Σφοδρή κριτική στη θεσμική ηγεσία της ΕΕ και προσωπικά στη γερμανίδα καγκελάριο ασκεί το περιοδικό Economist, κατηγορώντας τους ευρωπαίους ηγέτες ότι έκαναν ελάχιστα για να αντιμετωπίσουν την κρίση χρέους.

Υποστηρίζει, παράλληλα, ότι Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία θα πρέπει να προχωρήσουν άμεσα στην αναδιάρθρωση του χρέους τους.

Σε άρθρο του περιοδικού, με τίτλο «Είναι χρεοκοπημένοι: Παραδεχτείτε το», επισημαίνεται ότι η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στις 24-25 Μαρτίου υστέρησε σε σχέση με όλους σχεδόν τους στόχους που είχε θέσει και έκανε λίγα για να βοηθήσει την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία – τις χώρες της Ευρωζώνης με τα μεγαλύτερα προβλήματα.

Ως αποτέλεσμα, προσθέτει ο Economist, η κατάσταση επιδεινώνεται, με μεγάλη ευθύνη των ηγετών της Ευρώπης.

Το περιοδικό τονίζει στο άρθρο του ότι οι οικονομίες της Ελλάδας και της Ιρλανδίας συρρικνώνονται ταχύτερα του αναμενόμενου και οι αποδόσεις των ομολόγων τους παραμένουν επίμονα υψηλές – στο 13% για την Ελλάδα και στο 10% για την Ιρλανδία – καθώς οι επενδυτές δεν πιστεύουν ότι τα προγράμματα διάσωσης θα έχουν αποτέλεσμα.

Ο Economist θεωρεί ότι οι επενδυτές έχουν δίκιο και ότι οι οικονομίες των χωρών αυτών δεν είναι βιώσιμες, αλλά όχι, όπως τονίζει, λόγω της έλλειψης προσπάθειας των κυβερνήσεων τους. Η Ελλάδα και η Ιρλανδία, αναφέρει το δημοσίευμα, έχουν κάνει ηρωικές μειώσεις στον προϋπολογισμό τους. Η Ελλάδα προσπαθεί σκληρά να απελευθερώσει την ανελαστική οικονομία της. Η Πορτογαλία έχει καθυστερήσει να αλλάξει τους άκαμπτους κανόνες, αλλά η δημοσιονομική της προσαρμογή είναι τολμηρή, αναφέρει.

Και για τις τρεις οικονομίες, όμως, η προοπτική γίνεται πιο δύσκολη, εν μέρει εξαιτίας των λαθών που έγιναν από τις Βρυξέλλες, τη Φρανκφούρτη και το Βερολίνο.

Ο Economist θεωρεί λανθασμένη την επιμονή της ΕΕ να μειώσουν πολύ οι τρεις χώρες τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα, ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις που θα υπήρχαν στην ανάπτυξη. Το αποτέλεσμα είναι με την ύφεση να αυξάνονται περισσότερο τα χρέη των χωρών και να φαίνεται ακόμη λιγότερο πιθανό ότι μπορεί να αποπληρωθούν, ενώ οι αποδόσεις των ομολόγων μένουν υψηλές και το αποτέλεσμα είναι ένα καθοδικό σπιράλ, παρατηρεί το περιοδικό.

Δεύτερο λάθος είναι η πρόθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) να προχωρήσει σε αύξηση των επιτοκίων της στις 7 Απριλίου, που θα ενισχύσει το ευρώ [EUR=X]  και θα υπονομεύσει ακόμη περισσότερο τις προσπάθειες των τριών χωρών να γίνουν πιο ανταγωνιστικές.

ʼλλο ένα λάθος, σύμφωνα με το περιοδικό, είναι η επιδίωξη πολιτικών της ΕΕ να απαιτήσουν από την Ιρλανδία να αυξήσει το φορολογικό συντελεστή για τις επιχειρήσεις της, κάτι που θα μπλόκαρε τον καλύτερο δρόμο για την ανάπτυξη της οικονομίας της.

Το πιο ολέθριο λάθος, όμως, σύμφωνα με το δημοσίευμα του Economist, είναι η επιμονή της ΕΕ ότι κάθε χώρα που θα ζητήσει βοήθεια από το 2013 μπορεί τότε να χρειασθεί να αναδιαρθρώσει το χρέος της και αυτό να γίνει εις βάρος των ιδιωτών κατόχων ομολόγων, γεγονός που κρατά υψηλά τις αποδόσεις των ομολόγων για τις χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης.

Το περιοδικό υποστηρίζει ότι η αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας πρέπει να γίνει νωρίτερα και τονίζει ότι αυτό είναι αναγκαίο τώρα ακόμη περισσότερο, όχι μόνο λόγω της αποτυχίας της σημερινής προσπάθειας λύσης του προβλήματος αλλά και επειδή έχει μειωθεί ο κίνδυνος από την αναδιάρθρωση.

Ο κίνδυνος της μετάδοσης της κρίσης μειώνεται, καθώς οι αποδόσεις των ομολόγων της Ισπανίας έχουν μειωθεί, ενώ οι περισσότερες τράπεζες στο κέντρο της Ευρωζώνης μπορούν να αντέξουν σε μία αναδιάρθρωση από τις τρεις χώρες της περιφέρειας.

Καταλήγοντας, το περιοδικό επισημαίνει ότι το μεγάλο πρόβλημα είναι πολιτικό και όχι τεχνικό, καθώς πολλοί στο κέντρο της Ευρώπης και ιδιαίτερα η ΕΚΤ παραμένουν αμετακίνητα αντίθετοι στην αναδιάρθρωση του χρέους. Κατά συνέπεια, όπως αναφέρει ο Economist, η πίεση για αναδιάρθρωση πρέπει να έρθει από αλλού, όπως από τις ίδιες τις χώρες της περιφέρειας.

Ειδικά για την Ελλάδα, ο Economist αναφέρει ότι πρέπει να σταματήσει να υποκρίνεται ότι μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της και να πιέσει για την αναδιάρθρωσή του  πηγη