Ε

Εάν επικεντρώσει κανείς την προσοχή του σε όσα συμβαίνουν, σήμερα, στις χώρες της Βορείου Αφρικής (Τυνησία, Μαρόκο, Αλγερία, Αίγυπτο), αλλά και στην Μέση Ανατολή με πρώτη – πρώτη την Ιορδανία όπου ένας προς έναν οι λαοί εξεγείρονται εναντίον των Κυβερνήσεών τους και τα συνδυάσουν με γεγονότα που συνοδεύουν την παγκόσμια οικονομική κρίση σε ευρωπαϊκά κράτη, αλλά και παγκοσμίως, εύκολα θα αντιληφθεί ότι επίκεινται τεράστιες εξελίξεις!…

Εξελίξεις που έχουν, πιθανώς, να κάνουν όχι μόνον με ανατροπές κυβερνήσεων και γενικώς του μέχρι τώρα κρατούντος «στάτους κβο», ήτοι των (όποιων) ισορροπιών στην πολιτικοοικονομική κατάστασι του κόσμου, αλλά και για αναταραχές, οι οποίες πανεύκολα μπορεί να μετεξελιχθούν σε πολεμικές συγκρούσεις.

Λαμβανομένου δε υπ’ όψιν ότι η υπό εκκόλαψιν Παγκόσμια Κυβέρνησις συνίσταται από άτομα που δεν διαθέτουν τις ελάχιστες αναστολές προκειμένου να επιτύχουν όχι μόνον στην οικονομική τους προοπτική, αλλά στην ολοκληρωτική επιβολή τους στην Ανθρωπότητα (ο λόγος περί των εβραιοσιωνιστομασόνων) επίσης εύκολα θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι επίκειται, κυριολεκτικώς, ένας Αρμαγεδδών όχι μόνον σε ένα τμήμα του πλανήτου μας αλλά, υπό την έννοιαν των «κατά παρακίνησιν σεισμών» παγκοσμίως!

Ναι, ας προσέξει ο κάθε φίλος Αναγνώστης ότι κοντά στις προηγούμενες εστίες αναταραχών, προστίθενται παρόμοια γεγονότα και στην Υεμένη και (δίπλα μας) στην Αλβανία, αλλά και στη Νότιο Αμερική, ένας – ένας οι λαοί εξεγείρονται, οι (όποιας μορφής) κυβερνήσεις τους αδυνατούν να ελέγξουν την κατάστασι, οπότε τι απομένει;

Απομένει: Ένα βήμα, στην ουσία, προκειμένου να ηχήσουν, στην αρχή τοπικά και στη συνέχεια σε παγκόσμια κλίμακα, τα τύμπανα του πολέμου. Η πείνα και η δυστυχία είναι άσχημος και επικίνδυνος σύμβουλος.

Η πείνα είναι κακός σύμβουλος στην πορεία κάθε έμβιου όντος. Πολύ περισσότερο στον Άνθρωπο, του οποίου η ιδιότης του λογισμικού που συμπεριέχει ο εγκέφαλός του, πολλαπλασιάζει τις ανάγκες του, το πρόβλημά του γενικότερα.

Εν ουδεμιά περιπτώσει, ο γράφων επιθυμεί να πανικοβάλλει τον Αναγνώστη. Λογικές εκτιμήσεις προσπαθεί να κάνει, παρακολουθώντας τα διαγενόμενα.

Επί παραδείγματι, επαναλαμβάνω, όλα αυτά που συμβαίνουν στη «γειτονιά» μας, αρχής γενομένης από την «γειτόνισσα» Αίγυπτο, η οποία μη νομίσει κανείς ότι βρίσκεται μακριά. ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ. Και όχι μόνον αυτή.

Εν τοις πράγμασιν υφίσταται σχέσις των γεγονότων της Αιγύπτου, με τις συγκρούσεις Ιουδαίων – Παλαιστινίων, ζήτημα που αυτομάτως αναμειγνύει και όλους τους άλλους στην Μέση Ανατολή.

Με το προηγηθέν «μοιρολόι», σας κούρασα όχι μόνον για να ανησυχήσετε επί καθολικού επιπέδου. Μη λησμονείτε ότι στο επίκεντρο του (αναμενομένου) κυκλώνα, βρίσκεται η δική μας χώρα. Έχω ξαναγράψει ότι απησχολημένοι όπως είμαστε με την οικονομική «μας» κρίσι, αδιαφορούμε, ίσως, με τις ανακατατάξεις ισχύος και επιρροής που συμβαίνουν ακριβώς στην «γειτονιά» μας σε συνδυασμό με εμάς.

Πέραν, λοιπόν, του σοβαροτάτου θέματος «Αίγυπτος», προσέξατε: Η Τουρκία αναλαμβάνει ρόλο ηγέτου στις ισλαμικές χώρες – μέχρι τώρα, τον ρόλο αυτό διεδραμάτιζε το Ιράν – οι Ιουδαίοι συνάπτουν (πρόσκαιρη, βεβαίως) συμμαχία επί παντός του επιστητού με την Ελλάδα και για να ακριβολογούμε με την ανεκδιήγητη αυτή Κυβέρνησι που (ατυχώς) έχουμε εδώ και 16 μήνες, και το κυριότερο: Η Τουρκία εξοπλίζεται σαν ΑΣΤΑΚΟΣ προ των προδιαγραφομένων εξελίξεων, ενώ εμείς… τι κάνουμε;

Θα σας πω εγώ τι πράττουμε!.. Μειώνουμε στο ελάχιστο την αμυντική δυνατότητα της χώρας, συνάπτουμε συμμαχία με τους Ιουδαίους για να λάβουμε κάποια ενίσχυσι στην (ανύπαρκτη, βεβαίως) αλλά πολυπόθητη Ανάπτυξι, οι… εκατομμύριοι λαθρομετανάστες «μας» έχουν διαλύσει τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό της χώρας και ούτω πως, καλούμεθα, εντός ολίγου, να αντιμετωπίσουμε φοβερές και τρομερές εξελίξεις.

Όποιος έχει αντιρρήσεις, ας καθίσει στον… καναπέ του κι ας συζητήσει το θέμα με τους δικούς του. Πρωτίστως με τον εαυτό του. Εν ουδεμιά περιπτώσει, πάντως, να αναμένει από το… παλικάρι που μας κυβερνά λύσι, ή λύσεις. Διότι, τότε, καλλίτερα ας παρακολουθήσει… κανέναν αστρολόγο στην Τηλεόρασι, ή τις βλακέντιες εκπομπές των πρωινάδικων, μεσημεριανάδικων κ.λπ., που η ηγετική τάξις της χώρας μάς συνήθισε να βλέπουμε.

Του ΣΩΤΗΡΗ ΖΑΦΕΙΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