Ολόκληρη η Γηραιά Ήπειρος, ακόμη και η γραφειοκρατία των Βρυξελλών, αντιμετωπίζει με μεγάλο προβληματισμό τα τεκταινόμενα στην Βόρειο Αφρική και την Μέση Ανατολή.

Οι απανωτές εξελίξεις και εξεγέρσεις σε Τυνησία, Αίγυπτο, Λιβύη αλλά και οι αναμενόμενες εξελίξεις σε χώρες όπως ίσως το Μπαχρέιν και η Υεμένη αλλά και τα όσα εξελίσσονται αυτή την στιγμή στην Ιορδανία, διαμορφώνουν ένα νέο γεωπολιτικό σκηνικό.

Και μπορεί χώρες όπως το Ισραήλ να ενδιαφέρονται κυρίως για την αναμόρφωση αυτή, του γεωπολιτικού σκηνικού η Ευρώπη όμως αντιμετωπίζει μια άλλη πλευρά του ζητήματος.

Αυτή της μετανάστευσης, η οποία αναδεικνύεται  σε πρωταρχικό πρόβλημα.

Νέο κύμα λαθρομεταναστών

Το άμεσο πρόβλημα είναι το αναμενόμενο κύμα προσφύγων που ξεκινά από τις χώρες στις οποίες έχουν ξεσπάσει επεισόδια. Ήδη στην Ιταλία έχουν πολλαπλασιαστεί οι λαθρομετανάστες από την Λιβύη.

Και ενώ η ειρηνική – σχετικά – κατάληξη των κινητοποιήσεων σε Αίγυπτο και Τυνησία φαίνεται να μην προκαλεί τόσο μεγάλα κύματα φυγής, τα όσα συμβαίνουν στην Λιβύη και στο Μπαχρέιν είναι εντελώς διαφορετικά.

Ηδη η Ιταλία έχει θέσει σε επιφυλακή τις Ένοπλες Δυνάμεις της, ενώ η Frontex στέλνει εκτάκτως δύναμη φύλαξης στα νότια σύνορα και στις νησίδες τις οποίες χρησιμοποιούν κατά κύριο λόγο οι μετανάστες.

Η Ισπανία, ενισχύει την φρουρά της Μελιλά, αλλά και εκπρόσωποι άλλων Ευρωπαϊκών κρατών θέτουν και πάλι επί τάπητος το ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης.
Αυτό όμως είναι το πρώτο σκέλος του μεταναστευτικού προβλήματος, το οποίο καλούνται να αντιμετωπίσουν οι Ευρωπαϊκές χώρες.

Το δεύτερο είναι πολύ πιο σημαντικό και πολύ πιο περίπλοκο. Τα υφιστάμενα καθεστώτα χωρών όπως η Αίγυπτος, η Τυνησία και το Μαρόκο έχουν ήδη συμφωνίες επαναπροώθησης μεταναστών με την ΕΕ, ενώ η Λιβύη σε συνεργασία με την Ιταλία προχωρούν μαζί στην καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης.

Η ανατροπή αυτών των καθεστώτων όχι μόνο σίγουρα θα θέσει σε κίνδυνο αυτές τις συμφωνίες.

Η δε πιθανή εμπλοκή ισλαμιστικών παραγόντων στα νέα καθεστώτα, σίγουρα θα θέσει επί τάπητος όχι μόνο ζητήματα των συμφωνιών επανεισδοχής αλλά και γενικότερα της καταπολέμησης της λαθρομετανάστευσης από το έδαφος των χωρών αυτών.

Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι ισλαμικές οργανώσεις διασυνδέονται ευρέως με την παράνομη μετανάστευση και η συμμετοχή τους σε κυβερνητικό επίπεδο θα δώσει νέο “αέρα” στα διάφορα κυκλώματα.

Γι’ αυτό άλλωστε και μέχρις στιγμής, οι νότιες χώρες της Ε.Ε. δεν θέλουν με κανένα τρόπο να πιέσουν τον Καντάφι, ο οποίος αν μη τι άλλο  έχει αποδειχθεί χρήσιμος έταιρος στην προσπάθεια για τον περιορισμό της λαθρομετανάστευσης.

Όλοι κινητοποιούνται εκτός του ΓΑΠ

Ακόμη και ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Anders Fogh Rasmusen αναφέρθηκε στην πιθανότητα νέας πλημμύρας από λαθρομετανάστες στην Ευρώπη, λόγω των συγκεκριμένων γεγονότων.

Ο Μπερλουσκόνι, επί της ουσίας στηρίζει τον Καντάφι, Ισπανία Αγγλία και λοιπά ζητούν ενίσχυση των συνόρων της ΕΕ.
Ο μόνος ο οποίος καθόλου δεν ασχολείται με το ζήτημα είναι ο πρωθυπουργός του ελληνικού κράτους Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος προτιμά να ασχολείται με τα “δίκαια” αιτήματα των λαών που εξεγείρονται.

Οι δε προσπάθειες του, δεν έχουν να κάνουν με την διαφύλαξη των συμφερόντων του ελληνικού λαού, αλλά περισσότερο με ένα αίσθημα σοσιαλισμού.

Δεν ξέρουμε τι να πούμε, ίσως ο άνθρωπος είχε τύψεις, γιατί οι ανατραπέντες, ισόβιοι δικτάτορες ανήκαν στον οργανισμό του οποίου προΐσταται, την Σοσιαλιστική Διεθνή.
Κάποια στιγμή όμως, κάποιος θα πρέπει να ασχοληθεί και με την χώρα μας…

Δημήτρης Παπαγεωργίου