Εδώ και πολύ καιρό, έχουμε αναφερθεί στην πρόθεση του υπουργείου, να φέρει προς ψήφιση το “αντιρατσιστικό” νομοσχέδιο. Το οποίο εισάγει στην ελληνική νομική γλώσσα όρους και νεολογισμούς, όπως “εχθροπάθεια”, “υποκίνηση” και ούτω καθ’ εξής.

Οι νόμοι όμως πέραν από το γράμμα, έχουν και το πνεύμα του νομοθέτη.

Και στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτό είναι που μας τρομάζει περισσότερο.

Ο τρόπος με τον οποίο θα ερμηνευτεί το “πνεύμα” του νομοθέτη. Και δικαίως.

Γιατί την Κυριακή που μας πέρασε, είχαμε μία πρώτη “επίδειξη” του πώς πρόκειται να λειτουργήσει ο συγκεκριμένος νόμος.

Και την είχαμε σε ένα δημοσίευμα της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, η οποία στοχοποιεί με απαράδεκτο τρόπο, τόσο αυτήν εδώ την εφημερίδα, όσο και εμένα προσωπικά ως “υποκινητή” κατά κάποιο περίεργο τρόπο κάποιων μικροεπεισοδίων που έλαβαν χώρα το προ-προηγούμενο Σάββατο στο κέντρο της Αθήνας.

Και μετουσίωσε στην πράξη τον ορισμό της καλλιέργειας “εχθροπάθειας” με τον τόσο … καυτό τίτλο: Ποιοι οπλίζουν τα χέρια των «αγανακτισμένων» ρατσιστών (http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=268129 ).

Το κείμενο λοιπόν με αυτόν τον τίτλο κάνει μία προσπάθεια να διασυνδέσει ένα ρεπορτάζ που είχε γίνει τον Σεπτέμβριο του 2010, γύρω από την λειτουργία δύο παράνομων τζαμιών στην οδό Φυλής και σχετικά με ένα κτήριο όπου εδρεύει η “κοινότητα των Σομαλών” της Αθήνας (http://www.elora.gr/portal/orthodoxy/6–/2456-2010-09-14-14-43-41 ).

Αυτό το ρεπορτάζ προκάλεσε ερωτήσεις στην Βουλή, από τους Θάνο Πλεύρη και Άδωνι Γεωργιάδη (http://www.elora.gr/portal/greece/5-hellas/2465-2010-09-20-15-25-46 ).

Το προ-προηγούμενο Σάββατο, στις 9 Απριλίου, στην συγκεκριμένη περιοχή είχαμε μικροεπεισόδια, μεταξύ συγκεντρωμένων κατοίκων και των Σομαλών. Λόγω άλλης απασχόλησης δεν κάλυψα το ρεπορτάζ αν και έμαθα ότι οι κάτοικοι δέχτηκαν επίθεση από τους Σομαλούς λαθρομετανάστες.

Αυτά λοιπόν τα γεγονότα, προσπαθεί το συγκεκριμένο άρθρο της “Ε” να τα συνδέσει, παρουσιάζοντας τον γράφοντα ως τον “κατασκευαστή” ενός σκηνικού μίσους. Κάτι που στο μυαλό μας φέρνει επακριβώς την… εχθροπάθεια του κ. Καστανίδη. Επειδή λοιπόν έκανα ρεπορτάζ στην συγκεκριμένη περιοχή “ανακίνησα” το μίσος.

Είναι σαφές, ότι ο αντιρατσιστικός νόμος, εντελώς ολοκληρωτικός στην ουσία του, που στρέφεται εναντίον όποιου αντιτίθεται στο ιδεολόγημα της πολυπολιτισμικότητας, αποτελεί μια ελπίδα της άκρας αριστεράς για την “πάταξη” των κακών δεξιών.

Έτσι δεν μου προκαλεί καθόλου περιέργεια που ο συγγραφέας του άρθρου, Παναγιώτης Μπουγάνης κάνει μια τέτοιου είδους “εξυπηρέτηση” στο υπουργείο Δικαιοσύνης και τον κ. Καστανίδη προσωπικά, προκειμένου να δικαιολογήσει την ανάγκη για τον “αντιρατσιστικό νόμο”.

Και ο ίδιος άλλωστε, συλληφθείς το 1995 στο Πολυτεχνείο, εκείνο το βράδυ που έκαιγαν το “πανί” της σημαίας οι αναρχικοί φίλοι του, θεωρεί ότι ο αντιρατσιστικός νόμος είναι απαραίτητος, ως συνεπής “αντιφασίστας”. (http://www.megatv.com/erevna/article.asp?catid=16615&subid=2&pubid=5127742&mmid=104524)

Αυτό όμως που με παραξένεψε στο συγκεκριμένο άρθρο, ήταν η κριτική του κ. Μπουγάνη σε εμένα προσωπικά ως προς τον τρόπο που κάλυψα το ρεπορτάζ. Συγκεκριμένα αναφέρει: “Ο συντάκτης, Δ. Παπαγεωργίου, δεν αναφέρει ούτε μία επώνυμη πηγή, ούτε προσπάθησε να έρθει σε επαφή με τους Σομαλούς. Υποθέτει πως εκτέθηκε «σε κάποιον ενδεχόμενο κίνδυνο. Πρόκειται ίσως για τους πλέον φανατικούς ισλαμιστές σε ολόκληρο τον κόσμο».

Μου κάνει δηλαδή “τεχνική” κριτική. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την αρχή. Σε αντίθεση με τους “δημοσιογράφους” που γράφουν κατά παραγγελία κείμενα και χρησιμοποιούν ως πηγές διάφορους “επαγγελματίες αυτόπτες μάρτυρες” ή που όταν θέλουν να ρωτήσουν έναν περίοικο, ειδοποιούνται από τις τοπικές του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με το σε ποιόν θα πρέπει να μιλήσουν, εγώ όταν κάνω ρεπορτάζ, πάω ο ίδιος στον χώρο.

Και στο συγκεκριμένο κείμενο, έγραψα μόνο το τι ο ίδιος είδα. Το μόνο που ανέφερα σχετικά με τους κατοίκους ήταν οι καταγγελίες τους, σχετικά με όσα είχαν λάβει χώρα εκεί άλλες στιγμές. Και ανέφερα συγκεκριμένα, ότι φοβούνται τόσο, που ούτε στην αστυνομία δεν μπορούν να μιλήσουν. Θα ήταν τουλάχιστον unfair εκ μέρους μου, να τους εκθέσω. Τα ονόματά τους πάντως, τέθηκαν στην διάθεση των βουλευτών που έκαναν τις ερωτήσεις στην Βουλή.

Όσο για το κομμάτι, που ο κύριος Μπουγάνης απομόνωσε μιλώντας για τους πιο φανατικούς ισλαμιστές σε όλο τον κόσμο, δεν θα έχει προφανώς υπ’ όψιν του το υπόλοιπο μέρος του κειμένου, το οποίο μιλά για την κατάσταση στην Σομαλία, όπου όντως κατά κοινή παραδοχή υπάρχει ένα από τα πιο στυγνά ισλαμιστικά καθεστώτα, στις περιοχές που ελέγχουν οι Σομαλοί, και όπου ανάμεσα στα άλλα απαγορεύονται το ποδόσφαιρο, η μουσική (γενικά) αλλά και τα καμπανάκια του διαλείμματος στα σχολεία, γιατί λέει θυμίζουν χριστιανικές εκκλησίες. Εάν αυτά είναι μέσα στα όρια της αριστερής ανεκτικότητας, μπορεί ο κ. Μπουγάνης να πάει να ζήσει στην σομαλία.

Ιδιαίτερη πάντως εντύπωση μου έκανε ότι με κατηγορεί για την τεχνική μου αρτιότητα στην εργασία μου, ο κ. Μπουγάνης, ο οποίος έγινε στο παρελθόν στόχος καταγγελιών από ιστολόγια για αντιγραφή των κειμένων τους, δίχως αναφορά της πηγής (http://les-malakies.blogspot.com/2011/02/copycats-jungle-report.html ).

Δεν ξέρουμε φυσικά αν ευσταθούν αυτές ή εάν απλά πρόκειται για … συνεργασία. Επίσης έκπληξη μου προκαλεί το ότι ο άνθρωπος που μιλούσε σε εκπομπή του Mega για τις πλεκτάνες της αστυνομίας εις βάρος των διαφόρων αναρχικών που ήταν στις φυλακές και τους αγώνες τους, γράφει: “Η ιστορία όμως είναι ακόμη πιο γελοία, καθώς ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος είναι υπόδικος για επίθεση των «αυτόνομων εθνικιστών» στην Πανόρμου (τον Ιανουάριο του 2010). Κι όμως η ερώτηση των βουλευτών άναψε το φιτίλι.”

