Αρκετοί αναρωτιούνται: Που είναι η διατυμπανιζόμενη καλή σχέση της Ελλάδας με τους Άραβες και τα τοιαύτα;…

Που είναι ο ρόλος της Ελλάδας;  Η απουσία της Ελλάδας με τις παραδοσιακές σχέσεις με τους Άραβες από τα τεκταινόμενα στην περιοχή δεν αφήνει ουσιαστικά αφήνει έδαφος στην Τουρκία να προωθήσει τον ρόλο που επιδιώκει για τον εαυτό της στον Αραβικό κόσμο;

Ο Γιώργος αναλίσκεται μονό σε ταξίδια δημοσίων σχέσεων και εκ του ασφαλούς, προς ίδιον μελλοντικά όφελος;

Ή μήπως είναι δέσμιος των τότε συναλλαγών του … πατρικού ΠΑΣΟΚ με τον Καντάφι;…Το φιάσκο της Αιγύπτου και το “χαστούκι” που του έριξαν οι Ευρωπαίοι για τις …”πρωτοβουλίες” του εκεί, τον έκαναν τελικά πιο επιφυλακτικό στο θέμα της Λιβύης ή μήπως  κρύβονται άλλα πράγματα;

Σε οποιαδήποτε περίπτωση τελεί πάντα εν αναμονή του τηλεφωνήματος της Ουάσιγκτον και πάντα χαίρεται που τον επισκέπτονται “μεγάλοι” επισκέπτες σαν τον Τζορτζ Σόρος, τον μεγαλοεπενδυτή που δαπανά πολύ χρήμα για την προώθηση της τουρκικής υποψηφιότητας στην Ένωση. Ειρήσθω εν παρόδω πως αυτό φαίνεται πως ήταν και εκ των βασικών θεμάτων στη συνομιλία τους.

Ο κ. Σόρος “εκτιμά” τις προσπάθειες του Γιώργου να “πλαγιοκοπήσει” τους Γερμανούς στο θέμα της Τουρκίας και μάλλον θα τον συνεχάρη για τις “ιδέες” του να υπάρξει ευρωπαϊκή διάσκεψη το καλοκαίρι για την προώθηση της τουρκικής ένταξης. Γι’ αυτό και τα “κάλα” του λόγια ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει…

Ανάλογα εύσημα θα πρέπει να έδωσε και στο χρηματοδοτούμενο από αυτόν Ίδρυμα στην Αθήνα, ΕΛΙΑΜΕΠ.

Ένα πράγμα που δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ουδενός είναι το εξής : Κοινός παρονομαστής όλων των Ιδρυμάτων, Δεξαμενών Σκέψης ( Think Tanks ) , κυβερνήσεων, Πρωθυπουργών και διαφόρων πολιτικών προσωπικοτήτων στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, όπου ο Σόρος δίνει αφειδώς την υποστήριξη του είναι η ένθερμη συμπαράσταση τους στην ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι υποστηρικτές της τουρκικής ευρωπαϊκής προοπτικής  παραβλέπουν, εν τω μεταξύ, τις  μελλοντικές αρνητικές συνέπειες για την Ευρώπη από ενδεχόμενη τουρκική ένταξη και απλώς ακολουθούν ως πειθήνια όργανα τις επιθυμίες της Ουάσιγκτον και μεγαλοεπενδυτών όπως ο Σόρος που έχουν τη δική τους ατζέντα για τη γειτονική χωρά, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η, μέσω Τουρκίας, ευρωπαϊκή υποταγή στην αμερικανική κυριαρχία.

Αλλά και πέραν τούτων, ουδείς σκέπτεται τι  συνεπάγεται η ”ανεξαρτητοποίηση” της Τουρκίας που βρίσκεται υπό πλήρη εξέλιξη την περίοδο αυτή. Στην Ουάσιγκτον δεν υπάρχει Plan B για το τι μέλλει γενέσθαι με την Τουρκία μετά τις εκλογές, εκεί, του προσεχούς Ιουνίου, παρά τα εγειρόμενα, τώρα,  ερωτηματικά για το κατά πόσον αυτή αποτελεί, πράγματι, μοντέλο για τον Αραβικό κόσμο.

Έχουμε μπροστά μας πολύ σοβαρές εξελίξεις που ουδείς επιθυμεί τητα στην τκκιστοφορή τολμά να ακουμπήσει και ακολουθείται η  πεπατημένη οδός των πρόσκαιρων ωφελημάτων από τη γεωγραφική χρησιμότητα της Τουρκίας.

Αξίζει ιδιαίτερης μνείας ότι ο Σαμαράς, ως υπουργός Εξωτερικών,  είχε επισημάνει στους Αμερικανούς πολλά από τα συμβαίνοντα σήμερα στην περιοχή όταν το ’92 είχε επισκεφθεί την Ουάσιγκτον, αμέσως μετά την επίσκεψη του στη Συρία, άλλα αυτοί επαναπαυόντουσαν στην άνεση που τους έδινε η στήριξη τους στους δικτάτορες της ευρύτερης περιοχής.

Δωρικός

πηγη