Εδώ και δύο εικοσιτετράωρα βρίσκεται σε εξέλιξη μια άνευ προηγουμένου επιχείρηση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, να απεγκλωβίσουν εκατοντάδες Έλληνες υπηκόους και χιλιάδες άλλους ξένους, από την καιόμενη Λιβυή.

Τρία C-130 Hercules της Πολεμικής μας Αεροπορίας, επανδρωμένα με έμπειρα και σκληροτράχηλα πληρώματα, μαζεύουν Έλληνες από όλες τις περιοχές της Λιβυής. Ένα επιχειρεί στην Sabha, άλλο έχει προορισμό τη Σύρτη ενώ ένα τρίτο πετάει στα τυφλά στην αεροπορική βάση Ghurdabiyah, για να περισυλλέξει εγκλωβισμένους συμπατριώτες μας.

Συνεπικουρούνται από μια Φρεγάτα του Στόλου μας, με ισχυρό κλιμάκιο της Μ.Υ.Κ. (Μονάδα Υποβρυχίων Καταστροφών) για την προστασία των εμπορικών μας πλοίων που, για άλλη μια φορά, με κίνδυνο της ζωής και της ακεραιότητας των πλοιάρχων, των πληρωμάτων τους και των ίδιων των πλοίων, αποτελούν το μόνο αξιόπιστο μέσο διαφυγής για χιλιάδες πολίτες άλλων χωρών που, αναζητώντας σωτηρία, συνωστίζονται στα λιμάνια της χώρας, κοιτώντας στο πέλαγος για ελπίδα. Την ελπίδα που φέρνει το αντίκρισμα ενός πλοίου, ενός πλοίου που φέρει ελληνική Σημαία.

Δεκέπέντε χιλίαδες Κινέζοι υπήκοοι και εκατοντάδες άλλοι ξένοι, αναμένεται να επιβιβαστούν στα πλοία αυτά, με προορισμό τα ασφαλή ελληνικά λιμάνια.

Αυτοί, που ο κύριος Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης είχε προ μηνών αποκαλέσει αντιπαραγωγικούς, σχεδιάζουν, οργανώνουν, και υλοποιούν μια επιχείρηση εξαιρετικά δύσκολη, όχι μόνο από άποψης απαιτήσεων τεχνικών μέσων, αλλά κυρίως επειδή συνεπάγεται δράση υπό αντίξοες περιβαλλοντικές συνθήκες (έρημος, άγνωστο περιβάλλον) και σε περιοχή με πρακτικά καμία στοιχειώδη κρατική ή πολιτειακή οργάνωση, καθώς όλες οι κρατικές δομές της Λιβυής και οι οργανωμένες υπηρεσίες της, φέρεται να έχουν καταρρεύσει από τον εκτεταμένο αλληλοσπαραγμό.

Και αν το έργο των πλωτών μέσων φαντάζει λιγάκι ευκολότερο, που δεν είναι, τι να πει κανείς για τους Αεροπόρους μας;

Εις γνώσειν τους ότι πετούν σε αχαρτογράφητες για αυτούς περιοχές, οι Αετοί του Αιγαίου, άνοιξαν τα φτερά τους για να φέρουν πίσω στην πατρίδα και στους οικείους τους, Έλληνες εργαζόμενους και ομογενείς. Έγιναν η εναέρια γέφυρα ελπίδας και σωτηρίας για τους αδερφούς μας, στη δοκιμαζόμενη από τον εμφύλιο αλληλοσκοτωμό χώρα.

Επαφή με το Ελληνικό Κέντρο Συντονισμού Επιχειρήσεων δεν είχαν.

Πρακτικά αγνοούνταν το στίγμα τους για όσο χρόνο ίπταντο της Λιβυής. Στο έδαφος αδέσποτα πυρά μεταξύ αντιμαχόμενων καθιστούσαν το έργο τους τιτάνιο.

Συστήματα αυτοπροστασίας δέν έχει φροντίσει η πολιτεία να τους προμηθεύσει. Οι επικοινωνίες ανύπαρκτες. Πετούσαν με το χάρτη και την “μαγκιά” του Έλληνα Ιπτάμενου, αυτού του τύπου, που φορτωμένος με μερικές χιλιάδες ώρες πτήσης ο καθένας, ξέρει να χειριστεί το εργαλείο που του έχει εμπιστευτεί η Πατρίδα σαν το κορμί της γυναίκας του και με μαεστρία να το φέρει πίσω στη βάση του, ακέραιο και ασφαλές.

Οι περιστάσεις απαιτούσαν πολλά κιλά ψυχραιμία και επαγγελματισμό που οι κηφήνες της πολιτικής του Μνημονίου, δεν έχουν φανταστεί ποτέ στη ζωή τους.

Και όμως Αυτοί, και το βάζω με κεφαλαία, δεν δίστασαν ούτε μια στιγμή. Δεν σκέφτηκαν το τομάρι τους. Δεν είχαν δεύτερη σκέψη. Δεν λογάριασαν τους κινδύνους. Σαν έτοιμοι από καιρό, ανέβηκαν στο χειριστήριο, άναψαν μηχανές, έκαναν έλεγχο συστημάτων και ξεχύθηκαν στους ουρανούς να εκτελέσουν το καθήκον τους.

Αυτοί οι … “αντιπαραγωγικοί”, κύριε Αντιπρόεδρε, έχουν ορκιστεί στην Ελληνική Σημαία. Έχουν ορκιστεί να υπηρετούν την πατρίδα και τους Έλληνες.

Και αυτοί οι άνδρες δεν λογίζουν να πάρουν τον όρκο τους πίσω για κανένα σας.

Ως Έλλην πολίτης, που πληρώνω φόρους για την άμυνα και τις Ένοπλες Δυνάμεις αυτής της χώρας, δεν νιώθω ότι τα χρήματά μου πάνε χαμένα.

Νιώθω υπερήφανος για τους άνδρες αυτούς και τους κλίνω ευλαβικά το γόνυ.

Ierofantis

antinews.gr