Δ Υ Ο ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ προθέσεων ήταν πάντα η δημόσια ανάδειξη των εθνικών μας αδυναμιών και της ανεπάρκειάς μας.

Η μια «σχολή» με στόχο να καταλήγει στο ότι, αφού είμαστε οι αδύνατοι, ας σπεύσουμε να συνθηκολογήσουμε.

Η άλλη, το αντίστροφο: Αφού αυτές είν’ οι αδυναμίες μας, εκεί να στρέψουμε τις προσπάθειές μας. Να ενδυναμωθούμε. Και να ξεπεράσουμε τις ανεπάρκειές μας.

Σ Τ Η 2η «ΣΧΟΛΗ» εντάσσεται το βιβλίο του στρατηγού Φοίβου Κλόκκαρη, «Τουρκική απειλή κατά του Ελληνισμού της Κύπρου» (εκδ. Επιφανίου), περί του οποίου έγινε λόγος σε δυο «Ειρήσθω» 17 & 19.3.11. Ο συγγραφέας, που διετέλεσε Υπαρχηγός ΓΕΕΦ και Υπουργός Άμυνας, αναδεικνύει και την ανυπαρξία, στην Κυπριακή Δημοκρατία, θεσμοθετημένης Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας, η οποία να προσδιορίζει μακροπρόθεσμους στόχους, τους τρόπους και τα μέσα υλοποίησής τους, κατά τρόπον ώστε, αυτοί οι στόχοι, ως πυξίδα της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, να υπηρετούνται απ’ τις διαδοχικές κυβερνήσεις μας.

Ούτ’ έχουμε, όπως άλλα κράτη, κάποιο αρμόδιο όργανο π.χ. Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, που ν’ ασχολείται με το θέμα της εθνικής ασφάλειας και του χειρισμού των κρίσεων στο υψηλότερο κρατικό επίπεδο.

Η έλλειψη αυτή, επηρεάζει αρνητικά το ήδη δυσμενές, σε βάρος του Ελληνισμού, ανισοζύγιο των δυνάμεων στην Κύπρο, τη διπλωματική επάρκεια της ΚΔ και το αξιόμαχο της ΕΦ.

Μ Ι Α ΝΕΑ στρατηγική, Αντίστασης και Διεκδίκησης, γράφει ο Κλόκκαρης επιβάλλει, μεταξύ άλλων:

(1) Σύνταξη Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας με σαφείς στόχους κι αναθεώρηση της βάσης των συνομιλιών επίλυσης του Κυπριακού.

(2) Ενίσχυση του ηθικού, της εθνικής ενότητας, της αμυντικής θωράκισης και στρατιωτικής Ισχύος, του δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας – Κύπρου και της οικονομίας.

(3) Αξιοποίηση της συμμετοχής της ΚΔ στην ΕΕ, αναθεώρηση της επιλογής για πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, ένταξη της Κύπρου στον ΣγΕ, ενίσχυση των δεσμών και της συνεργασίας με χώρες του ΣΑ/ΟΗΕ, της ΕΕ (πολιτικές και στρατιωτικές συμμαχίες) καθώς και με γειτονικές χώρες.

(4) Όχι στην αποστρατιωτικοποίηση της ΚΔ.

(5) Βελτίωση του συστήματος συλλογής στρατηγικών πληροφοριών.

(6) Ανακίνηση καθεστώτος βρετανικών βάσεων.

(7) Αλλαγή μεταναστευτικής πολιτικής. (8) Διεθνές μέτωπο κατά των παραβιάσεων του δικαίου στην Κύπρο από την Τουρκία.

Ι Δ Ο Υ , λοιπόν, τι δέον γενέσθαι ώστε ο ΠτΔ, τα κόμματα κι ο λαός να μη μένουμε μόνο στα κλαψουρίσματα για την «υποκρισία του διεθνούς παράγοντα» και την «επιλεκτική εφαρμογή του διεθνούς δικαίου».
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΕ 24.3.11
Ποιοι έχουν κότσια σήμερα, 2011, να πουν ότι: «Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ’ έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους.

Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ώς τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά», κατά πώς έλεγε ο Μακρυγιάννης μας πριν από 186 τόσα χρόνια;
Λάζ. Α. Μαύρος

sigmalive.com