρόσωπο εν αντιδιαστολή με την υπογεγραμμένη διακοίνωση που είναι διατυπωμένη σε α’ πρόσωπο) στην οποία τα Ίμια χαρακτηρίζονται ως τουρκικό έδαφος.

Και η Ελλάδα χαλαρή και ανενόχλητη όπως τελευταία με τις ακίνδυνες διελεύσεις και τις “φιλικές” εναέριες παραβιάσεις μετά από 12 ημέρες ξυπνά και σκέφτεται να απορρίψει τους ισχυρισμούς του τουρκικού ΥΠ.ΕΞ. με άλλη ρηματική διακοίνωση , στην οποία αναφέρεται η συνθήκη των Παρισίων του 1947 με την οποία οι βραχονησίδες Ίμια παραχωρήθηκαν από την Ιταλία στην Ελλάδα κατά την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων.

Eν τω μεταξύ ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον σε επιστολή του προς τον Ελληνοαμερικανό γερουσιαστή αναφέρει : Φοβάμαι θερμό επεισόδιο.
Ο δήμαρχος Καλύμνου ύστερα υψώνει την ελληνική σημαία στα Ίμια την οποία αποκαλούσαν “Καρντάκ” και οι Τούρκοι δημοσιογράφοι (πράκτορες της Μ.Ι.Τ) προχωρούν σε μία πρωτοφανή ενέργεια! Αποβιβάζονται στην Ελληνική βραχονησίδα, κατεβάζουν την Ελληνική Σημαία και τοποθετούν μια τούρκικη στην θέση της!

Όλα αυτά τα βιντεοσκοπούν και τα προβάλουν με έμφαση στα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών της Τουρκίας.
Μετά την πρόκληση και τον θόρυβο από την τοποθέτηση της τουρκικής σημαίας στην Ελληνική βραχονησίδα η κρίση κλιμακώνεται.

Όμως, η κρίση αυτή για όσους γνωρίζουν να ερμηνεύουν τις εξελίξεις ήταν απόλυτα αναμενόμενη. Οι Τούρκοι είχαν ήδη από τον περασμένο χρόνο δηλώσει ξεκάθαρα τις προθέσεις τους για το Αιγαίο και στο πλευρό τους είχαν απερίφραστα ταχθεί και οι “σύμμαχοί” μας αμερικανοί με επίσημες δηλώσεις αξιωματούχων τους, στις οποίες έλεγαν ότι επιθυμούν να γίνει το Αιγαίο κοινός επιχειρησιακός χώρος Ελλάδος Τουρκίας και επί πλέον ότι η Ελλάς θα πρέπει να αποστρατικοποιήσει τα νησιά της και να δεσμευθεί ότι δεν θα επεκτείνει ποτέ τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Η κλιμάκωση της κρίσεως οδήγησε την κυβέρνηση στην απόφαση να διατάξει τον απόπλου του Ελληνικού Στόλου προς το Νοτιο-Ανατολικό Αιγαίο και να τοποθετήσει άνδρες του πολεμικού μας ναυτικού (Δ.Υ.Κ – πρώην Μ.Υ.Κ) στην μία από τις δύο βραχονησίδες των Ιμίων. Όλα έδειχναν πως ευρισκόμεθα ενώπιον πολεμικής συρράξεως μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Πάνω στην μεγάλη βραχονησίδα των Ιμίων είχε τοποθετηθεί μία φρουρά από επίλεκτους άνδρες, οι οποίοι είχαν υψώσει μία Ελληνική Σημαία. Ήταν πλέον ζήτημα Τιμής να μην υποχωρήσουμε και κανένας δεν πίστευε ότι θα ήταν δυνατόν αυτό ποτέ να συμβεί.

Πέραν αυτού η κρίση στην συγκεκριμένη περιοχή και η αντιπαράθεση του Ελληνικού με τον Τουρκικό στόλο ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για αποτροπή της τουρκικής απειλής για είκοσι τουλάχιστον χρόνια. Ως γνωστόν, εις ότι αφορά τουλάχιστον τις ναυτικές δυνάμεις, υπήρχε ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.

