Η Ρωσία επιμένει να επενδύει στην πυρηνική ισχύ της με τρόπο εντυπωσιακό και πέρα από τη νέα γενιά βαλλιστικών πυραύλων ICBM και SLBM που αναπτύσσει αποφάσισε να κατασκευάσει νέα σιλό για τους βαλλιστικούς διηπειρωτικούς πυραύλους αυξημένης επιβιωσιμότητας σε απ’ευθείας πυρηνικό πλήγμα μέχρι 10 ΜΤ!

Τη σχετική ανακοίνωση έκανε ο αρχιστράτηγος Βίκτωρ Εσίν, πρώην διοικητής των στρατηγικών πυραυλικών δυνάμεων και τα νέα σιλό θα είναι έτοιμα μέχρι το 2018.

Τα σιλό θα διαθέτουν ηλεκτρονικά ηλεκτρονική ομπρέλα με στόχο την παραπλάνηση των κεφαλών και έκρηξή τους σε απόσταση πάνω άπό 1000 μέτρα από την είσοδο των σιλό, ενώ θα καλύπτονται επιπρόσθετα και από αντιαεροπορικά – αντιβαλλιστικά συστήματα S-400 και S-500.

Η κατασκευή τους θα βασίζεται σε ένα σχέδιο «ατσάλινου κουτιού» το οποίου θα θαφτεί 40 μέτρα κάτω από την επιφάνεια και θα μπορεί να κρατήσει ζωντανό το προσωπικό για χρονικό διάστημα μέχρι έξι μήνες.

Η αναβάθμιση αυτή αποτελεί μέρος του ευρύτερου σχεδίου εκσυγχρονισμού των βαλλιστικών πυραύλων της Ρωσίας, με ανάπτυξη και νέων σχεδίων.

Το σχετικό βαλλιστικών πυραύλων αναμένεται να υλοποιηθεί, μέχρι το 2020.

Οι εκτιμήσεις πάντως διεθνώς συγκλίνουν στο γεγονός πως η Ρωσία βρίσκεται στο στάδιο ανάπτυξης μιας νέας γενιάς πυραύλων, που θα μπορούν να μεταφέρουν μέχρι και 10 κεφαλές συνολικού βάρους μερικών τόνων ενώ σήμερα μπορεί να μεταφερθεί φορτίο ως 1,32 τ. ανά φορέα.

Αμυντικοί αναλυτές εκτιμούν ότι το νέο σύστημα στο οποίο αναφέρθηκε ο Πούτιν είναι η δυνατότητα νέας βαλλιστικής ενδιάμεσης πορείας και η αποκόλληση στο τελευταίο στάδιο της έπανεισόδου στην ατμόσφαιρα των πυρηνικών κεφαλών που θα είναι ικανές να συνεχίζουν αυτόνομα.

Η «αυτόνομη» αυτή πορεία θεωρείται πως θα περικλείει το προηγμένο ρωσικό σύστημα δορυφορικής ναυτιλίας (GLONASS-NAVSTAR), αλλά και δυνατότητα που θα παρέχει στις πυρηνικές κεφαλές να επαναπρογραμματί-ζουν την πορεία προς το στόχο τους έτσι ώστε να αποφεύγουν τα αντιπυραυλικά αντίμετρα.

Σύμφωνα πάντα με ανακοίνωση του υπουργείου Άμυνας της Ρωσίας, ένα τέτοιο σύστημα δοκιμάστηκε επιτυχώς τον Φεβρουάριο 2004 και οι αναλυτές θεωρούν πως επρόκειτο για μια έκδοση του SS-27 με πολλαπλές κεφαλές στις οποίες είχαν ενσωματωθεί τα προηγμένα συστήματα ναυτιλίας και αλλαγής πορείας καθόδου προς τον στόχο.

Είναι απαραίτητο πάντως να σημειωθεί εδώ πως οι πληροφορίες που αποδίδουν στον SS-27 δυνατότητες διάτρησης αντιπυραυλικής άμυνας δεν έχουν διασταυρωθεί από ανεξάρτητες πηγές.

Το σίγουρο όμως είναι, και αν δεχθούμε ότι οι δηλώσεις Πούτιν στηρίζονται σε πραγματικές δυνατότητες, ότι η Ρωσία τα επόμενα χρόνια θα επικεντρώσει τις προσπάθειες της σε μια σειρά φορέων και συστημάτων για τον εκσυγχρονισμό του πυρηνικού της οπλοστασίου.

