Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΚΡΗ
Στρατιωτικός ε.α

Τα σημερινά προβλήματα έχουν θέσει στο περιθώριο τις αναμνήσεις για τους παλιότερους ή την αναζήτηση για τους νεώτερους, για ιστορικές περιόδους που χάραξαν βαθιά την εξέλιξη της πορείας της χώρας μας και σε ορισμένα σημεία συνεχίζουν να επηρεάζουν την σημερινή κατάσταση.

Στο διάστημα 1967-68 το ένα έκτο των αξιωματικών αποτάχθηκε ή συνταξιοδοτήθηκε, ενώ ως το 1972 αποστρατεύθηκαν περίπου 3.000 αξιωματικοί.

Ο προϋπολογισμός του Υπουργείου Άμυνας και του αντίστοιχου Δημόσιας Τάξης αυξήθηκε κατά 40%. Όμως, λίγα εξοπλιστικά προγράμματα υλοποιήθηκαν ενώ το μεγαλύτερο μέρος των δαπανών κατασπαταλούνταν σε προπαγάνδα, σκοπούς εσωτερικής ΄΄τάξης΄΄ και υπερβολικά λειτουργικά έξοδα.

Οι μονάδες αιχμής με τον καλύτερο εξοπλισμό βρίσκονταν στην Αθήνα (πάνω από 300 άρματα στο Γουδί, τάγμα πεζοναυτών στην Αγ. Παρασκευή, καταδρομείς στο Διόνυσο και στο Μ. Πεύκο) και Θεσσαλονίκη, για εξασφάλιση του καθεστώτος.

Η αθλία κατάσταση από πλευράς πειθαρχίας, ηθικού, επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας, που αποκαλύφθηκε με τα γεγονότα στην Κύπρο αλλά και την αποτυχημένη επιστράτευση και κινητοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων το 1974, σε μια απέλπιδα προσπάθεια προστασίας του σχεδόν άδειου από στρατό Έβρου και των νησιών του Αιγαίου, απέδειξε την αδιαφορία και ανικανότητα του καθεστώτος της χούντας για το αξιόμαχο του στρατού και την προστασία της εθνικής κυριαρχίας.

Μετά την μεταπολίτευση και την ήττα στη Κύπρο, αυτό το κλίμα απλά ΄΄κουκουλώθηκε΄΄ μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο συναίνεσης.

Την ίδια στιγμή που στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο, οι στρατιωτικοί θεωρούσαν δεδομένη τη σταθερότητα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, σπούδαζαν και εξέταζαν επιστημονικά τρόπους εξέλιξης της στρατιωτικής τέχνης, στη πατρίδα μας η σταθερότητα και νομιμότητα ισορροπούσαν οριακά.

Αντί να ανοίξουν οι στρατιωτικοί χώροι στη ανταλλαγή όλων των απόψεων, να εξετασθούν τα αίτια της οπισθοδρόμησης, της ήττας στην Κύπρο, να ακουσθούν όλες οι προτάσεις για βελτίωση της κατάστασης, ορθώθηκαν μεγαλύτερα τείχη για να ΄΄μείνουν οι στρατιωτικοί απερίσπαστοι στο έργο τους΄΄.

Έτσι, ο αυταρχισμός, οι συντηρητικές απόψεις ακόμη και στη στρατιωτική τέχνη, έμειναν εγκλωβισμένες μέσα στα μυαλά και στα τείχη της έλλειψης νεωτεριστικής σκέψης.

Αντί να ανοίξει η εκπαίδευση και η ανταλλαγή απόψεων με την κοινωνία και πανεπιστημιακούς χώρους, έμεινε στάσιμη, σχολαστική, στο επίπεδο της αντιγραφής και της αμάθειας.

Η αντιμετώπιση των θεμάτων Άμυνας από τα κόμματα, με μια αντίληψη διαχείρισης ΄΄από μακριά΄΄, δημιούργησε την αντίληψη ότι γίνεται έργο ΄΄υπερκομματικό΄΄ πέρα από κάθε πολιτική. Η αντίληψη αυτή ευνόησε τις συντηρητικές αντιλήψεις και οδήγησε σε ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.

Δυστυχώς, ακόμη και τώρα υπάρχουν αντιλήψεις ύπαρξης απειλών από βορρά, ΄΄ασύμμετρες απειλές΄΄, ανοργανωσιά, σπατάλη πόρων.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις έγιναν χώρος αποθήκευσης των πλέον σύγχρονων οπλικών συστημάτων αλλά και των πλέον οπισθοδρομικών απόψεων ακόμη και για θέματα στρατιωτικής τέχνης. Πολλά από τα αίτια έρχονται από εκείνους τους χαλεπούς καιρούς.

Μπορεί σήμερα να έχει γίνει αποδεκτό ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία έχει εδραιωθεί και αυτό είναι γεγονός αλλά είναι επίσης γνωστό ότι τα ‘’αυγά του φιδιού’’ εκκολάπτονται σε περιβάλλον απομόνωσης, ανελευθερίας και συντηρητισμού.

Καθήκον όλων μας είναι να ΄΄ανοίξουμε τα τείχη΄΄ για να δούμε τα πραγματικά προβλήματα των Ενόπλων Δυνάμεων ώστε να οικοδομήσουμε ικανές δυνάμεις αποτροπής, στελεχωμένες με αξιόμαχα και μορφωμένα στελέχη που δεν θα εξαρτώνται από μηχανισμούς αλλά θα υπηρετούν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και την αποστολή τους.

Επιτέλους, μπορούμε να βελτιώσουμε την αποτελεσματικότητα και να μειώσουμε το κόστος και αυτό μπορεί να αρχίσει αν ξεφύγουμε από το φόβο για τη διαφορετική άποψη, από την προχειρότητα, την αυθαιρεσία του ΄΄αρχαιότερος και σοφότερος΄΄.

Η υπόθεση της Άμυνας δεν ανήκει μόνο στους ειδικούς. Είναι υπόθεση και ευθύνη όλων των πολιτών.
Σε ότι αφορά την ανάγκη εδραίωσης της εθνικής συνείδησης σαν παράγοντα ενίσχυσης της αμυντικής αλλά και οικονομικής ισχύος, θα εξετασθούν στην επόμενη επιστολή. Γιατί θεωρείται απαίτηση του σήμερα η αναζήτηση νέων δρόμων έστω και 37 χρόνια μετά την μεταπολίτευση. Και για να θυμηθούμε τα λόγια του Αϊνστάιν ΄΄ο τρόπος σκέψης που μας έφερε μέχρις εδώ, δεν μπορεί να μας βγάλει από εδώ΄΄.

πηγη