Εάν συνυπολογίσει κανείς τις άσχημες καιρικές συνθήκες και την ομολογημένη και αναμφισβήτητη υπεροχή του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού σε έμψυχο υλικό, τότε αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα ήταν ευνοϊκά για εμάς.

Επί πλέον η πολεμική εμπλοκή το πλέον πιθανό ήταν ότι θα λάβαινε χώρα στο χρονικό διάστημα της νύκτας, χρονικό διάστημα στο οποίο ήταν αδύνατον να παίξει κάποιον σημαντικό ρόλο η υπεροχή της Τουρκίας σε αεροπορικές δυνάμεις.

Εάν δηλαδή με άλλα λόγια, είχαμε σύρραξη στα στενά της Καλύμνου εκείνη την νύκτα της 31ης Ιανουαρίου το πιθανότερο ήταν ότι θα καταστρέφετο στο μεγαλύτερό του μέρος ο τουρκικός στόλος και για είκοσι περίπου χρόνια δεν θα υπήρχε η τουρκική απειλή κατά της χώρας μας.

Όχι όμως μόνον δεν συνέβη αυτό, όχι μόνον δηλαδή δεν εκμεταλλευτήκαμε την χρυσή ευκαιρία, που κατ’ ουσία μας είχαν προσφέρει οι Τούρκοι, αλλά τα όσα συνέβησαν δημιούργησαν θα μπορούσαμε να πούμε τετελεσμένα γεγονότα και άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο στην Τουρκία, για να διεκδικεί την συγκυριαρχία στο Αιγαίο. Το τι συνέβη την τραγική εκείνη νύκτα είναι λίγο-πολύ γνωστό.

Βρέχει συνεχώς και η ορατότητα στην κυριολεξία είναι μηδενική. Στη 01.15 άνδρες των τουρκικών ειδικών δυνάμεων αποβιβάζονται στη μικρή Ίμια, στην οποία και δε βρίσκονται ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις και υψώνουν την Τουρκική σημαία. Θα παραμείνουν 7 ώρες.

Το γεγονός διαπιστώνεται από το περιπολικό “Αντωνίου” και επιβεβαιώνεται από ΑΒ-212 της Φ/Γ “Ναυαρίνο”. Υπήρχε όμως και μία άλλη τραγική πτυχή αυτής της δραματικής νύκτας. Ένα ελικόπτερο του πολεμικού μας ναυτικού έχοντας σαν πλήρωμα τρία στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού, τους Χριστόδουλο Καραθανάση, Παναγιώτη Βλαχάκο, και Έκτορα Γιαλοψό αποστέλλεται για αναγνώριση στην βραχονησίδα.

Επιστρέφοντας από την αποστολή του το ελικόπτερο πέφτει. Τρεις γενναίοι αξιωματικοί του Πολεμικού μας Ναυτικού είναι νεκροί. Πολλά ελέχθησαν και εγράφησαν σχετικά με τα αίτια της πτώσεως του ελικοπτέρου.

Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης έσπευσε να δηλώσει ότι δεν κατερρίφθη από τους Τούρκους το ελικόπτερο, αλλά ότι οι χειριστές τους έπαθαν “βέρτιγκο”, δηλαδή απώλεια προσανατολισμού και ότι τα αίτια της πτώσεως ήσαν φυσικά! ( Το οποίο βεβαίως είναι ανυπόστατο για τον λόγο ότι τα ελικόπτερα εκείνα δεν μπορούν να πιάσουν υπερηχητική ταχύτητα άρα δεν μπορούν και οι πιλότοι τους να πάθουν ” βέρτιγκο”.

