Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ

Το Ισραήλ προχώρησε σε μια άνευ προηγουμένου πρόκληση απέναντι στην Κύπρο:

Ο ισραηλινός ενεργειακός κολοσσός Delek Group, που κατέχει ήδη σημαντικό ποσοστό συμμετοχής στα άκρως ελπιδοφόρα υποθαλάσσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων στη θαλάσσια περιοχή του Ισραήλ, κάλεσε επισήμως και γραπτώς την κυπριακή κυβέρνηση σε συνεργασία, για την κατασκευή, σε κυπριακό έδαφος, μιας πολυμορφικής μονάδας υγροποιημένου φυσικού αερίου από τα εν λόγω κοιτάσματα, που θα καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες της νήσου αλλά και εξαγωγές προς τον υπόλοιπο κόσμο.

Η ΣΧΕΤΙΚΗ επιστολή προς τον πρόεδρο Χριστόφια αποκαλύφθηκε από τα ΜΜΕ και επιβεβαιώθηκε. Η κυπριακή κυβέρνηση, αλλά και κυρίως τα πολιτικά κόμματα φαίνεται ότι αντιδρούν κατ’ αρχήν θετικότατα στην ισραηλινή «πρόκληση».

(«Είναι η σημαντικότερη πρόκληση που έχει τεθεί ενώπιον της πατρίδας μας τα τελευταία χρόνια» ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ). Φυσικά, τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί οριστικό αν προηγουμένως οι δύο πλευρές δεν εξαντλήσουν τις συζητήσεις τους για τη χρηματοδότηση του σχεδίου, το χρονοδιάγραμμα και τις τεχνικές πλευρές εφαρμογής του.

ΠΑΡΑ ΤΑΥΤΑ, η πρόταση-σχέδιο είναι εντυπωσιακή και επιβεβαιώνει απολύτως τη σύγχρονη εκτίμηση ότι το «ειδικό γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό βάρος των χωρών που «αγγίζουν» την Ανατολική Μεσόγειο παίζεται εν πολλοίς στις θάλασσες και στην πρόσβαση ή αξιοποίηση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων».

Η ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ Μεσόγειος, από τα παράλια του Ισραήλ και της Κύπρου, έχει αποδεδειγμένα πια υπολογίσιμα υποθαλάσσια κοιτάσματα. Τα κοιτάσματα αυτά πιθανότατα εκτείνονται και δυτικότερα, σύμφωνα με μη επίσημες εκτιμήσεις, πλησιάζοντας ή «αγκαλιάζοντας» τα Δωδεκάνησα και την Κρήτη.

Η ΛΕΥΚΩΣΙΑ έχει ήδη δείξει πολύ γρήγορα ανακλαστικά, γεγονός που το οφείλει στην προηγούμενη κυβέρνηση του Τάσσου Παπαδόπουλου αλλά και του υπουργού Εξωτερικών Γ. Λιλλήκα.

Η παρούσα κυπριακή κυβέρνηση έχει ήδη «καθαρίσει» με το θέμα της κυπριακής ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη), πράγμα που αυξάνει τις πιθανότητες να προβληθεί ως περιφερειακό ευρωπαϊκό ενεργειακό κέντρο εξαγωγής φυσικού αερίου.

Η ΚΥΠΡΟΣ όμως έχει -πλέον- αποσύρει την επιμονή της να καθοριστούν τα όρια της ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου. Την ευθύνη φέρει εξ ολοκλήρου η Αθήνα, που «σνομπάρει» το θέμα της ΑΟΖ, διστάζοντας να το εγείρει εν σχέσει με την Τουρκία, η οποία αρνείται (για την ώρα) κάθε συζήτηση για ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο με την Ελλάδα.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, η Αθήνα έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την προώθηση του σχεδίου στον Αστακό, με τη μεταφορά ειδών αερίου από το μακρινό Κατάρ. Μια επένδυση επιεικώς «κινηματογραφική», που κατέρρευσε βεβαίως, προτού καν συζητηθεί.

Η ΑΘΗΝΑ εξακολουθεί να παρουσιάζει ένα «ενεργειακό σύνδρομο φόβου» απέναντι στην Αγκυρα και διστάζει να πάρει στα σοβαρά μεγάλα πλεονεκτήματα που πιθανόν θα έχει στις περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου υπό την ελληνική υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. Εξακολουθεί να εθελοτυφλεί, να πιστεύει ότι «πιέζει» την Αγκυρα να λύσει πρώτα το θέμα του Αιγαίου χωρίς την Ανατολική Μεσόγειο. Το μεγάλο παιχνίδι, όμως, παίζεται εκεί, στην Ανατολική Μεσόγειο.

πηγη