Αυτά είναι τα υποβρύχια τύπου 941 και 955, τα οποία θα φέρουν το βλήμα Bulava-30, το βαλλιστικό βλήμα μικρού βεληνεκούς (SRBM) SS-26 και το ICMB SS-27.

Σε ό,τι αφορά τα υπάρχοντα συστήματα από τα 154 SS-18 σχεδιαζόταν στις αρχές του 2004 η διάλυση 18 πυραυλικών φορέων του τύπου μαζί με τα αντίστοιχα σιλό τους, αλλά η απόσυρση αυτή δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμη.

Αυτό που επιβεβαιώθηκε όμως ήταν η απόκτηση από την Ουκρανία 30 ICBM τύπου SS-19, οι οποίοι βρίσκονταν σε αποθήκευση και θα παραμείνουν σε υπηρεσία μέχρι το 2030.

Με όλα τα παραπάνω προγράμματα η Ρωσία αποδεικνύει πως παρά τις όποιες δυσκολίες που αντιμετωπίζει, επικεντρώνει τις προσπάθειες της στην ανάπτυξη νέων πυρηνικών όπλων, αλλά ένας νέος εντελώς ICBM, γνωστός ως SS-Χ-2Χ ικανός να εξαπατά τις όποιες σημερινές αλλά και μελλοντικές αντιπυραυλικές άμυνες θα χρειαστεί, από σήμερα, τουλάχιστον 5 με 15 χρόνια για να καταστεί πλήρως επιχειρησιακός.

Η Ρωσία το 2002 είχε διαμαρτυρηθεί έντονα στις ΗΠΑ για την μονομερή ακύρωση της διμερούς συμφωνίας για τη μη ανάπτυξη αντιπυραυλικών συστημάτων ενώ αλλάζοντας στάση μετά, έσπευσε να αναπτύξει πρώτη όπλα βαλλιστικής τροχιάς που θα καθιστούσαν την ασπίδα της Αμερικής άχρηστη πριν καν η τελευταία ξεκινήσει να την αναπτύσσει.

Η Ρωσία διατηρεί το μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο μετά τις ΗΠΑ παγκοσμίως. με ένα πρώτο υπολογισμό έχει σήμερα στη διάθεση της περί τους 700 διηπειρωτικούς πυραύλους βαλλιστικής τροχιάς (ICBM) ικανούς να μεταφέρουν πάνω από τους στόχους τους τουλάχιστον 3.000 πυρηνικές κεφαλές διαφόρων τύπων.

Εκτός των ICBM το ρωσικό Ναυτικό διατηρεί επίσης ένα σημαντικό αριθμό υποβρυχίων ικανών να φιλοξενούν βαλλιστικούς πυραύλους (SLBM) σε 200 εκτοξευτές με δυναμικό 900 πυρηνικών κεφαλών.

Αποφασίστηκε επίσης η διατήρηση σε ενέργεια ενός μεγάλου αριθμού παλαιοτέρων βαλλιστικών βλημάτων τύπου SS-18 και SS-24, το καθένα από τα οποία μπορεί να μεταφέρει 10 πυρηνικές κεφαλές καθώς για αυτά είχε προγραμματιστεί να καταστραφούν σύμφωνα με την συνθήκη περί μείωσης των στρατηγικών όπλων START II μέχρι το 2007.

Ο αριθμός των πυραύλων αυτών εκτιμάται σε 154 SS-18 (υγρού προωθητικού) και 36 SS-24 Scalpel. Το δεύτερο μέτρο είναι η εισαγωγή σε υπηρεσία του νέου ICBM τύπου SS-27 (η ανάπτυξη του οποίου είναι σύμφωνη με τους όρους της συνθήκης καθώς φέρει μια μόνο πυρηνική κεφαλή).

Το SS-27 Τοροl-Μ αποτελεί σήμερα το νεότερο διηπειρωτικό βλήμα του ρωσικού πυρηνικού οπλοστασίου και έγινε επιχειρησιακό για πρώτη φορά το 1997. Μέχρι και το 2000 εκτιμάται πως η Ρωσία είχε αναπτύξει συνολικά 23 SS-27 εγκατεστημένους όλους σε σιλό.

Αν και σχεδιασμένος για να φέρει μια πυρηνική κεφαλή, δυτικοί αναλυτές θεωρούν πως με τις κατάλληλες τροποποιήσεις ο SS-27 μπορεί να δεχθεί από 3 έως 6 πυρηνικές κεφαλές και αυτό ως απάντηση στην αποχώρηση των ΗΠΑ από την συνθήκη ΑΒΜ.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr