Σε αδιέξοδο οδηγείται η κατάσταση στο Μέγαρο Υπατία µετά την απόφαση των απεργών πείνας – παράνοµων µεταναστών και των υποστηρικτών τους να συνεχίσουν την απεργία, παρά την πρόθεση της κυβέρνησης να τους επιτρέψει την παραµονή στην Ελλάδα µε καθεστώς «ανοχής». Θα παραµείνουν εκεί µέχρι την πλήρη νοµιµοποίηση ή τον θάνατο δήλωναν χθες µέλη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης.

Σε σύσκεψη κυβερνητικών στελεχών τη ∆ευτέρα είχε συζητηθεί ότι εφόσον οι 237 µετανάστες σταµατήσουν τη διαµαρτυρία τους, θα εφαρµοσθεί ο Νόµος 3907 που αναβάλλει την απέλαση προσωρινά για όσους δεν πληρούν τις προϋποθέσεις νόµιµης παραµονής στηχώρα.

Οπως προβλέπει το άρθρο 24 τουσυγκεκριµένου νόµου, θα τους δινόταν γραπτή βεβαίωση αναβολής αποµάκρυνσης µε εξάµηνη ισχύ. Μετά το τέλος της διάρκειάς της και επανεξέταση της υπόθεσης, η βεβαίωση µπορεί να ανανεωθεί.

«Μόνό ΝΌΜΙΜΌΠΌΙΗςη». «Οι µετανάστες ζητούν άδεια παραµονής, όχι κάρτα ανοχής» δήλωσε ο Αµπντούλ Χατζί, µέλος της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης των απεργών πείνας. Σύµφωνα µε τους απεργούς, η βεβαίωση αναβολής αποµάκρυνσης δεν διαφέρει από τη ροζ κάρτα που έχει εξάµηνη διάρκεια και επιτρέπει στους αιτούντες άσυλο να εργαστούν για όσο καιρό εκκρεµείη εξέταση της περίπτωσής τους. «∆εν έχουµε φτάσει στις 29 µέρες απεργίας πείνας για µια άλλου τύπου ροζ κάρτα. Αίτηµά µας παραµένει η νοµιµοποίηση» έλεγαν χτες οι µετανάστες λίγο πριν από την καθιερωµένη συνέλευσή τους στην αυλήτου Μεγάρου Υπατία.

Ενάς Μηνάς. Σήµερα συµπληρώνουν έναν µήνα αποχής από το φαγητό. Παρά τις συµβουλές των γιατρών καταναλώνουν µεγάλες ποσότητες ζάχαρης µε κίνδυνο να προκαλέσουν πιο έντονες υπογλυκαιµικές τάσεις. Κάποιοι τη διαλύουν στο νερό. Αλλοι τη γλείφουν από τη χούφτα τους. Ορισµένοι κινούνται µόνο υποβασταζόµενοι και καλύπτουν µε την παλάµη το στοµάχι τους.

«Είµαστε σαν ένα κερί που δίνει φως µέχρι τέλους, ώσπου να σβήσει. Ετσι και εµείς µπορεί να στέκουµε στα πόδια µας και ξαφνικά την εποµένη να πεθάνουµε» είπε ο 25χρονος Μουσταφά Χαλφού. Εχει χάσει 12 κιλά από την απεργία πείνας. Αλλά δεν εµφανίζει την κόπωση άλλων µεταναστών. Χαµογελά και µιλάει για τα Χανιά, εκεί όπου βρισκόταν τα τελευταία πέντε χρόνια. Εκεί είπε ότι δούλευε ως υδραυλικός, νοίκιαζε δικό του σπίτι και οι ντόπιοι τον φώναζαν «Χαλφουνάκη». «Εχει κάνει δουλειές και για µας. Η αδερφή µου είναι 35 χρόνια στην Αµερική και ξέρω ότι στην αρχή πέρασε και εκείνη δύσκολα. Γι’ αυτό και ελπίζω να τα καταφέρει ο Μουσταφά» είπε η Πόπη Μπαλτζουδάκη, ιδιοκτήτρια ζαχαροπλαστείου στα Χανιά που γνωρίζει τον Χαλφού από το 2007.

Από τα Χανιά ταξίδεψε στη Νοµική Σχολή και έπειτα στο κτίριο της οδού Πατησίων και ο 34χρονος Μαυριτανός Σαΐντ Οεµπί. Στην Κρήτη δούλευε, όπως είπε, σε κτήµατα και οικοδοµή και ο µισθός του έφτανε τα 800 ευρώ τον µήνα. Επειτα από έναν µήνα απεργίας πείνας έχει λιποθυµήσει δύο φορές και έχει µεταφερθεί στο νοσοκοµείο για βραχεία νοσηλεία.

Ο Μαροκινός Αχµέτ Μανκό που βρίσκεται στην Ελλάδα από το 2002 δεν χρειάστηκε τη βοήθεια γιατρών κατά τη διάρκεια της απεργίαςπείνας. Εχει χάσει 10 κιλά και υποστηρίζει ότι δενθα σταµατήσει. «∆εν µας ικανοποιεί η ρύθµιση που προτείνει η κυβέρνηση» είπε. «Θα µείνουµε εδώ µέχρι να δικαιωθούµε ή να πεθάνουµε».

πηγη