Επιπροσθέτως μετά την ιατροδικαστική έρευνα απεδείχθη ότι οι πνεύμονες των 3 πεσόντων δεν είχαν “πάρει νερό” πράγμα το οποίο καταδεικνύει πως ο τραγικός θάνατος επήλθε πριν την είσοδο της ατράκτου στα ύδατα. Συνεπώς ο θάνατος επήλθε από τουρκικά βλήματα και όχι από την πρόσκρουση του ελικοπτέρου στη θάλασσα). Βεβαίως κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει τις τρύπες από σφαίρες που υπήρχαν πάνω στην άτρακτο του ελικοπτέρου για τις οποίες μάλιστα είπαν ότι ήταν “μπουλόνια” και “βίδες” που έφυγαν με την πτώση του. Την αλήθεια γνωρίζουν πολλοί. Κι όμως όλοι σιωπούν! Αυτό που σίγουρα γνωρίζουμε είναι ότι ενώ η Νέα Δημοκρατία ζήτησε την σύσταση εξεταστικής των πραγμάτων επιτροπής για τα αίτια της πτώσεως του ελικοπτέρου, λίγες μέρες μετά απέσυρε το αίτημά της για… εθνικούς λόγους!

Οι ελληνικές δυνάμεις αποχωρούν από τα Ίμια παίρνοντας μαζί και την ελληνική σημαία. Για πρώτη φορά στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους υπεστάλη η Σημαία μας από εθνικό έδαφος και μάλιστα χωρίς να προηγηθεί κάποια μάχη .. απλά με μια απλή διαταγή.. Υποχωρήσαμε κατόπιν εντολής!

Μιας εντολής που όλα δείχνουν ότι δεν είχε ούτε καν ελληνική προέλευση και υπήρχαν επί πλέον και τρεις νεκροί! Τρεις νεκροί, που η επίσημη πολιτική ηγεσία της χώρας ήθελε να μας τους παρουσιάσει ότι ο θάνατός τους οφείλεται σε… ατύχημα.

Τα ερωτήματα για το σκοτεινό παρασκήνιο της κρίσης των Ιμίων παραμένουν αναπάντητα. Ένα από αυτά που αξίζει να σημειωθεί η σύλληψη των στρατιωτικών ακολούθων της Ιταλίας και της Ολλανδίας στις 28 Ιανουαρίου στη Μυτιλήνη όταν διαπιστώθηκε ότι παρακολουθούσαν ελληνικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις και βρέθηκαν στην κατοχή τους σχεδιαγράμματα στρατιωτικών εγκαταστάσεων του νησιού, ονόματα και αριθμούς πλοίων που έπλεαν στην περιοχή καθώς και στρατιωτικής φύσεως πληροφορίες.

Η Ελλάδα έδειξε για μια ακόμη φορά πως αρκείται σε παρασκηνιακά ψιθυρίσματα..Καμία πυγμή να διεκδικήσει το γεγονός και το υπάρχον..Άφησε πάλι άλλους να βάψουν το αιγαίο με ένα χρώμα ερμαφρόδιτο… τους άφησε να το γκριζάρουν..το γέρασαν..το στηλίτευσαν..το διεκδικούν..το λιμπίζονται οι της Γείτονος και εμείς πλανώμεθα εις πλάνην οικτράν..

Ας δούμε όμως το θέμα και από νομική πλευρά..Την καινοφανή θεωρία περί “γκρίζων ζωνών” ανέπτυξαν Τούρκοι αξιωματούχοι από τις αρχές της δεκαετίας του ’90.

Η θεωρία αυτή “επανερμηνείας” των διεθνών Συνθηκών συνίσταται στην αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε μία σειρά νήσων, νησίδων και βραχονησίδων στο Αιγαίο μας.

Ειδικότερα, η Τουρκία ισχυρίζεται ότι η ελληνική κυριαρχία εκτείνεται μόνο σε εκείνα τα νησιά του Αιγαίου τα οποία αναφέρονται ονομαστικά στα κείμενα των Συνθηκών με τις οποίες αυτά τα νησιά παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα. Το διεθνές νομικό πλαίσιο, ωστόσο, με το οποίο ρυθμίστηκαν τα θέματα κυριαρχίας στην περιοχή μετά τους Παγκοσμίους Πολέμους ( Συνθήκες Λωζάννης 1923 και Παρισίων 1947 ) είναι απολύτως σαφέστατο και αδιαμφισβήτητο.

