Η πρόσφατη αποστολή τριών C-130 στην Αίγυπτο για τον επαναπατρισμό των «εγκλωβισμένων» Ελλήνων υπηκόων φέρνει στην επικαιρότητα το θέμα του τεράστιου κόστους των αεροπλάνων αυτών.
Φυσικά και όπου κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές ή ο στόχος είναι ανθρωπιστικός πρέπει το κόστος να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα.
Όπου, όμως, οι πτήσεις μπορούν να αποφευχθούν, αυτού του είδους οι σπατάλες ιδιαίτερα στις… «μνημονικές» ημέρες πρέπει να κόβονται διά ροπάλου.
Παρότι στο ΓΕΑ δεν έχουν ολοκληρώσει το σύστημα κοστολόγησης, αφού τόσα χρόνια δεν υπήρχε ούτε διπλογραφικό σύστημα, στο ΦΕΚ 1805 (9/9/2008) περιγράφονται οι υπολογισμοί κοστολογίων όλων των πτητικών μέσων ανά ώρα πτήσης.
Για το οτι τα C-130 έχουν μετατραπεί από τότε που τα αγοράσαμε (πριν είχαμε για τον σκοπό αυτό τις Ντακότες και τα Νοράτλας) σε ιδιωτικά ΑΦ για να μεταφέρουν τις πεθερές των αεροπόρων, γιατί κανείς δεν λέει τίποτα; Είναι απόλυτα φυσιολογικό σε αυτό το μπουρδελοκράτος να υπάρχουν μόνιμα δορμολόγια εξυπηρέτησης του προσωπικού και των συγγενών και φίλων τους; Και μάλιστα τα δρομολόγια αυτά να έχουν απόλυτη προτεραιότητα έναντι άλλων, όπως πχ μια ρίψη αλεξιπτωτιστών; Υπάρχει η περίπτωση μια εκπαιδευτική ρίψη να καθυστερήσει και 10 ημέρες μέχρι να βρεθεί αεροπλάνο, επειδή όσα πετάνε (2 ή 3) είναι απασχολημένα σε μόνιμα δρομολόγια. Μπαχαλιστάν.
Τι να πουν; Ότι είναι για κλωτσιές όλοι;