Η δική μου υποδικία, η οποία είναι ξεκάθαρο ότι έχει συγκεκριμένες πολιτικές προεκτάσεις, κάνει γελοία ολόκληρη την υπόθεση; Δεν ξέρω, πώς μπορώ να χαρακτηρίσω αυτού του είδους την … δημοσιογραφική έρευνα.

Φυσικά, ακολουθεί ένα κομμάτι το οποίο αναφέρεται στην παρουσία των Σομαλών στην χώρα μας, η οποία παρουσιάζεται  υπό το πρίσμα ενός συναισθηματισμού, ο οποίος χρησιμοποιείται ευρέως από την αριστερά, για να δημιουργήσει ενοχές στους Έλληνες. Γράφει συγκεκριμένα: “Πρόκειται για μια από τις πιο μικρές, ήσυχες αλλά και ταλαιπωρημένες μεταναστευτικές ομάδες”.

Προφανώς δεν έχει ακούσει ποτέ ο κ. Μπουγάνης για τα επεισόδια πέριξ της Ομόνοιας μεταξύ Σομαλών και Κούρδων. Επεισόδια τα οποία τον Αύγουστο του 2009 είχαν φτάσει σε συγκρούσεις με τόξα, χατζάρες και μαχαίρια. Ούτε έχει ακούσει για την μαφία των Σομαλών (http://www.elora.gr/portal/greece/5-hellas/2413—sos ), που ελέγχει κατά κύριο λόγο το εμπόριο λευκής Σαρκός από την Αγ. Κωνσταντίνου μέχρι την πλ. Βάθης και την Πατησίων (http://earthquake.pblogs.gr/2008/08/epeisodia-sthn-omonoia-me-spathia-kai-hatzares-.html).

Ούτε για τις συμμορίες Σομαλών στο λιμάνι της Πάτρας, που συγκρούονται άλλοτε με τσιγγάνους και άλλοτε με Αφγανούς.(http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/21299 ) & (http://kapistri.blogspot.com/2011/04/blog-post_3812.html).

Δεν πειράζει όμως, θα είμαστε εδώ να του τα πούμε εμείς.

Όσο για το τι βρήκε ή δεν βρήκε η αστυνομία, δεν θα αναφερθούμε, αφού μόνο και μόνο η επιτροπή του υπουργείο Υγείας που μπήκε στο κτήριο (γιατί μόνο αυτή μπήκε), έχει συντάξει δισέλιδη αναφορά (http://www.elora.gr/portal/greece/5-hellas/2828-2011-01-27-19-35-51 ).

Έτσι απλά για να τον πικάρουμε και αποκαλύψουμε τον “επαγγελματισμό” του, θα αναφερθούμε στο μελό σκηνικό που περιγράφει: “Μουσουλμάνοι οι περισσότεροι, μαζεύονται κάθε Παρασκευή στο υπόγειο του κτιρίου και ασκούν το αναφαίρετο δικαίωμα της προσευχής. Συχνά υπό τους δυνατούς ήχους μαγνητοφωνημένης ορθόδοξης Θείας Λειτουργίας που βάζει στη διαπασών ένας συγκεκριμένος αγανακτισμένος γείτονας.”

Προς κακήν του τύχη, το κλιμάκιο του υπ. Υγείας γράφει: “διαπίστωσαν στον υπόγειο χώρο τη συνάθροιση μεγάλου αριθμού αλλοδαπών μεταναστών για την εξυπηρέτηση θρησκευτικών αναγκών (προσευχή) και την εγκατάσταση ηχείων σε ορισμένους κοινόχρηστους χώρους διαδρόμους ορόφων του κτηρίου για τη μετάδοση της λειτουργίας.”

Λίγο δύσκολο να ακούγεται το… κασετόφωνο του γείτονα όταν υπάρχουν προεγκατεστημένα ηχεία για την μετάδοση της ισλαμικής τελετουργίας στο κτήριο…

Δημήτρης Παπαγεωργίου

πηγη