Όσον αφορά στην περίπτωση των Ιμίων το νομικό καθεστώς των νήσων και νησίδων του Αιγαίου είναι ξεκάθαρο. Η ελληνική κυριαρχία επί των Ιμίων προκύπτει σαφώς από διεθνή συμβατικά κείμενα, δηλαδή τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, τη Συνθήκη των Παρισίων του 1947 και τις Ιταλο-τουρκικές Συμφωνίες του 1932.

Συγκεκριμένα :
Βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης (άρθρο 15) τα Ίμια μαζί με όλο το Δωδεκανησιακό σύμπλεγμα περιήλθαν στην Ιταλία. Επιπλέον, από τα άρθρα 12 και 16 προκύπτει ότι η Τουρκία παραιτήθηκε κάθε κυριαρχικού δικαιώματος επί όλων των νησιών που βρίσκονται πέραν των 3 μιλίων από την ασιατική ακτή, πλήν της Ίμβρου, της Τενέδου και των Λαγουσών. Συνεπώς παραιτήθηκε κάθε κυριαρχικού της δικαιώματος και επί των Ιμίων που βρίσκονται σε απόσταση 3,7 μίλια από τις τουρκικές ακτές.

Η Συνθήκη της Λωζάννης είναι σαφής: τα νησιά και νησίδες εντός τριών μιλίων από τις τουρκικές ακτές παραμένουν τουρκικά πλην αντιθέτου ρητής εξαιρέσεως της ίδιας της Συνθήκης και, αντιστρόφως, η Τουρκία παραιτείται από κάθε κυριαρχικό ή άλλο δικαίωμα επί των νησιών και νησίδων που ευρίσκονται εκτός της ζώνης αυτής (και πάλι πλην ρητών εξαιρέσεων, περιπτώσεις Ίμβρου, Τενέδου, Λαγουσών). Ο διαχωρισμός αυτός είναι ξεκάθαρος και για το λόγο αυτό δεν τίθεται θέμα ανάγκης ονομαστικής αναφοράς σε όλα τα νησιά και νησίδες του Αιγαίου.

-Με την Ιταλο-τουρκική Συμφωνία του Ιανουαρίου 1932 και του συμπληρωματικού αυτής Πρωτοκόλλου της 28.12.1932, βάσει των οποίων οριοθετήθηκε η χωρική θάλασσα των δύο χωρών μεταξύ Μικρασιατικής Ακτής και Δωδεκανησιακού συμπλέγματος.

Τονίζεται ότι τα Ιμια περιήλθαν στην Ιταλία με τη Συνθήκη της Λωζάννης, κάτι που απλώς επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι στο σημείο 30 του συμπληρωματικού Πρωτοκόλλου που υπεγράφη στις 28.12.1932 αναφέρονται ως ένα από τα σημεία ιταλικής κυριαρχίας από τα οποία θα υπολογίζεται η μέση γραμμή για το διαχωρισμό των χωρικών υδάτων μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας.

-Βάσει της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων του 1947 (άρθρο 14), η κυριαρχία επί των Δωδεκανήσων, συμπεριλαμβανομένων των Ιμίων, περιήλθε από την Ιταλία στην Ελλάδα. Δηλαδή, η Ελλάδα διαδέχθηκε την Ιταλία ασκούσα αυτή πλέον κυριαρχία επί των Δωδεκανήσων.

Την προαναφερθείσα νομική επιχειρηματολογία συμπληρώνει η έμπρακτη, ειρηνική και συνεχής άσκηση κυριαρχίας επί των Ιμίων από την Ελλάδα, αδιαλείπτως από το 1947, χωρίς η Τουρκία να την αμφισβητήσει ποτέ μέχρι την κρίση 1995-96.
Νομικά λοιπόν είμαστε ως κράτος a priori σαφώς καλυμμένοι..
Μα προφανώς δε φτάνει αυτό..Ο εσωτερικός εχθρός είναι δύο φορές εχθρός..Όταν το σύστημα παιδείας είναι σάπιο και προάγει την άγνοια και την εθνική κατάντια και υποδούλωση τότε καλύτερα να μην περιμένουμε βοήθεια από κανέναν εξωτερικό παράγοντα!!

