Στην πιο δύσκολη φά ση τής μέχρι τώρα κυβερνητικής της θητείας βρίσκεται η κυβέρνηση, όπως μαρτυράνε και οι δημόσιες παρεμβάσεις του πρωθυπουργού, αλλά όπως φανερώνουν και οι μέχρι αυτή τη στιγμή εξελίξεις στην οικονομία.

Κυβερνητικοί βουλευτές έχουν αρχίσει με έντονο τρόπο να αμφισβητούν πλέον την αποτελεματικότητα του Μνημονίου, να υποστηρίζουν, όπως η Βάσω Παπανδρέου, ότι «ο λογαριασμός δεν βγαίνει» και να αναρωτιούνται πλέον μήπως υπό αυτές τις συνθήκες η χώρα θα πρέπει να οδηγηθεί σε εκλογές, όπως είπαν προχθές στη συνεδρίαση του Κοινοβουλευτικού Τομέα για την Οικονομία.

Το ενδεχόμενο αυτό το απορρίπτει αυτή τη στιγμή ο πρωθυπουργός.

Οπως όλα δείχνουν, όμως, καθοριστικό ρόλο θα παίξουν τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής στις 25 Μαρτίου, για την κρισιμότητα της οποίας όσον αφορά την ελληνική οικονομία μίλησε χθες ο πρωθυπουργός στη Βουλή.

Η κυβέρνηση βρίσκεται εγκλωβισμένη μεταξύ:

1 Των κοινωνικών αντιδράσεων. Η απεργία της περασμένης Τετάρτης ήταν από τις μεγαλύτερες των τελευταίων ετών.

Η μαζικότητά της δείχνει ότι η κοινωνία όχι μόνο δεν πείθεται, όχι μόνο δεν εκτονώθηκε τους προηγούμενες μήνες, αλλά βρίσκεται σε συνεχή εγρήγορση. Τους επόμενους μήνες, που θα προωθηθούν νέα επώδυνα μέτρα για την επόμενη τριετία (όπως είναι το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πλαίσιο), αναμένονται νέες μαζικές κινητοποιήσεις.

Η μόνη ελπίδα της κυβέρνησης είναι να αρχίσουν να φαίνονται στους οικονομικούς δείκτες οι μέχρι τώρα θυσίες του λαού, αλλά αυτό δεν είναι πιθανόν. Είναι αρκετά νωρίς.

2 Της αναποφασιστικότητας της Ε.Ε. να δώσει λύση στο ευρωπαϊκό οικονομικό πρόβλημα.

Οπως άφησε να εννοηθεί και χθες στη Βουλή ο πρωθυπουργός, ίσως στη σύνοδο κορυφής του Μαρτίου να μη βρεθεί λύση, καθώς η Ανγκελα Μέρκελ επιμένει στο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας που θα βυθίσει την Ευρώπη σε διαρκή λιτότητα, και από την άλλη οι διαφωνίες πολλών χωρών παραμένουν.

Σ’ αυτή την περίπτωση δεν είναι δεδομένη η επιμήκυνση αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ.

Ομως, όπως λένε κυβερνητικοί παράγοντες, ακόμη και αν δοθεί στη χώρα η επιμήκυνση, από μόνη της δεν φτάνει, γιατί το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας είναι το συνολικό της χρέος.

Θετική προοπτική θα μπορούσε να ανοιχθεί αν δινόταν στη χώρα η δυνατότητα να επαναγοράσει τα ομόλογά της με χαμηλό επιτόκιο, ούτως ώστε να ανασάνει από το μεγάλο χρέος της.

Αυτή η εξέλιξη όμως για την ώρα δεν φαίνεται πιθανή, καθώς οι Γερμανοί την μπλοκάρουν. Παράλληλα, η προσπάθεια για έκδοση ευρωομολόγου δεν αποδίδει, ενώ την ίδια στιγμή άρχισαν και πάλι οι διεθνείς πιέσεις για αναδιάρθρωση του χρέους.

Ολα αυτά μαζί απομακρύνουν ακόμη πιο πολύ τη δυνατότητα να βγει η χώρα νωρίς στις αγορές για δανεισμό.

Οι αισιόδοξες παλιότερες εκτιμήσεις του Γ. Παπακωνσταντίνου, ότι θα βγει στις αγορές στο τέλος του 2011, αυτή τη στιγμή φαντάζουν όνειρο θερινής νυκτός.

3 Της αμφίβολης αποτελεσματικότητας του Μνημονίου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην προχθεσινή έκθεση του κλιμακίου της Κομισιόν, που συμμετέχει στην τρόικα, αναφέρεται ότι η επίτευξη των στόχων του προγράμματος θα απαιτήσει ακόμη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα της κυβέρνησης, πολιτικό συντονισμό και τη συναίνεση της ελληνικής κοινωνίας.

Σημειώνεται όμως ότι δεν υπάρχει καμία εγγύηση για την επιτυχία. Η κυβέρνηση ωστόσο αυτή τη στιγμή δεν διαθέτει καμία από τις παραπάνω προϋποθέσεις:

* Ο πολιτικός συντονισμός είναι ανύπαρκτος και το παραδέχονται και μέλη της κυβέρνησης, όπως ο ίδιος ο αντιπρόεδρός της Θ. Πάγκαλος.

Από την άλλη, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ περισσότερο δίνουν ψήφο ανοχής στην κυβέρνηση παρά στήριξης και συχνά συγκρούονται με υπουργούς.

* Συναίνεση της κοινωνίας δεν υπάρχει. Οπως προαναφέρθηκε, οι κοινωνικές αντιδράσεις γίνονται όλο και πιο έντονες. Συναίνεση πολιτική επίσης δεν υπάρχει, αφού όλα τα κόμματα είναι απέναντι στην πολιτική του Μνημονίου.

* Η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης δεν είναι σε υψηλά επίπεδα. Υπάρχουν υπουργοί που έχουν κουραστεί από τις συνεχείς κινητοποιήσεις, ενώ παρατηρούνται φαινόμενα καθυστέρησης στις διαρθρωτικές αλλαγές, όπως παρατηρεί και η έκθεση της τρόικας.

πηγη