ΙΣΤΟΡΙΑ Γ’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ -> TA IMIA ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ, ΤΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ! Συγκεκριμένα στη σελ.163 για την Τουρκική πολεμική επιχείρηση κατάληψης της Ελληνικής βραχονησίδας τον Ιανουάριο του 1996 γράφονται επί λέξει τα εξής :

” Την ίδια εποχή, με αφορμή τη διεκδίκηση της βραχονησίδας Ίμια, ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις (1996)!” Διεκδικούσαμε δηλαδή τα Ίμια που δεν ήταν κομμάτι της εθνικής μας κυριαρχίας, γράφουν οι συγγραφείς Ευαγγελία Λούβη και Δημήτριος Ξιφαράς. Στα σχολικά αυτά βιβλία τα Ίμια έπαψαν κιόλας να είναι Ελληνικά.

Διέγραψαν από την ιστορία τα ονόματα των τριών Ελλήνων αξιωματικών που σκοτώθηκαν προασπιζόμενοι τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας τους..

Καλύτερα τα πράγματα για την Τουρκία δεν θα μπορούσε να είναι.. Έχει πλέον και ένα σχολικό ελληνικό βιβλίο για να το επικαλείται στα διεθνή forum ότι η Ελλάδα παραδέχεται ότι δεν έχει την κυριαρχία της βραχονησίδας αλλά τη διεκδικεί !!

Η νέα εθνική διαστροφή είναι πλέον μόδα! Τα σχολικά βιβλία παρέλειψαν εννοείται να κάνουν μια κάποια αναφορά στα 3 παλικάρια που βρήκαν τραγικότατο θάνατο στο μοιραίο εκείνο ελικόπτερο που γαζώθηκε κυριολεκτικώς από τουρκικές σφαίρες υπερασπιζόμενοι τα εθνικά τους ιδεώδη και δικαιώματα.

Η γενιτσαροποίηση των παιδιών μας περνά με πολύ ύπουλο και υπόγειο σχέδιο κάθε μέρα ειδικά μέσα από του ελληνικού; σχολείου..Φευ!
Όσοι αλώβητοι μένουμε ταγμένοι στον ιερότερο και αγαθότερο στόχο , αυτόν της προάσπισης της πατρίδος μας , πιστοί στις μνήμες των προγόνων και έτοιμοι να παραδώσουμε μια υγιή και σθεναρή Ελλάδα στις γενιές του αύριο, συνεχίζουμε να ανασαίνουμε τον γαλανόλευκο αέρα και σαν πύρινες δάδες θα πολεμήσουμε ότι κάλπικο, επιλήψιμο, επονείδιστο αποστέλλεται από και προς την πατρίδα μας.”

Η μνήμη – όπως λέει και ο Σεφέρης- όπου και αν την αγγίξεις πονεί, ο ουρανός είναι λίγος , θάλλασα δεν υπάρχει”..Εμείς θα φροντίσουμε και τον ουρανό μας να κρατήσουμε καθαρό και γαλάζιο και τη θάλασσα μας γαλήνια ώστε ες αει να καθρεπτίζονται τα πρόσωπα των τριών εθνικών μας ηρώων..Τους ευχαριστούμε και αυτούς όπως και άλλους τόσους.. Είθε το φως της Ιούς να τους συνοδεύει!.

Aς ελπίζουμε πως .. Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές
τής παλάμης, η Μοίρα,σάν κλειδούχος,
μιά στιγμή θά συγκατατεθεί ο Καιρός. ( Ελύτης)

Της Τσιλιμίγκρα Μελίνας
(Φοιτήτρια Νομικής Aθηνών)

Πηγή:elkosmos.gr